SCINISINCTESPHONTEM CLXXII. ita vt paleſtræ ſpaciari in xiſto vt liceat non ab olimpiis coronam petāt qui quo modo.& quāuis ca reant omni vicio ſint contenti quaſi bona valitudine. ſed vires lacertos. ſanguinē q̄runt quandā etiā ſuauitatē coloris eos imitemur ſi poſſumus. ſi minus illos potiꝰ qͣꝫ incorrupta ſanitate ſunt. qd̓ ē propriū atticoꝝ quā eos quoꝝ vicioſa abundantia ē quales Aſia multos tulit. qd̓ quo faciemus ſimo idip̄m aſſeq̄mur eſt quidē per magnū imitemur ſi poſſumus. Lyſiā& eius quidē tenuitatē po­tiſſimū. Eſt multis in locis grandior ſed quia& priuatas ille& pleraſqꝫ& eaſip̄as.& alias ꝑuaꝝ rerū clauſulas ſcripſit vr̄ eſſe ieiunior qm̄ ſe ip̄e conſulto ad minutarū genera cauſaꝝ limauerit. Qd̓qꝫ qui ita faciet ſi cupiat vberior eſſe poſſit habeat̉ ſane orator ſed de minoribus magno etiā oratori. lo ſæpe dicendū ē in tali genere cauſaꝝ. Ita fit vt demoſt. certe poſſit ſummiſſe dicere. elate Lyſi­as fortaſſe poſſit. Sed ſi eodē putāt exercitu in foro& in oībus templis circa forū ſunt col­locato dici Mone potuiſſet. vt ſi de re priuata ad mīmū iudicē diceremus vim eloq̄ntia ſua facul tate rei natura metiūt̉. Quare nulloꝝ ſermo increbuerit ꝑtim ſeip̄os attice dicere ꝑtim nemi nem nr̄m dicere alteros negligamus. Satis.n. his res ip̄a rn̄det. qum aut adhibeatur ad cauſas aut adhibiti derideāt̉. ſi adhibeant̉ eſſet idip̄m atticoꝝ. ſed qui dici a nobis attico more nolūt. ipſi aūt oratores ſe eſſe ꝓfitent̉.ſ. teretis aures hn̄t intelligēteſqꝫ iudicium tanqͣꝫ ad picturā ꝓbandā. ad­hibētur etiā inſcii faciendi cum aliqͣ ſolertia iudicādi. Sin autē intelligentiam ponunt in audiēdi faſti dio. neqꝫ eos quicqͣꝫ excelſum magnificumqꝫ delectat. Dicāt ſe quida ſubtile politum. vtile graue. or­natūqꝫ cōtēnere. id vero deſināt. dicerē qui ſubtiliter dicunt. eos ſolos attice dicere.i. qͣſi ſicce& inte­gre& āple& ornate& copioſe. quo eadē integritate atticoꝝ ē. quid dubium eſt vtꝝ or̄onem noſtrā tolerabilem tātum. an etiā admirabilem cupiamus. Non.n. q̄rimus quid ſit attice dicere. exquo intelligit̉ qm̄ grecoꝝ oratorum p̄ſtantiſſimi ſint. ſ. bi qui fuerunt athenis. eorum autem principes fa­cile Demoſt. hunc ſiquis imitemur eum& attice dicturum.& optime. vt iis qm̄ attici nobis ꝓpoſi­ti ſunt ad imitādū. bn̄ dicere id ſit attice dicere ſed quū ī eo magnus error ſit.& qͣle eſſet id dicendi ge­nus putaui mihi ſuſcipiendū laborē vtilem ſtudioſis mihi ip̄i quidem neceſſarium. Conuerti em ex atticis duorum eloq̄ntiſſimorum nobiliſſimas or̄ones inter ſe cōtrarias. Aeſchini& demoſtheis nec cōuerti vt interpres. ſed vt orator iiſdē ſententiis.& eorū formis tāqͣꝫ figuris verbis ad noſtram cōſuetudinem aptis in quibus verbum pro verbo neceſſe habui reddere. ſed genus oīm verboꝝ vimqꝫ ſeruaui non tamen ea me annumerare lectori putaui oportere. ſed tanqͣꝫ appendere hic meus labor aſſeqͥtur vt nr̄i hoīes qui ab illis exigāt qui ſe atticos volunt.