Seite
Libri Primi I. 4 cut in prīcipio ergo ab eterno fuit principium. Reſpo. dicē­citur principium deitatis intellectu prīcipali. quod importat̉ dum ꝙ noīa que dicunt effectum in creatura poſſunt illum di noīe innaſcibilitas ꝙͣtum ad ītellectum cōſequentem. ⁊ ex hoc cere actu vel habitu. Si actu ex tꝑe dicūtur Si habitu. pn̄t di verbo et ex hac rōne verbi cōfirmationē recipit iſta poſitio q̄ ci eternaliter. Et qm̄ prīcipiū pōt ſonare in actū vel in habitū dicit ꝙ innaſcibilitas dicit in patre plenitudinem fontalitatꝭ ideo nō pōt dici ſolū tꝑaliter. immo etiam eternalit̓. ſꝫ qm̄ vſꝰ ſiue fontalem plenitudinē lꝫ ex conſequenti intellectu. b Pater ergo pͥncipium magis accipit hͦ nomē prin eſt ſine prīcipio ⁊c. Queri­cipiū prout dr̄ in actu. ꝙͣ ī ita ait. Dr̄ relatiue pr̄. idēqꝫ Spiritꝰ ꝟo ſanctus non dici tur de hmōi locutionibꝰ q̄ habitu iō. dicit magr̄ ꝙ dr̄ relatiue dr̄ principiū. ſꝫ pr̄ ad tur principiuꝫ niſi ad creatu liter accipit̉. ibi hoc nomē tꝑaliter. Qd̓ obijcit̉ ꝙ dr̄ filiū dr̄ principiū vero ad oīa ras ad quas pr̄ etiā dr̄ princi principiū cum dicitur. prī­conditor eternus dicendū? q̄ ab ip̄o ſunt. Et principuim piuꝫ ⁊ filiꝰ ⁊ trinitas ipſa ſi­cipium ſine prīcipio prīci­ꝙ locutio duplex eſt. Tuꝫ piū de prīcipio. Aut enī ac dr̄ filius. Cum em̄ diceret̉ ei. ex ꝑte eius qd̓ eſt conditor Iº. vi mul. ⁊ ſingula ꝑſonaꝝ princi cipitur eēntial̓r aut ꝑſona qꝛ poteſt dicere actum vel Tu quis es? rn̄dit principiū bpiuꝫ eſt creaturaꝝ. pr̄ gͦ prin liter: Non ꝑſonaliter vt vi habitum. Tuꝫ ex parte eiꝰ qͥ ⁊ loquor vobis. Sꝫ nunqͥd cipiū eſt ſine principio. Filiꝰ det̉. qꝛ.ſ.ſ. dr̄ eſſe prīcipiū ꝙ eſt eternus qꝛ pōt teneri patris principiū eſt. īmo cre­principiū d̓ principio. Spūſ de prīcipio ⁊ prīcipium nō adiectiue vel ſubſtantiue. eatorē ſe voluit oſtēdere. cū ſe cōuenit ei niſi tēporaliter. ſanctus principiū de vtroqꝫ. Et ſi eternus teneatur ſub Quō fi. Preterea ſicut dicit magi dixit eſſe principiū. ſicut ⁊ pa ideſt de patre ⁊ filio. ſtantiue. ſic non ponit eter Hic ad­liuſ ⁊ad diſt. xxvij. nō pōt dici hoc nitatem circa conditioneꝫ lugit de ter principiū eſt creature. qꝛ ¶Mēbra diſtinctiōis ex qͥd dica de illo niſi ꝙͣtū ad nomina ſꝫ circa ſuppoſitū. ⁊ ē locu­ ſpuſſciē ab ipſo ſunt omnia. Cum planat oſtēdenſ per autorita tur prin ſubſtantialia. gͦ principiuꝫ tio vera. Si adiectiue. ⁊cō ꝙ ipſe vero dicimus ⁊ patrē princi tes ꝙ principiū hꝫ oēs illas cipiuꝫ ⁊ nō pōt accipi notionaliter ditor tenetur habitualiter pn̄cipi. acceptiones. b piū ⁊ filiuꝫ principiū nō duo ſpūſſan­ Et iteruꝫ pro qua notione adhuc eſt locutio vera. Si um ſit ctꝰ ⁊ ēt acciperetur cū dr̄. filiꝰ pͥn­principia creature dicimus. Et pater ab eterno princi actualiter tunc falſa. Sen trinitas cipiū de prīcipio. qꝛ non ꝓ ſus ſunt manifeſti. Nā vno piū eſt filij. ⁊ pr̄ ⁊ filiꝰ princi­qꝛ pr̄ ⁊ filiꝰ ſimul ad creaturā filiatione. quia hoc conue modo ſenſus eſt. eternus vnū principiū ē. ſicut vnꝰ crea piū ſpūſſancti. qꝛ filiꝰ ē a pr̄e nit ſpirituiſancto.