Seite
ſuper Cantica canticorum Cap. IIII ctum quē recipit: ⁊ per xp̄i fidem de alba­tur. Unde ſcriptū eſt. Aſperges me dn̄e yſopo ⁊ mūdabor ⁊cͣ. De libano ergo ſan­cta eccleſia ad coronam venit: quia in xp̄i baptiſmo fidē precipit ſub qua cū xp̄i gra­tia meret̉: vt premiū percipere poſſit. Sꝫ quid eſt ꝙ dicit̉: Ueni? niſi ꝙ in fide ⁊ in ſpe ⁊ in charitate quicquid operat̉: ſubſi­ſtit̉: vt his tribus munita virtutibus ro­bur habeat: per inuia nō laceſcat. De fide enim dicit̉. Fide mūdans corda eoꝝ. Et iterum. Sine fide impoſſibile eſt placere deo. De ſpe autē dicit̉: Non confunden­om̄es qui ſperant in te dn̄e. Cui iterū di­cit̉: Quis eſt in te ſperans: ⁊ derelictus eſt. De charitate aūt dicit̉: Charitas ope­rit multitudinē peccatoꝝ. Et iterū. Si di ſtribuero om̄es facultates meas in cibos pauperū: ⁊ ſi tradidero corpus meū ita vt ardeā: charitatē autem nō habuero: nihil ſum. Et iohānes apoſtolus. Deus chari tas eſt. Poteſt tamē ⁊ aliter intelligi: ꝙ ter dicit̉: veni. Uenit ſpōſa ſancta ad xp̄m dum in hoc mūdo viuēs: bona que poteſt operat̉. Uenit quādo in hora mortis ani­ma videlicet ſponſa a carne exuit̉. Uenit tertio: quādo in iudicij die vltimi carnem reſumit ⁊ cum xp̄o thalamū celeſtē ingre­dit̉. Ibi quippe omniū laborum ſuoꝝ pre mia conſequit̉. Ibi iam om̄ino proſtratis ⁊ excluſis hoſtibꝰ glorioſe coronat̉. Ideo ei hic per promiſſionē dicit̉: Coronaberis de capite am mana: de vertice ſaur ⁊ hermon: de cubilibus leonum: de monti­bus pardorum. Quid per ammana ſaur ⁊ hermon noīa videlicet montiū: niſi potentes huiꝰ ſecu­li intelligunt̉: Qui quāto ditiores. tanto excelſiores ⁊ firmiores apud infirmos eſ­ſe vident̉. Sed de his montibus ſancta eccleſia coronat̉. Quia dum regnū predi cat eternū: dum exemplo ſuo oīa que mū­di ſunt vilia eſſe demoſteat: ipſos etiā po tentes ad penitentiā inclinat: ⁊ ſibijp̄i ꝓ­eoꝝ acquiſitione coronā in celeſtibus pa­rat. Sic quippe ſit: vt humiles ſuperbos proſternāt: ⁊ infirmi excelſos inclinent. Ideo ſcriptū eſt. Omnis vallis implebit̉ ⁊ omnis mons ⁊ collis humiliabit̉. Sed quid eſt ꝙ non ſolū de montibus: ſed etiā de capitibus montiū coronāda eſſe dicit̉: niſi ꝙ impletū videmus: quia iam ip̄e ex celſiores perſone in xp̄m credūt: ⁊ eius p̄­ceptis per eccleſie p̄dicationē obediunt. Reges em̄ ⁊ imperatores xp̄o ſeruiūt: co ronas. deponūt: ⁊ per penitentiā in eccle­ſia veniā petunt. Si itaqꝫ per capita mō­tiū ſummas perſonas intelligimus: bene per cubilia leonū ⁊ montes pardoꝝ: prin cipes quiqꝫ ⁊ miniſtri deſignant̉: qui cru delitati deſeruiūt: ⁊ doloſitatibꝰ ſuis: qui quos nō poſſunt ledere decipiūt. Pardi quippe maculas in cute ſemper portant. Per quod quos alios ꝙͣ hypocritas vel diſcordes ſignificant̉. In illis quippe qui crudelitatē ſectant̉: demones tanꝙͣ leo­nes cubant. In illi vero quaſi pardi mon tes edificāt: quos dū vicijs ſuis aliquas virtutes admiſcere conſentiūt: pro omni­bus bonis ſuis laudis gloriā affectare cō pellunt̉. Hi itaqꝫ vere pardoꝝ varietatē ſectant̉: qui dum cū virtutibus etiā vicl̓a imitant̉: in vario corio coloris ⁊ diſſimili­tudine diuidunt̉. Sed de cubilibus leo­nū ⁊ de montibus pardoꝝ eccleſia corona tur: quia dū per eius predicationē ⁊ cru­deles ad pletatē: ⁊ hypocrite ad vite hu­milis vnitatē conuertunt̉. Pro his om̄i­bus premiū percipiet: quod meretur Cui iterum dicitur: Ꝙ Uulneraſti cor meum ſoror mea ſponſa vulneraſti cor meū: in vno oculoꝝ tuorum: ⁊ in vno crine colli tui. Per oculos ſancte eccleſie predicatores ſicut dictū eſt deſignant̉. Per crines ve­ro populi multitudo figurat̉: per collū au­tem ſancta capitis ⁊ cordis cōiunctio de­monſtrat̉: que fides eccleſie intelligitur. Per hāc enim caput ⁊ corpus cōiungun tur: dum xp̄o quiſqꝫ tenaciꝰ inheret: quo