![]()
LIBER quot ani motus ſūt tot ſignificatōes& cōmutatio nes poſſit efficere: neqꝫ vero ē ꝗſꝙͣ ꝗ eadē continēs efficiat. Theophraſtꝰ ꝗdē thauriſcū quendā dicit actorē auerſum ſolitū eſſe dicere: ꝗ in agēdo cōtuens aliꝗd ꝓnūciaret: quare oculoꝝ emgna mode ratio: nā oris nō eſt nimiū mutāda ſpēs: ne aūt ad ī eptias aūt ad prauitatē aliquā deferamur. Ocl̓i ſūt quoꝝ tū ītētōe: tū remiſſiōe: tū cōiectū: tū hylarita te motꝰ aīoꝝ ſignificemꝰ aꝑte cū gn̄e ip̄o or̄onis Eſt.n. actio qͣſi ẜmo corꝑis: quo magis mēti congruēs eē debet. Ocl̓os āt natura nobis: vt equo& leoni ſecas caudā: aures ad motꝰ aīoꝝ declarādos dedit. Quare ī hac nr̄a actione ẜm vocē vultus va let: his āt oculis gubernat̉ atqꝫ ī iis oībꝰ q̄ ſūt actionis ineſt q̄dā vis a natura data: qͣre etiā hac īperi ti: hac vulgꝰ: hac deniqꝫ barbari maxīe cōmouēt̉ Verba em̄ neminē mouēt: niſi eū ꝗ eiuſdē linguæ ſocietate cōiūctus ē: ſnīaqꝫ ſæpe acutæ: nō acutoꝝ hoīm ſenſus p̄teruolāt: actio q̄ præ ſe motū animi fert oīs mouet: iiſdē em̄ oīm anī motibꝰ cōcitant̉: & eos iiſdē notis& ī alijs agnoſcūt:& ī ſe ip̄i iudi cāt. Ad actionis āt vſum atqꝫ laudē maximā ſine dubio ꝑtem vox obtinet quæ primū eſt aptanda nobis: deīde quæcūqꝫ erit ea tuēda. de quo illd̓ iā nihil ad p̄cipiēdi genus quēadmodū voci ſeruiat̉ eꝗdem tn̄ magnoꝑe cēſeo ſeruiēdū. Sed illd̓ videtur ab huiꝰ nr̄i ſermonis officio nō abhorrere: qd̓ vt dixi paulo an̄ plurimis ī rebus: qd̓ maxime eſt vtile id neſcio quo pacto etiā decet maxime: nam ad vocē optinēdā nihil ē vtiliꝰ ꝙͣ crebra mutatio: nihil ꝑnicioſius ꝙͣ effuſa ſine ītermiſſiōe contētio. Quid ad aures nr̄as& actōis ſuauitatē. Quid ē vi ciſſitudīe& varietate& cōmutatōe aptius. Itaqꝫ idē gracchus qd̓ potes audire Catulle ex Licinio cliēte tuo lr̄ato hoīe: quē ſeruū ſibi ille hūit ad ma nū cū eburneola ſolutꝰ ē hr̄e fiſtula ſtareqꝫ occulte poſt ip̄m quū cōcionaret̉ ꝑitū hoīeꝫ ꝗ īflaret ce tionis nonnunqͣꝫ etiā in amplificatione. Supploſio. Supplodere: eſt pedē terre incutere: qd̓ ab oratore interim fieri ſolet. Sed ſi poſt corꝑis motꝰ: de geſtibus vultus nūc dicere incipit. Ore vultu. Dn̄atꝰ o uli principatū obtinēt: Quo ꝓpter qd̓. Ne Roſciū quidē eo ꝙ ipſius perſonati oculos videre nō po terat ex ꝗbꝰ mentē eiꝰ agnoſceret. Eſtat ad aīum ꝑtinet. Meliꝰ. i. iudicabāt Roſciū ꝗ oībus preſtabat. Nā vere oculi aīum īdicāt& vultū. Neqꝫ vero rō ꝙ hæc ꝑs corꝑis ſignificādo& cōmutādo motꝰ aī referat: ꝗa ſiꝗs vno obtuitu ꝓnūciet nihil