Seite
Prologus Faciam dicendi: mihi peccandi cum ipſe de ſe Finem non facit. nunc quid velim animum attendite. Apporto nouam Epidicazomenen: quam Comœdiam vocant græci: latini Phormionem Nominant: quia primas partes qui aget: is erit Phormio paraſitus per quem res geritur maxime: Voluntas veſtra ſi ad poetam acceſſerit: date operam: Adeſte ęqͦ animo per ſilentiū: ne ſimili vtamur fortuna Atqꝫ vſi ſumus: quum per tumultum noſter grex Commotus eſt loco: quem auctoris virtus nobis Reſtituit locū: bonitaſqꝫ veſtra adiutās: atqꝫ ęqͣnimitas. allatum eſt. Id eſt maledictum: Quod ab illo allatum eſt. Sibi id eſſe relatum putet. prouerbiale eſt quod dedit recœ­pit:& geminauit I vt relliquias danaum. e De illo iam finem faciam. Dicendi: mihi. f Peccandi cum ipſe de ſe. Idem eſt:& de ſe proprie poſitū eſt& p̄terea Amphi­bologia. Peccādi. Ma ledicendi: an peccādi: cum ipſe de ſe finē nō prius inquit ego de il­lo finem faciā qͣꝫ ipſe de ſe:& prius eſt dicē di ego faciā qͣꝫ ille pec candi finem. g Non facit: Pro nō faciat: vt mirū ni ego met turpiter ego ho­die dabo. h Nūc quid velim animum attēdite Deeſt quęra­tis: vt ſit nunc velim quęratis animum at­tendite. i Aporro nouam επιδηκαζομε νην. Nouam latinaꝫ dicit Epidicazome­nem. k Quam co mediā vocāt. Hic ma nifeſte errat Terentiꝰ: nam hęc fabula quā tranſtulit Epidicazo mene dicta eſt a puel la de qua iudiciū eſt: cum ſit fabula Epidi cazomene eiuſdem Apollodori: debuit ergo dicere Epidica zomenen gręci: latini Phormionem. Nā Phormionem regi culū dicunt gręci a quo inſternitur pauimentū: vnde Phor­mio correpta prima ſyllaba apud Apollodorū eſt: nō ergo Phormio a formula: vt quidam putant dictum eſt: et inde paraſitus: viliſſimę conditionis nomē accœpit. l Phor mionem. Si a formula eſſet nomen comœdię: primam ꝓdu ceremus ſyllabam: ſi a Phormione corripere debemus. m Quia partes primas quiagit. Primas nunc maximas: adlactorem enim rettulit. Cicero. Sępe illum qui eſt ſecūda­rum: aut tertiarum partium. n Per quem res gerit̉ ma­xime. Quia primę partes etiam aliud ſignificant: non ergo nunc primum actum dicit: ſed ſummas partes:& bene ma xime: quia& per alios. o Voluntas veſtra ſi ad poetā acceſſerit date operam. Si volūtas acceſſerit: pro ſi faueritis: noue ſic voluntatem pro fauore poſuit. p Adeſte æquo animo per ſilentium. Nunc propoſitio eſt. q Ne ſimili vtamur fortuna: at­qꝫ vſi ſumus. Ne po­pulum læderet fortu­nam maluit accuſa­re. r Tum per tu­tumultū noſter. Ap­paret Ecyrā an̄ Phor mionem actam eſſe: cui contingit id quod quęritur populū ſub­accuſans. s Noſter grex motꝰ eſt loco: locus eſt diſ­tributio temporum: q̄ cuiqꝫ in ſpectaculuꝫ venturo attribuūtur ab ædilibus: vnde lo­co motus dicitur: qui ſuas horas non obti­nuerit inter pręceden­tes:& conſecuturos. ergo proprie& ſic:& Cicero loco ille motꝰ eſt cū ex vrbe pulſus. t Quem auctoris virtus. Qui excluſus totiēs animū nō ab­iecerit: ſed perſeueraue rit agere: ideo virtꝰ eſt. v Reſtituit locū Bene repetiuit locū: vt amphibologiā vi taret: ne quē tumultū dicere videretur. x Bonitaſqꝫ veſtra adiutans: atqꝫ æquanimitas: Bonitas in omnibus genera­liter rebus eſt: æquanimitas in ſpectādo. An bonitas in ꝓ­bandis his: quę bona ſunt: æquanimitas in ignoſcendis vi­tiis: atqꝫ delictis: et tantologia eſt. An bonitas cica omnes: æquanimitas circa Terentium. Bonitaſqꝫ veſtra. Vt totum actori tribuens nihil populo pręterculpam reliquiſſe videre tur honoris cauſa hoc addidit: quia ſecundum veteres adiu tans dicere maluerit qͣꝫ adiuuans.