Seite
Expoſitio beati Gregorij pape fortitudinē ⁊ ꝓpter excelſam celeſtiū gau dioꝝ contemplationē. Que turris recte dauid eſſe dicit̉: quia dauid manufortis interpretat̉: per quod xp̄us ſignificat̉: cu­ius eſt quicquid forte ⁊ excelſum operat̉. De qua ſubditur. Que edificatur cum propu­gnaculis. Mille clypei pendēt ex ea omnis armatura fortiū. Cum ꝓpugnaculis turris dauid edifi­cata dicit̉: quia ſancti predicatores cōtra aduerſarios homīes ſi neceſſe ſit: miracu­lis armant̉. Contra vicia autē ſe clypeis muniūt: quia ne ſpiritualibꝰ hoſtibus ſuc cumbāt: virtutibus ſe defendūt. In qui­bus omnis armatura fortiū pendet: quia quiſquis hoſtiū cuneis: fortiter reſiſtere vult: in eis exempla videt: quibus arma­tus hoſtes ſtrennue valet ſuperare. Mil­le autē hic pro perfectiōe ponitur: quia in millenario numero om̄es numeri perfecte complent̉. Sequit̉. Duo vbera tua ſicut duo hin nuli capree gemelli: qui paſcun tur in lilijs donec aſpiret dies et inclinentur vmbre.) Per duo vbera duo p̄dicatoꝝ ordines: vnus in circūciſione: alius in prepucio de ſignant̉. Qui bene ſicut duo vbera hin­nuli capres dicunt̉: quia ⁊ filij ſynagoge exiſtūt: ⁊ in mōtibus contemplationū pa­ſcunt̉. Gemelli vero ideo dicti ſunt: quia cōcorditer predicāt: ⁊ concorditer ſapiūt. In ſilijs vero paſcunt̉: donec aſpiret dies ⁊ inclinent̉ vmbre: quia mundiciā infati­gabiliter ſectant̉: donec in die iudicij pre­mia recipiāt: que in labore noctis aſſidue contemplant̉. Sequit̉ ſponſus dicens: Uadam ad montē mirrhe: ⁊ ad collem thuris. Quid per montē mirrhe: niſi fortē alti­tudinē mortificatiōis in opere? Et quid per collē thuris intelligimus: niſi altam humilitatē in oratiōe. Ad montem ergo mirrhe: ⁊ ad collē thuris ſponſus vadit: quia eos familiariter viſitat: qͦs per morti ficationē vicioꝝ ad alta ꝓficere: ⁊ per mū das ⁊ humiles oratiōes ſuauiter redolere ꝓſpicit. His quippe virtutibus ſancta ec cleſia: vel vnaqueqꝫ anima mūda efficit̉: quia dū per voluptatū mortificationē vici is reluctat̉: ⁊ per ſanctas oratiōes frequē ter lachrymis abluit̉: ſordes lauacri ſpon ſo placeat: quia pulchra apparere conat̉. Cuius conatū ad effectū ſponſus pec gra­tiā ſuam ducit: opuſqꝫ ſuū in ſponſa beni gne laudat dicit. Tota pulchra es amica mea ⁊ macula non eſt in te. Cum ſcriptū ſit: Nemo viuit ſine pecca­tot nec infans cuius vita eſt vnius diei ſu per terrā. Quid eſt ꝙ ſpōſa tota pulchra eſſe dicit̉: in qua macula non habet̉. Ali­bi quippe ſcriptū eſt. Stelle nō ſunt mun de in cōſpectu eius. Et alibi. In multis offendimus om̄es. Et iohānes apoſtolꝰ ait: Si dixerimus: quia peccatū nō habe­mus: veritas in nobis nō eſt. Et idē. Si dixerimus: quia peccatū non habemus: mentimur: ⁊ veritatē non facimus. Sed dū ſancta anima a peccatis quottidianis ſe per penitentiā mūdat: dum quottidie peccata minuta cū lachrymis abluit: ⁊ a maioribus ſe obſeruat: quāuis frequēter peccet: per aſſiduā tamen penitentiā mū­ditiā ſuam aſſidue ſeruat. Hinc em̄ alibi precipit̉. Semper ſint veſtimēta candida Et illud. Iuſtus autē ex fide viuit. Quā uis em̄ mox vt peccāt: a iuſticia deuiet: ta men dū ſemper credit in eū qui iuſtificet impiū: ⁊ aſſidue ſub eius fide peccata ſua deflet per aſſiduas ablutiōes iuſticiā ſuā retinet. Se igitur ita mūdanti ſponſe cō­ſequenter dicitur: M Ueni de libano ſpōſa mea veni de libano: vēi coronaberis Libanus quippe dealbatio interpreta­tur. Quid ergo per libanū: niſi baptiſma intelligit̉: in quo ſancta eccleſia aqua ab­luit̉: a peccatoꝝ ingredine per ſpiritū ſan­