Seite
ſuper Cantica canticorum Cap. II ſuſcitare ſub adiurationis pondere prohi bentur: ne videlicet mentem: que ad va­candum deo ſe accingit: ſolis ſpirituali­bus ſtudijs inherere concupiſcit. impor­tunis ſollicitudinibus inquietent: ⁊ tene bris curarum terrenarum oculum cordis eius obnubilent. Et tamen non ei om̄is cura proximi interdicitur: ſed quando ſu ſcitari debeat eius voluntati relinquitur: quia profecto omni: perfecte anime diſce­nendum eſt: ⁊ quando celeſticontempla­tioni ſtudeat: ⁊ quando proximorum vti­litatibus inſeruiat. Hanc vacandi deo li­centiam libentiſſime ſponſa ſuſcipit: ſta­timqꝫ verbum ſponſi amplectit̉ ⁊ dicit: I Uox dilecti mei. Ac ſi diceret: Hanc vocem dilecti mei ſponſi eſſe recognoſco: hanc ab eius ore ſemper audire deſidero: quia in hoc video quantum me diligat: cum me ab amplexibus eius deſiderabilius impedi­ri prohibeat. Ad hos amplexus qualiter peruenerit: ſubito narrat dicens: Ecce iſte venit ſaliēs in mō tibus tranſiliens colles.) Ad amplexus ſponſe ſue chriſtus veni re diſponens: humanitatem noſtram di­gnanter aſſumpſit: ad quod myſterium peragendum: quaſi ſalieus in montibus venit: quia quedam opera inter homīes oſtendit: que valde ſublimia ſunt ⁊ ſuper homines eſſe perſpiciens: humanum ge­nus ammirari potuit: ſed attingere ne­quiuit. Ꝙenim de virgine natus eſt: qd̓ vagientem ad adorandum paſtores an­gelus ammonuit: magos ſtella perduxit ꝙ pendens in cruce qua hora voluit ſpi­ritum emiſit: ꝙ mortuos tercia die ſeip̄m ſuſcitauit: ꝙ celum ingreſſus ſpiritū ſan­ctū quibus ſibi placuit: donauit. Hec fa ciens: quaſi in mōtibus ambulauit: quo euꝫ nulla creatura aſſequi valuit. In his nimirum operibus colles trāſiliuit: quia ſanctos omnes quantūcunqꝫ excreuerūt. potentia ſue operatiōis tranſcendit. De quo ⁊ ſequitur. Similis eſt dilectus meus capree hinnuloqꝫ ceruorum. Similis capree bene eſſe dicitur: quia ex ſynagoga carnem traxit: que per capre am oſtenditur. Et quia ex antiquorum ſanctorum ſtirpe progenitus eſt: quaſi hinnulus ceruorum: recte eſſe perhibe­tur. Sequitur. En ipſe ſtat poſt parietem noſtrum: aſpiciēs per feneſtras proſpiciens per cancellos. Quaſi poſt parietem noſtrum xp̄us in­carnatꝰ ſtetit: quia in humanitate aſſum­pta diuinitas latuit. Et quia eius immē­ſitatem ſi oſtenderet: infirmitas humana ferre non poſſet: carnis obſtaculum obie­cit: ⁊ quicquid magni inter homines ope ratus eſt: quaſi poſt parietem latitans fe­cit. Per feneſtras autem ⁊ cancellos qui aſpicit: partim videtur: partim vero ſe ab ſcondit. Sic et dominus Ieſus chriſtus dum et miracula per diuinitatis potenti­am fecit: ⁊ abiecta per carnis infirmitatē pertulit: quaſi per feneſtram ⁊ cancellos proſpexit: quia in alio latens: in alio quis eſſet apparuit. Incarnatus itaqꝫ eccle­ſie ſue: vel vnicuiqꝫ perfecte anime loqui tur: et ad eternam exhortatur patriam dicens: N Surge propera columba mea: amica mea: formoſa mea: et veni. Propter fidem chriſtus ſponſam ſuam amicam vocat. Columbam propter ſim­plicitatem: formoſam propter operatio­nem: quia enim ſine fide deo placere non poſſumus: bene per fidē amici vocamur: quia dum fide celeſtia appetimus: abie­ctis terrenis deo adheremꝰ. Colūba ve­ro bene anima propter ſimplicitatem dici tur: quia anima deuota: dum ſimplicem dum cordis ſimplicitate. perſcrutatur: ne­quaquā mundi ineptam leticiam diſſolu­ta ſectatur. Sed ſemper ad eterna feſti­nans: colūbe gemituꝫ diligendo imitat̉.