![]()
LIBER luptatē aurium quærit̉: inis offendit̉ ſimulato imminuit̉ aliꝗd de voluptate. In eloquētia aūt multa ſunt quæ teneāt: quæ ſi oīa ſumma nō ſunt & plæraqꝫ tn̄ magna ſunt neceſſe eſt ea ipſa: quæ ſunt mirabilia videri. Ergo vt ad primū illud re uertar. ſit orator nobis is ꝗ vt craſſus deſcripſit accōmodate ad ꝑſuadēdū poſſit dicere. Is auteꝫ cōcludat̉ in ea quæ ſunt in vſu ciuitatū vulgari. ac forenſi remotiſqꝫ cæteris ſtudiis ꝙͣuis ea ſint ampla: atqꝫ p̄clara ī hoc vno oꝑe(vt ita dicā) no ctes& dies vrgeant̉. imitēturqꝫ illū cui ſine du bio ſūma vis dicēdi concedit̉. athenienſem De moſthenē in quo tātū ſtudiū fuiſſe tātuſqꝫ labor dicit̉. vt primū impedimēta natura diligētia in duſtriaqꝫ ſuꝑaſſet. Quum ita Balbus eēt vt eius ip̄ius artis cui ſtuderet primā lr̄am non poſſꝫ dicere. ꝑfecit meditādo vt nemo planiꝰ eē locutꝰ putaret̉. Deīde quū ſpūs eiꝰ eēt anguſtior tātū cōtinēda aīa ī dicēdo eſt aſſecutꝰ: vt vna cōtinu atiōe verboꝝ id qd̓ eius ſcripta declarāt bina ei cōtētiones vocis& remiſſiōes cōtinerēt̉: qn̄ eti am vt mēorie ꝓditū ē: cōiectis ī os calcul̓ ſūma voce verſus ml̓tos vno ſpū ꝓnūciare conſueſce bat. Neqꝫ is cōſiſtēs loco: ſꝫ inambulās atqꝫ aſcē ſu ingrediēs arduo. Hiſce ego cohortatiōibus craſſe ad ſtudiū& ad laborē incitādos iuuenes vehemēter aſſentior: cætera que collegiſti ex va ris& diuerẜ ſtudiis& artibꝰ: tā etſi ip̄e es oīno cōſecutꝰ tn̄ ab oratoris ꝓprio officio atqꝫ mūere ſe iūcta eē arbitror. Hæc quū antonius dixiſſet ſane dubitare viſus ē ſulpitiꝰ& cotta vtrius or̄o ꝓpiꝰ ad veritatē videret̉ accedere. Tū craſſus Oꝑariū inꝗt nobis q̄ndā Antoni oratorē facis. At haud ſcio an aliter ſentias:& vtar tua illa mi rifica ad refellēdū cōſuetudīe: qͣ tibi nemo vnꝙͣ p̄ſtitit: cuiꝰ ꝗdē ip̄ius facultatis exercitatio oratoꝝ ꝓpͥa ē: ſꝫ iā ī philoſophoꝝ cōſuetudīe verſat̉ maxīeqꝫ eoꝝ q̄ de oīre ꝓpoſita ī vtranqꝫ ꝑtē lolent copioſiſſime dicere. Veꝝ ego non ſolū arbitrabar: his preſertim audientibus: a me informa ſæpiſſime ſumma attētione audiuerit At vero hiſtrionē ſi paulo voceꝫ remiſerit: nō eſt qui eū audire velit. Res ip̄a atqꝫ eā. i. cā reꝝ. Tener.ſ. auditores nō orator nō ſolū delectat ſed etiā doces: hiſtrio vero tm̄mo delectat. Sed ſi orator alteꝝ fecerit.ſ. vt doceat. equo aīo eū populꝰ patiet̉:& auditores. Res ip̄a.