![]()
ſuper Cantica canticorum Cap VII tue plene ſūt ſanguīe. Sed qꝛ de mēbris dixit dignū ē. vt d̓ capite loqͣt̉. iō ſubdit̉. ¶ Caput tuū vt carmelꝰ: et come capitis tui vt purpura regꝭ iuncta carnalibus. ¶ Caput eccl̓ie xp̄s qui bn̄ vt carmelꝰ dr̄: qꝛ ipſe ꝑ paſſionē quā ſuſtinuit. ad gl̓ia: patris ē exaltatꝰ. De qͦ ſcriptū ē. Et erit ī nouiſſimis diebus preꝑatus mōs domus dn̄i ī vertice mōtiū. In carmelo qͥppe helyas orās obtinuit pluuiā. Et nos in carmelo orātes pluuiā impetremꝰ qm̄ ī xp̄m credētes xp̄m deſideramꝰ ⁊ a pr̄e irrigat. onē gr̄e ſuſcipimꝰ quā rogamꝰ. Moralit autē caput ſpōſe mēs vocat̉ qꝛ ſicut a capi te mēbra ſic a mēte oēs cogitatꝰ noſtri di ſponunt̉. Carmelꝰ aūt ſcīa circūciſionis ī terpretat̉. Caput ergo ſpōſe vt carmelꝰ eſe ꝑhibet̉ qꝛ q̄libet ſctā mēs nouit qualit̓ digne circūcidat̉ nouit qꝛ nihil ē qͥcqͥd in corꝑe agit̉ ſi mēs īmūda fuerit q̄ templū xp̄i ſi efficit̉. efficit̉ qd̓ ⁊ ab ip̄o inhabitabi tur. Ꝙ qꝛ phariſei non agebāt iō dicebat btūs Stephanꝰ eis qͥ eū occidebāt. Dura ceruice ⁊ incircūciſi cordibꝰ ⁊ auribꝰ ſꝑ re ſtitiſtis ſpiritum ſancto. M Come autem capitis eius vt purpura regis iuncta carnalibus eſſe memorantur. Purpura qͥppe ꝑ faſciculos in canalibꝰ ligat̉ ſuꝑ quos dū aqͣ ꝓijcit̉ ꝑ canales ad veſtē q̄ ſuppoſita ē currit vt veſtis tingat̉ ⁊ mihi nomē accepit vt tīcta color̄ purpu rea purpura vocet̉ q̄ oīa ſctē mēti ꝯgruūt ſi ītelligant̉. Come qͥppe capitꝭ ſūt cogitatiōes mētis q̄ in canalibꝰ ligātur: qꝛ in ſcripturis diuinis ne īutiliter fluāt ligant̉ qꝛ dū in cogitationibꝰ ſcē mētis gr̄a celeſtis ſuſcipit̉: ⁊ totā aīam ī celeſte ornamē tū ꝯponit ita vt iā tota aīa in vitā eternaꝫ in ardeſcat ⁊ ad eternū ſpōſum ēt ꝓ ſang uineꝫ martirij ꝑgere cōcupiſcat. De tota qͥppe eccl̓ia Paulꝰ dicit. Qui exhibuit ſibi eccleſiā veſtē ſine macula ⁊ ruga. Et de ſingulis eccl̓ie fidelibꝰ dr̄ his oībꝰ velud ornamēto veſtieris. Sic tincte ergo ſic pulchre ſic purpuree ſcē ſpōſe ad gaudens ſpōſus loquitur dicens. ¶ Quā pulchra es ⁊ quā decora hariſſima in delitijs. ¶ Notandū ꝙ chariſſima ē in delitijs qͥa ad charitatē ⁊ ad familiaritatē xp̄i non ꝑ uenit qͥſqͥs ſcripture ſcē delitijs abūdare nō ꝯtēdit. Inde enī dr̄ oī habēti dabit̉ et habūdabit: ei āt qui nō hꝫ ⁊ ꝙ videt̉ hr̄e auferet̉ ab eo. His enī delitijs q̄ habūdat reficit̉. his refectꝰ aſſidue ad maiora ꝑcipiēda preꝑat̉. Un̄ ⁊ huic ſponſe mīe dr̄. Ꝙ Statura tua eſt aſſimilata palme ⁊ vbera ſua botris. Palma qͥppe dū creſcit deorſuꝫ ſtringit̉ ⁊ ſurſum dilatat̉. Sic ſctā aīa ab imis ad mīma īcipit ⁊ paulatim ad maiora creſcēdo vſqꝫ ad amplitudinē ꝑfecte charitatis ꝑuenit. Nemo enī ſicut ſcriptū eſt repēte ſit ſūmꝰ. In pſalmo āt de iuſto hoīe dicit̉. Iuſtꝰ vt palma florebit. Ubera āt ſponſe duo p̄cepta charitatꝭ exiſtūt q̄ aīam quaꝫ poſſidēt vino celeſti inebriat ⁊ nutriunt. Pōt tn̄ ꝑ palmā crux xp̄i intelligi. Palma iam in ſublime valde creſcēs dulciſſimos fructꝰ gignit ⁊ crux xp̄i celeſtē cibunobis preꝑauit. Cui ſtatura ſpōſe aſſimilat̉ qꝛ ꝓ xp̄o nō dubitat qͥſqͣs xp̄m vald̓ di ligēs digne imitatur. De palma ſequitur Sponſus dicens. ¶ Dixi aſcendā in palmaꝫ apprehendā fructꝰ eius. ¶ Dixi vere ⁊ aſcē dit qꝛ ſicut an̄ ſecula ꝓ morte nr̄a mori di ſpoſuit ſic ī fine mūdi ꝓpicius ⁊ verax ad impleuit. In palmā ergo aſcēdit ⁊ fructꝰ eiꝰ apprehēdit: qꝛ in cruce ſuſpēſus fructū vite inuenit ac apprehēdit ⁊ nobis tribuit. Un̄ adimpletū ē quod Sequitur. Ꝙ Et vbera tua erunt ſicut botri vinee. ¶ Uere ꝑ crucē vbera ſpōſe ſicut hotri vinee exiſtūt: quia in morte xp̄i duo precepta charitatis ſenſus aīe ſuſceperūt quibus paſta aīa debrietur: debria ta poſteriora obliuiſcat̉ ⁊ in anteriora ex 