Seite
Primus Actus Omnia hæc mater auferet. puer cauſa Erit mittundi: ſed videon Getam? cibo& potu: vt qui­gunt apud Varronē ea dixit: cuiuſſibet natalis melius dicitur: vt natalis& nata le aſtrū: ſed Virgi. ſeruiēs ꝑſonę ruſticę. Meus eſt natalis Iol la inquit: nec addidit dies. f Vbi initiabūt. Hoc vultuo. ſe pronunciādū. Vbi initiabunt. Vt quidā dam ſacris. vbi ita le­initiari pueros edulię & poeticę:& cubę di uis edendi& potandi:& cubandi. vbi primū a lacte& a cu nis tranſierunt: Quod Virgi. Nec deus hunc. m. d. n. d. c. eſt. hoc adnotauit probus. ſed Teren. Apollodorū ſequit̉: apud quem legitur in inſula Samotracū a certo tempore pueros initiari more Athenienſiū: quod vt in palliata probandū eſt magis. Vbi initiabunt. Hoc inferendū eſt: non quaſi hoc ſo ſum ſit: ſed quaſi defatigatus ſit enumerādo occaſiones dā doꝝ munerum. g Omne hoc mater auferet. Hoc rettu lit ad offerētis irriſio­nem: qui putat ſe pue ro dare. h Mater auferet. An nutrix an vera mater. i Puer erit cauſa mit tundi. Proprie dixit mittūdi de muneribꝰ. k Sed videon Getāt locuturum on̄dit Getam. Sed videon getam. Apparet poetā nihil pu­taſſe amplius addendum ad inſinuandā populo perſonā Daui.& ideo iam induxit exeuntem Getam: vt ſit cauſa cō mutandę orationis. Geta. Dauus. Serui. quis me quęret ruffus. Da. pręſto eſt: deſine. Ge. Oh. at ego obuiam conabor tibi daue. Da. accipe. hē lectū eſt: conueniet numerꝰ quātū debui. Ge. Amo te:& non neglexiſſe habeo gratiam. Da. præſertim vt nunc ſunt mores: ad hoc res redijt Si quis quid reddit: magna habenda eſt gratia. Sed ꝗd tu es triſtis? Ge. ego ne? neſcis quo in metu: I quis me quęrit Ruffus. Mira fide poeta deſidera­tu Getę oſtendit Dauū: ſi quidē ipſum loquitur a qͦ reddi ſibi debitū ſperat: a Si quis me quęrit ruf fus. Apoſiopeſis ſecūda. nā apparet plura dicturum fuiſſe. b Pręſto eſt: deſine. Tertia perſona de ſe lo quens vſus eſt: ꝗa ta­le nomē p̄tulit. c At ego obuiā co­nabar tibi Daue: Co­nabar abſolute: an e­clypſis eſt: vt deſit ire: & eſt aduerbium loci obuiā. d Accipe Pręuenit petitionē di­cēdo accipe:& hoc cū geſtu offerentis dr̄:& hoc eſt quod ait cōfe­ci. affero. e Lectū eſt. Abſolute: nā non dicit. quid: aut veꝝ de bitū. an argētū lectū. Luciliꝰ. Lecti oēs. at­ticō hoc eſt. Lectū cō ue. n. Ordinē ſeruauit prius em̄i qͣlitas: dein­de numerus pecunie ſpectari ſolet. Lectu eſt. Quippe tribus modis debitū pecuniarū ſoluit̉ penſione ſpectatione: numero: qͦ circa lectū eſt conueniet numerꝰ qͣn tu debui poſitū eſt. Lectū eſt. Lectū bonū: vel ſplendidū: vt Arma: Sereſtus. Lecta refert humeris: qͣꝫuis quidā putāt lecta ab eo. quod eſt lego dicta. f Quatū debui. Pro de bitum tibi a me eſt. g Amo te. Et non neglexiſſe amat. ꝙ reddiderit pecuniā. Agit gr̄as ꝙ diligentet:& quare: vtrū ꝗa dictū nō fefellit: an ꝗa lectū attulerit in numero cōgruen tr mus. Amo te:& nō ne. ha. gra. Hoc pro gr̄aꝝ actione poni tur:& oſtendit̉ vere neceſſariū fuiſſe pecuniā. h Nō ne­glexiſſe. In Andria. Et id gratū fuiſſe aduorſū te habeo gra tiā: p̄ſertim vt nunc ſunt mores. Sic& illud dictū: Namqꝫ hoc tꝑe obſequiū ⁊ micos: veritasodium parit: quia cōſuetudi­nis umago eſt ul rare pręſentia. l Ad hoc res redit Fi gurate pitalogutus. Ad hoc res red. Dixit & proprie rediiſſe res dr̄. cū aliꝗd peiꝰ ab ex pecratione contingl. k Siquis ꝗd redditꝰ ma. ⁊cͣ. Id eſt& ſi nō rē magnā: tn̄ magna habēda ē gr̄a. hoc eī ſignificat ꝗd reddit. Si quis ꝗd reddit. In hoc ꝗ interrogatiue nunciauerit paꝝ belle explicat cōcœptā ſen­tentiā. l Habēda eſt gr̄a. Deeſt ei. m Si ꝗd. t. e. t. Hic admonemur oēꝫ ab initio ẜcatōeꝫ Getę qͣſi ſatagētis& anxii ꝓnūciari accōmoda tis p̄ſertim ad vultū verbis: nā& ſi ꝗs me querit:& at ego obuiā tibi conabar Daue:& amo te: n neglexiſſe habeo gfa tiā in ſe qͦddam cōtractiōis animi occupatiqꝫ ſignū habet. Sed ꝗd. t. c. t. Sed particula trāſitū ſignificat ad metione aſt. rius rei. Sed ꝗd. t. e. t. Ego ne neſcis ꝗ̄ in metu: deſcenſus U argumētū ab eo ſermone ꝗ extrinſecꝰ a poeta informatꝰ ert