TERTIVSCXIIAntonius: rem ipſe ſumpſit. Tum Cæſar. ſi quoddifficilius eſt id tibi reliquit: eſt nobis inꝗt ca: curte audire cupiamꝰ: ſin qd̓ facilius: tibi cā nō ē currecuſes. Et Catullus: Quid qd̓ dixiſti inꝗt craſſeſi hic hodie apud te maneremus: te morem nobiseſſe geſturum. nihil te ad fidē tuā putas pertinereTum cotta ridens Poſſem tibi inquit Craſſe cōcedere. ſed vide nequit Catullus attulerit religionis: hoc ſenſorium opus eſt: id auteꝫ cōmittere vide ꝙͣ ſit homini turpe ſenſorio inquit. agite veroille inquit vt vultis. ſed nunc quidem. quoniaꝫ idtemporis eſt: ſurgendū cenſeo& requieſcendum:poſt meridiē ſi ita vobis eſt cōmoduꝫ loquemuraliquid niſi forte ī craſtinū differre maluitis. Oēsſe vel ſtatim. vel ſi ipſe poſt meridiē mallet. ꝙͣ primū tamen audire velle. dixerūt.M. T. Ciceronis ad Qu. fratrē in dialogorūde oratore Librum tertium præfatio.Nſtituenti mihi Quintus frater eū ẜmomonē r̄ferre.& mādare huic tertio libroquē pꝰ ātoni diſputatōeꝫ craſſus hūiſſetacerba ſane recordatio. veterē anī curamoleſtiāqꝫ renouauit. naꝫ illd̓ īmortalitate dignūingeniū. illa hūanitas. illa virtus. L. Craſſi morteextincta ſubito eſt. vixit diebus decē poſt eū diēius. Siqd̓ eſt difficilius reliquit: eſt cauſa cur te audire velimus. Sin qd̓ eſt facilius: nulla cā eſt cur non diputes. Eacile erit tibi de re facili diſputare: nam libētius faciliora tractanda ſunt: qͣꝫ difficilia. Et Catullusꝗd qd̓ dixiſti. Dicit veniam recuſandi poſſem tibi craſſe cōcedere: niſi hæc tua recuſatio contra deos eſſetNōne putas: nihil ꝑtinere ad fidē: vt ꝓmiſſis ſtare nolis? Tum cotta: an̄qͣꝫ ille rn̄deret: cotta aliā rōnemſuggerit. Ridēs: ꝗa rem factā dicturus erat. Veniā recuſandi tibi cōcedere poſſēo Craſſe: niſi hæc tuarecuſatio cōtra deorū religionē eſſet: ſed impie agere contra deos id magnoꝑe cauendū eſt: quū p̄ſertimhoc facere n̄ poſſis: ꝗ cēſoria nota dignꝰvidearis. Sed qui aliqn̄ cēſor fuerit: videri cenſoria nota dignus nō pōt non improbus ciuitati videri. Religionis. Religionē mētū deoruꝫ intellige hoc loco.Fides em̄ ad religionē ꝑtinet: veritas autem q̄ ad fidē ꝑtinet: ꝑs eſt iuſticia. Opꝰhoc cenſoriū: videlicet corrigere& reprobendere eos ꝗ cōtra fidē faciūt. Nā ſi cēſoralios notat peccātes cenſoria nota ipſe dignus fuerit: multo magis ipſe reprebedēdus eſt quū ipſe ſeip̄m ſuo iudiciocōdēnet. Id tꝑis. ſ. meridies. Surgēdūcenſeo: Quia ſub Platano cōſiderat oēsvt antoniū diſputantē audirent. Se velſtatim: Oēs rn̄derūt: ſe velle nūc audire.ſed ſi placeret poſt meridiē expectatibi.mus. Vel ſtatim.i. qͣꝫ primū ſine morate audire cupimus.Voluminis ſecundi finis.NSTITVENTI MIHI. In hoc tercio volumine primū quideꝫ agit̉de morte Craſſi: deindep̄conomia quædā fit. i.p̄ꝑatio ad reliquū diſputatiōis: caput primum intres ꝑtes diuidi p̄t. In prima ꝑte cā agit̉quæ craſſo mortē attulerit. In ſecundaipſius craſſimors deplorat̉. In tercia vero deploratio mortis craſſi finit̉:& in cōſolatōis rōnē cōuertit̉. Primū igit̉ videamus quo mortē: ſiue cām mortis Cicero declarat. Dicit em̄ quū vellē ad te diſputationē a craſſo habitā: in hoc terciolibro Quīte frater ſcribere: mihi memoria oblata eſt craſſi illius homīs diſertiſſimi& ſapiētiſſimi: quē oēs immortale eēputatio ſuꝑioris& huius diei de quo nūc loquit̉ habita eſt quū rediſſet Romā craſſus:& rempu. inuevoluiſſent. Nam decimo die poſtqͣꝫ diſniſſet ſeditōne equæſtris ordinis:& ſenatus ꝑturbatā:& philippū cōſulē multa accepiſſet aduerſus ſentum dixiſſe: poſtqͣꝫ vocato ſenatu a tri. ple. Druſo: ipſe cū alijs frequētibus venerat in ſenatū: Druſuſqꝫ inſenatū rettulit de inſectatōe cōſulis: multa dr̄ diuinitꝰ verba feciſſe craſſus. Quū Druſus cōq̄ret̉ de inuidia cōſulis& ſenatus ipſe qͣſi patronus: tū craſſus grauiſſime inſectatus ē colulē. Hac igit̉ aī acerbatiōecraſſus affectus quū domū rediſſet: cœpit febricitare: ita vt nūqͣꝫ poſtea cōualuerit. Inſtituēti: deliberāti: petēti mihi. Eū ſermonē.i. eā diſputationē. Mandare: cōmedare. Acerba: moleſta. Veterem. i. antiquā aīſollicitudinē. Recordatus em̄ ſum ingenii illius ꝓpe diuini qd̓ nobis tā ſubito ſublatū eſt. Hoc inquit grauius ferendū eſt: ꝙ ſubito a nobis ereptus eſt Craſſus: qͣſi adhuc nobis ſuꝑeſſe potuerit: niſi itamētis agitatōe ꝑturbatus fuiſſet: vt doleri reſiſtere nequerit. Veterē: ꝗa adoleſcēte cicerone mortuus ēcraſſus. Immortaltate dignū: ꝗa tm̄ p̄ſtabat ingenio craſſus: vt dignus fuiſſet: ꝗ morte nō intercipeturVixit diebus decē: ad diſcretionē heſterne:& pn̄tis diſputatōis dixit: Qui hoc: videlicet poſt hanc vltimā diſputationē illā dixit: nam ſi poſt illū diē decē vixit: ſequit̉ vt poſt vltimā octo vixerit. Romā redit. ſ. e tuſculano: vbi habita fuerit diſputatio. Extremo i. quinto decimo die. Ludorū ſeænicorū die:ludi ſcænici dn̄r theatrales: ꝗ etiā circeſes.i. magni ludi appellabant̉: nā ludi ſcænici quintodecimo die finebant̉: ꝗ dies appellabat̉ ærarius: eo ꝙ de publica collatōe fiebāt. Et ludi ſcœnici ſūt de ꝗbus etiā Vir.intelligit. vbi dicit: centū quadringos agitabo ad flumina currus. Aphilippo: cōſule. Aliud conſiliūt 2
