¶ Das Erſt buͦchmit heüllen erklagen. Do das die mauß erhoͤrte lieff ſÿ baldzuͦ jm vnd beſchawet was jm anlaͤg oder vngeuelles waͤrzuͦ geſtandē. do aber die mauß erkēnet das er gefangen wasſprach ſÿ zuͦ jm. Du ſolt dir nit fürchten. ich wil dir deinerguͦtheyt widergelten die du mir geton haſt. vnnd darumbdanckper ſein. vnd warde alle liſt der ſtrick ſeiner gefengk/nuß beſchawen. vnd ſo bald ſÿ die erkennet nam ſÿ die ar/beyt jrer zeen anſich. vnd fienge an zuͦ nagen vnd oͤffnen alle knoͤpff der gefengknuß. vnd alle jr liſten vernichten vndlediget damit den lewen. vn̄ ſchicket jn froͤlich wider in denwald ¶ Diſe fabel leret das die myndern nit ſind zuͦ verachten. wann die ſtund kōmet das alle guͦtheÿt wirt belonet.¶ Die xix. fabel ſagt von zweyen weÿen.koͤlicher ſich mit mengklichem zweÿet vnnd allwegehadert. der verweg ſich hilff vnd beÿſtandes in ſeinen noͤten. dauō ſo ſoͤllē wir diſe fabel des meyſters¶hoͤren czuͦ zeÿten waz ein weÿe kranck. vnnd als er vil monat gelegen was. vnd kein hoffnung des lebens mer an jmſahe. bat er weynent ſein muͦter das ſÿ vmbgieng die heÿligen ſtette vnd groß gelübdt für jn thaͤt vmb heÿl vnd ge/ſundtheÿt zuͦ erwerben. Ich wil es geren thuͦn lieber ſun ſp/