efficiet. Teophraſtꝰ ꝓbat auctoritate Teophraſti Quare qn̄ quidē tata vis ē in oculis. Qui ī ag do cōtuēs i. quū fixis in alique oculis dicimꝰ. Remiſſiōe: vt ſi cōmiſera tione vtaris: quēadmodū illud virgi Hūc ego te eurale aſpicio&c. Con iectu ſi oculos in aliquē repēto cōie ceris. Vt hic ille nr̄orum ꝓditor con ſilioꝝ. Hilaritate: quia ſiꝗd letū dixe ris: debes oculoꝝ hylaritatē cū leticia ſignificare. Apte: cōgrue. Cum gn̄e ip̄o: cū rei qualitate. Scd̓m vocem. i. poſt vocē. Que ſunt actōis: q̄ ꝑtinēt ad ꝓnūciationē: a natura data: ꝗa na tura ip̄a videt̉ inſtruxiſſe genus actionis. Præteruolāt: p̄tereūt. iſdem quibꝰ ipſi vtūtur. Agnoſcūt: an ido nei ſint. Et in ſe ip̄i iudicant: nā quos in alijs valere cognouerint: an cōtra eos in ſe tales eē iudicabūt. Ad actio nis āt vſum Hactenꝰ de geſtibus coporis:& p̄cipue oculoꝝ:& vultꝰ: vbi maiorē vi in eē diſputauit: nūc d̓ molitudīe vocis: nūc intēdēde: nūc remit tēde. Vox obtinet voce ꝑs magna parat̉ vel ꝑdit̉ vtilitatis& laudis Primū aptāda vox: ꝗa naturale bo nū eſt: ſed a natura datū cōſeruari p̄t diligētia. De quo vt dicā quō vox ſeruari poſſit. Nihil ꝗa medicoꝝ eſt & ſophiſtaꝝ. Illi remediis: hi decla matōibꝰ vocē cōſeruāt ac meliorē ēt reddūt. Illd̓ quo vox teneat̉. Decet decoꝝ eſt. Hoc& ſuꝑiꝰ diſputauit in oībꝰ ferme rebꝰ: vl̓ natura creatis. vel arte excogitatis. ꝗcꝗd vtile eēt ac ne ceſſariū: idē gratū etiā eē: atqꝫ iocūdū Nā prīo docet q̄ vtilia ſint voci: deide ꝓbat eadē decora iocūdaqꝫ eſſe. Crebra mutatio remiſſe ad intēſam mediocris ad vtrāqꝫ. Effuſa: diſſoluta: īmoderata& effrenis. Nā ſiꝗs a cō tētione inciꝑet in ipſo ꝓnūciandi cur ſu deficeret. Aptiuus: cōueniētius Viciſſitudine vt intēſa mediocri hæc illi plerūqꝫ cædat Varietate: vt variētur voces varios affectus imitātes cōmutent̉ aliæ cum alijs. Habuit ad manū.i. paratū habuit quotidiana lo cutio. Peritū: muſice ſcilicet. Remiſ ſuum: excitaret remiſſa voce vteretur. Audiui. Rn̄det Catullꝰ recte ſentire craſſum ꝙ illū gracchi cliētē agnoue rit. Illos viros.ſ. Tyberiū.& C. grac chus. Fraudē.i. penā. Sed tn̄ aliud ē fraus: alid̓ pena: quēadmodū Vulpi. ſentit. Fraus inꝗt ſine pœna eē p̄t. pœna ſine fraude eē nō p̄t. Pœna ē noxe vidicta. fraus ēt ip̄a noxa di Ꝙqͣꝫ deplorat hic craſſus ciuitatis ſtatū. Ea tela texit̉.i. is ī ciuitate mos īſtituit̉. Poſteritati eoꝝ ꝗ ꝑ nos returi ſūt. Sil̓es. T.&. C. gracchis. Nō tulerūt: paſſi nō ſūt Mitte ꝑgētē deplorare craſſū ab eo ſer 