ſ. quū docet. Irracuerit.i. paululū raucꝰ fuerit factꝰ. Notādū eſt verbū qd̓ rariſſime inuenies. Cōponit̉ ex in& rauceo. Explodi: eiici& viruꝑari:& eſt ſūptū de theatro. Nā qui in theatro pronūciatio nē minime gratā habuiſti: explodebat̉.i. extra theatꝝ:& extra plauſum eiciebat̉. A ꝗbus.n. Et ve ī ſimile ē vt audire nō poſſit roſciū: ꝙ aliquid iniocūdū dixerit: quia nulla alia deca illuc acceſſerit. In iis hiſtrionibꝰ. Offendit̉ imꝑſonale ē. i. offenſio fit. Simul atqꝫ.i. qͣꝫ primū diminutio aliqͣ etiā pexi gua facta fuerit. Imminuit̉: detrahit̉. Quæ.ſ. ab oratore ꝓnūciata. Sūma nō ſunt: quia ī or̄one ab oratore multa ī ſerūtur: q̄ nō ſunt magni pōderis. Ergo vt ad primū illud reuertar. Poſtqͣꝫ craſſi rōnes cōfutauit anthoniꝰ: ꝙ tātaꝝ rerū ſcīa oratori minime ſit neceſſaria nūc in fert cōcluſionē dn̄dens ꝗd ipſe de p̄fata oratoris ſcīa ſentiat Ego quoqꝫ oratorē ita diffinio ſicut craſſus:& tn̄ nemo ipſi ea neceſſaria eē dicet que diſputauit craſ ſus: nā etiā ſine illis poterit officiū ſuum adimplere. Ad primū illud: quia quū de oratore diſputaturꝰ eſſet craſſus: pri mū ꝑ inductionē qͣndā diffinire voluit ꝗd eēt oratoris officiū. Accōmodate ꝗa nō ſꝑ ꝑſuadet orator:& finē huiꝰ breuiter ꝑtranſitū tetigit: ꝗa finis huiꝰ artiſ eſt apte ꝑſuaſiſſe. In vſu: ī cōſuetudīe ciuitatū. Rem geſtā: cæteris ſtudiis. ſ philuſophiæ: aut iuris ciuilis. Vt ita dicā: ꝗa exercitationē dicēdi opus appellaue rat: iō dixit vt ita dicā Opꝰ.n. magis ma terial̓ rei ē qͣꝫ incorporea. Illū emphaſim facit. q. d. p̄ſtātē& illuſtre. Impedimēta naturæ: ꝗa an̄qͣꝫ ad dicēdū Demo ſthenes eueniret: neceſſe fuit vt vicia na tura corrigeret& emēdaret. Diligētia ꝓpter ſtudiū. Induſtria ꝓpter laborem Balbꝰ.i. pplexa lingua eēt. Primā lr̄am ſcꝫ p. Cōſtat. n̄ ip̄m plurimū laboraſſe in hac lr̄a d ꝓ qua. A. quodāmo ꝓferebat. Aguſtior: ꝗa in media or̄one deficie bat:& p̄ſertim ſi periodus lōgior fuiſſet Ania. i. ſpū retinendo. Cotentiones elatōes:& intētiones vocis. Remiſſio nes: demiſſiones. Cōiectis. ſ. calculis in os ad corrigēdā liguā balbuciētē: vt cū ore īpedito multa ꝓnūciaret: expedito deīde ore plura poſſet ꝓnūciare. Studi um: ꝗd ē magis ingenij. Laborē: qd̓ eſt corꝑis. Tā etſi: nā etiā ſi tm̄ ingenio va luiſti: vt hec oīa cōſeq̄reris: tn̄ nō debes hec alioꝝ īgeniis īponere: ꝗ nō ſūt adeo acuti īgenio. Hæc quū antoniꝰ. Poſtꝙͣ inꝗt antoniꝰ aduerſus cras. diſputatione ꝑfecit. quū Sulpi.& Cotta cogitabundi ſe ſignificaret incertos eē: cuiꝰ potiꝰ or̄o ni aſſentirent̉: or̄onē ip̄ius craſſus excepit. Tum craſſus: o anthoni: tu oratorē oꝑarium quendā facis: quēadmodū de oratore dixiſſe videbat̉ antoniꝰ ꝙ nihil ageret: niſi cauſas ẜm vulgarem hominū 