![]()
LIBER qui hoc& ſuꝑiore libro continet̉. Vt em̄ romā redijt: extremo ſcænicoꝝ ludoꝝ die vehementer cōmotus. ea oratione q̄ ferebat̉ habita eſſe in cō tione a Philippo: quē dixiſſe conſtabat: vidēduꝫ ſibi eē aliud conſiliū: illo ſenatu ſe rēpublicā rege re nō poſſe: mane idibus ſeptēbris:& ille& ſenatus frequens vocatu Druſi in curiā venit. Ibi quūdruſus multa de Philippo quæſtus eēt: retulit ad ſenatū de illo ipſo: ꝙ in eum ordinē conſul tā grauiter in concione eſſet inuectus. Hic vt ſæpe īter hoīes ſapiētiſſimos cōſtare vidi: quāqͣ hoc Craſ ſo quū aliquid accuratiꝰ dixiſſet: ſemꝑ fere contigiſſet vt nunꝙͣ dixiſſe melius putaret̉: tn̄ oīm cō ſenſu ſic eſſe tu iudicatū audiui: cæteros a Craſſo ſemꝑ omnes illo autē die: etiā ipſum a ſe ſeparatū Deplorauit em̄ caſum atqꝫ orbitatē ſenatus cuiꝰ ordinis a conſule: qui quaſi patronus bonus: aut tutor fidelis eſſe deberet: tanꝙͣ ab aliquo nefario prędone diriperet̉ patrimoniū dignitatis. Neqꝫ vero inquit eſſe mirandū: ſi quū ſuis conſilijs rem publicā ꝓfligaſſet cōſiliū ſenatꝰ reipublica repu diaret. Hic quuꝫ hmōi:& vehemēti& diſerto:& in primis forti ad reſiſtendū philippo qͣſi quaſdaꝫ verborū faces admouiſſet: non tulit ille& graui ter exarſit pignoribuſqꝫ ablatis: craſſum inſtituit cohercere quo quidē ipſo in loco multa a Craſſo qn̄quidē ſenatus cōſiliū ita lebefactatū eſt vt nec ad rempu. defendēda ſufficeret. Vocatu.i. vocationiDruſi. Incuriā venit: hyſtoria it a ſe habet. Druſus. tri. pla. ſe veluti patronū ſenatus fecerat: nā equites cum tm̄ valeret opibus vt interceptis vectigalibus rempu. vſurparēt: quū iudicia ad ſe tranſtuliſſent pates oꝑibus armis dignitate. Seruilius cepio eꝗtatū: Druſus tri. pla. plebē ſibi aſſeruere. Sed prior cepio in ſenatū impetū fecit& ibi duos reos habitos Scaurū:& Philippū nobilitatis principes inſectatus eſt Druſus ſenatū defenderet: gracchanis legibus ſibi plebē cōciliauit& ad ſpē ciuitatis erexit ꝗbus pollici tus ē: ſi fenatꝰ ꝑtes defenderet paulopoſt ciuis Ro. futuros deīde quū philip. grauiter inuectus eſſet in ſenatu: tādē eo vſ qꝫ ꝓgreſſus vt diceret ſibi opus eſſe alio ſenatū: qui reipu. melius cōſuleret: quod quū audiſſet Druſus: ſenatū cōuocauit & rettulit de inſectatiōe:& iniuria quam Philippus fecerat cōtra ſenatū vbi Craſ ſus de diuinitꝰ or̄onē habuiſſe: grauite incitās ſenatores aduerſus Philip. ob in iurias ꝗbus ab eo affecti fuerant. Et quū ibi inges exorta eſſet altercatio int̓ Craſ ſum& Philippū: iuſſit philippꝰ ē domo craſſi afferri pignora. Craſſus ait ſe pig noribus deterreri nō poſſe: quin diceret quæ vtilia eſſent reipu. qn̄ etiā ſe nō an te taciturū: qͣꝫ ſpūs deficeret. Quæſtus: ꝙ in cōtione ſectatꝰ eſſet ſenatū. De philippo: ꝗ inuectus erat in ſenatū: In eū tā grauiter inuectus.i. grauiter inſectatꝰ eſ ſet ſenatū ī cotione. Hic vt ſæpe& craſus quū hanc ſenatus inſectationē a con ſule factā moleſtiſſime ferret: or̄onem diuinitus habuiſſe ferūt de iniuria qua ſe natus affectus fuiſſet:& hac agitatōe mē tis adeo cōcuſſus eſt: vt quū ſe domum ræcepiſſet febribꝰ laborare cœpit nec po ſtea cōualuerit. Sapiētiſſimos: ꝗ recte de eloquētia craſſi iudicare poterāt. Cō ſenſu oīm: ꝗa ita eſſe oēs fatebant̉. Sic eſſe tn̄ iudicatū: ſenſus eſt: qͣꝫqͣꝫ hoc ei ſꝑ cōtigiſſet: vt in alijs or̄onibꝰ alios ſuꝑauerit: in hac tn̄ ſeip̄m viciſſe oēs iudicāt. Illo aūt die: quo in ſenatū ſnīam dixit ad uerſus cōſulē Philippū ſeip̄m etiā vicit Deplorauit em̄ caſum:& ita apices& faſtigia quædā or̄onis craſſi Cicero breuiter libat. Orbitatē. Hem quo redactꝰ eſt ſenatus vt nec cōſulis quidē patroci nium habeat. Patronus. i. defenſor dignitatis. Nefario. i. ſcelerato& impio. Prædone.i. qui ſenatꝰ defenſor eſſe deberet: nūc qͣſi p̄do ipſius eſt. Neqꝫ vero:& quid mirū inquit ſi ille ſenatus conſiliū repu diat:& ad id rn̄det: qd̓ dixerat in ſenatu philippus. Alio ſibi ſenatu opus eſſe qn̄ ſenatus ille nihil poſſet Rempu. ꝓfligaſſet: Affeciſſet: ꝓdidiſſet ſuis cōſilijs rempu. videlicet alienādo equeſtrē ordinē a ſena torio: cui ipſe fauerat. Repudiaret: recuſaret: ꝙ diceret: nō ſibi ſufficere ad rempu. ex dignitate a miniſtranda. Hic ꝓ tunc Philippus. vbi vidit in ſenatu liberius cōtra ſe dr̄ie craſſum ꝙ ipſe diſertus eſſet: & magni animi nō tulit: ſed cōtinuo iuſſit pignora ex ædibus craſſi adducta haſta ſubiici& venundari: ꝙ auderet hic in maieſtatē po. ro. inuehi:& tum craſſus nō cōmotus hac de re ꝑficit or̄onē ſuā diſſertiſſi me incœptam. Admouiſſet faces.i. or̄onis ſuæ verba ſimulantia quaſdā qͣſi faces. Ablatis. ſ. ex di bus craſſi: ꝗa ex ædibus craſſi pignora efferri iuſſerat. In ipſo loco.ſ. in curia deſiſteret. Efferebant p̄dicabant̉. Quū illū cōſulē: meminit qd̓ ſuꝑius dixerat: opus eē alio ſenatu. Cui ſenator Lyctore etiā miſit in craſſum: vt eū in carcerē mitteret. Tum ille: nō eſt mihi conſul Philippus: quum nec ego ipſi ſe nator ſum. An tu: tu quū exiſtimes totius ſenatus auctoritatē: tibi quaſi obpignoratam teneri: credis me pignoribus terreri: quæ tu e domo mea efferri: iuſſiſti: meqꝫ tib. obnoxiū eſſe: Pro pignore. i. loco pignoris. Concideris: ſuſtuleris: quū tu totius ſenatus auctoritatē deleueris. Concideris ſuſtuleris: ed ꝙ eis ſegnitie exprobaueris. Conſcidēda: abſcindēda. Hæc ibi eſt: on̄debant linguā dicens. Nec ſi etiā linguam hanc abſcideris: poteris me deterrere: quo minus tuā hanc indignitatē perſequar. Euulſa: nō 