& ad quā eos qͣſi formulā dicēdi reuocent. intelligāt. ſed exorit̉. Thucidides. eius.n. quidā eloq̄ntiā admirāt̉. id quidem recte. ſed ni­ad eum oratorem quem q̄rimus. Aliud.n. eſt explicare res geſtas narrādo aliud argumentando cri­minari crimenue ſoluere. aliud narrantē tenere auditorem aliud cōcionātem. At loquit̉ pulcre non melius qͣꝫ plato neceſſe eſt tn̄ oratori quem q̄rimus controuerſias explicanti dicandi genere aꝑto ad docendum ad delectādum ꝑmouendum. Quare ſiquis erit qui thucididis genere cauſas in foro ſe dicturum ꝓfiteat̉ is abhorrebit etiā ſumptōe eius verſat̉ in ciuili iure& forenſi qui Thucididem laudauit ſuæ nr̄am ſnīam quin ip̄m ſocratem que diuinus Plato ſuum fere equalem admirabiliter ī phedro laudari fecit a ſocrate. quēqꝫ omnes dicebāt eſſe doctiſſimum oratorem tn̄ hunc in numero repono..n. ī acie verſat̉& ferro ſed quaſi rudibus eius erudit or̄o a me āt quo maximis mini ma conferā gladiatorum par nobiliſſimum inducitur. Aeſchines tanqͣꝫ æſernius vt ait Lncilius non ſpurcus homo ſed acer& doctus quō a Pacidiano hoc cōponit̉ optimus longe poſt homīes natos. Nihil.n. illo oratore arbitror poſſe cogitari diuinus. Huic labori nr̄o duo genera rep̄henſionum ap ponunt̉. Vuum hoc verbum melius græcia quo q̄rat̉& quid poſſint ip̄i melius qͣꝫ latine alterū quid iſta potius legā qͣꝫ græcas. iidem Andriā& ſinephœbos. nec minus Terentium& Cæcilium quam Menādrum legat. nec Andromachā. aut antiopā aūt epygonos latinus recipiunt. ſed tn̄ Ennium& Pacuuium& Accium potius qͣꝫ euripydem.& Sophoclem legunt. Qd̓ igit̉ eſt eorum ī or̄onibus a græco conuerſis faſtidium nullum qui ſit in verſibus ſed aggrediemur iam qd̓ ſuſcepimus ſi prius expoſuerim quæ cauſa ſit deducta in iudicium: Quoniam eſſet lex Athenis nequis populi faceret ſcitum vt quiſquā corona donaretur in magiſtratu priuſquā orationem rettuliſſet.& altera lex eos qui donarentur populo in concione donari debere quia in ſenatu Demoſthenes curator muris refi ciendis fuit. eoſqꝫ ſua refecit pecunia. De hoc igitur Ctheſiphon ſcitum fecit. nullis ab illo rationi­bus relatis. vt corona aurea donaretur. eaqꝫ donatio fuit in theatro populo conuocato. qui locꝰ non concionis legitime atqꝫ ita predicaretur eum donari virtutis gratia beniuolentieqꝫ quas is erga po­pulum Athenienſem haberet. Hunc igitur Ctheſiphontem in iudicium adducit Aeſchines. con tra leges ſcripſiſſeti vt& rōnibus non relatis corona donaretur.& vt in theatro.& de virtute eiꝰ & beniuolentia falſa ſcripſiſſet: quoniam Demoſthenes nec vir bonus eſſet nec benemeritis de ciui­tate. Cauſa ip̄a abhorreret. illa quidem formula conſuetudinis noſtra. ſed eſt magna habet em̄& le­gum interpretationem ſatis acutam in vtranqꝫ partem& meritorum in rem. concionem ſane gra­uem itaqꝫ cauſa fuit Aeſchini a Demoſthene eſſet capitis accuſatus. legationem mentitus eſſet vt vlciſcendi inimici cauſa nomīe Ctheſiphontis iudicium fieret de factis famaqꝫ demoſthenis. non enim tam multa dixit de rationibus non relatis qͣꝫ de eo ciuis improbus vt optimus laudatus eēt hac mulctam Aeſchines a Ctheſiphonte petit quadriennio ante Philippi macedonis mortem. ſed iudicium factum eſt aliquod annis poſt alexandrum iam tenentem. Aſiam ad quod iudicium con­