ſ. eſſe pͥn cōditor. id eſt cōditor qͥeſt tor. Si aūt qͥcqͥd ī ſe manet ⁊ et ſpūſſanctꝰ ab vtroqꝫ. ſpūs cipiū de prīcipio. Non pro eternus. Alio mō eternus vero ſanctꝰ nō ab eterno prī cōi ſpiratione. qꝛ cōis ſpi­gignit vl̓ oꝑat̉ aliqͥd. pͥncipi­cōditor id eſt ab eterno po ratio cōuenit patri. cui no uꝫ ē eiꝰ rei quā gignit vel ei cipiū eſt. ſed eſſe cepit qꝛ non tens cōdere in tꝑe. Et ter cōuenit eſſe principiuꝫ de tio mō eternus cōditor. qꝛ dicit̉ principiū niſi ad creatu quā operat. non poſſumꝰ ne­prīcipio. Si tu dicas ꝙ ac eternaliter condidit. Duo ras. Cū ergo creature eſſe ce gare etiā ſpm̄ſanctū recte di cipitur eſſentialiter. Con­bus primis ſenſibus eſt ve e perunt ⁊ ſpūſſanctꝰ eſſe cepit ci principiū. qꝛ nō eū ſeꝑam tra. eſſentia non eſt ꝑſone ra locutio. ſed tertio ſenſu ab appellatiōe creatoris. qꝛ prīcipiuꝫ eaꝝ. ita etiā pater ⁊ principium nec dicit reſpe eſt falſa. ctum ad perſonā. ergo cuꝫ filius eſſe cepit cum.ſſ. vnum ſcriptū ē de illo ꝙ oꝑet̉. ⁊ vti d Ab eterno auteꝫ pater principium dicat reſpectū qꝫ in ſe manēs oꝑat. Nō em̄ principium creaturaꝝ. qꝛ ere principium eſt filij. Obij­ad perſonam non poteſt citur. pat̓ et filius ⁊ ſpūſſā ature eſſe ceperunt a patre ⁊ ī aliqͥd eoꝝ q̄ oꝑat̉ ip̄e mutat̉ accipi eſſentialiter. ⁊ ita ctus non ſunt principium filio ⁊.ſſ. ⁊dicunt̉ hi tres non ⁊ vertit̉. Unū gͦ principiū ad nullo modo. niſi ex tꝑe. ergo ẜm hoc cū tria: ſed vnum principiuꝫ oīꝫ creaturā cū pr̄e ⁊ filio ē ſpūſ­ Reſpon. poſſet dici ꝙ h̓ eternum fiat ante tꝑale. ꝑ nomen principium accipit̉ creaturarum. quia vno eodē­ſan. nō duo vl̓ tria principia. prius dr̄ principium notio in cōparatione ad creatu­qꝫ modo principiuꝫ reꝝ ſunt Ecce aꝑte oſtēdit aug. patrē naliter in diuinis ꝙͣ eſſen­rā et trahitur ad perſonas tialiter. Sed contra omne non enim aliter ſunt res a pa ⁊ filiū ⁊.ſſ. eē vnū prīcipiū re­per prepoſitiones add itaſ eſſentialiter dictum eſt cō tre ⁊ aliter a filio. ſed penituſ rū creataruꝫ.i. vno eodemqꝫ ſicut cuꝫ dicit̉ deus de deo muniꝰ. ⁊ quāto aliquid cō eodē mō. Iō apl̓s intelligēs mō eē prīcipiū ⁊ illū modū ſa ⁊ deus nō de deo. ⁊ conſi­munius tanto prius. ergo rom̄.xj. milia. ⁊ ſic ceſſant obiectio hāc trinitateꝫ eſſe vnum prin tis aperuit. qꝛ.ſ. oꝑant̉ oīa. ⁊ per prius debet dici princi Quō ac nes. Aliter poteſt dici ꝙ h̓ cipium rerum ita ait. Ex ip̄o pium eſſentialiter ꝙͣ notio qꝛ ſil̓iter oꝑantur hi tres. iō cipiēdū nomen principium non eſt naliter. per ip̄ꝫ ⁊ ī ip̄o ſūt oīa. Cū vnū principiuꝫ eſſe dicuntur. ē oīa eē impoſitum ad ſignificādū Reſpon. dicēdum ꝙ du vero audiuimus omnia eſſe De hoc noīe principiū ex deo. reſpectum eſſentialem vel pl̓r eſt loqui de hoc nomīe ex deo vt ait augu. de natura ꝓut dr̄ notional̓r ⁊ eſſentialit̓ perſonalem quantuꝫ eſt de principium. aut reſpectu ſe. ſed indifferenter ſe ba­boni. omnes vtiqꝫ naturas in oſtēdēs ꝙ pr̄ ⁊ filiꝰ ſunt vnū ſubiecti. ſic cuꝫ intellectus) bet ad vtrumqꝫ. ⁊ eius ac­telligere debemꝰ. ⁊ oīa q̄ na­eſſentie ſit ante intellectū principiū ſpūſſancti. C ceptio deteminatur per ad perſone ſic principiū eſſen turalia ſunt. Nō em̄ ex ipſo Deinde in eodē libro cōti iunctum. quādo ergo dicit̉ tialiter dictum ẜm rōnem ſunt peccata que naturā non nue oſtendit quō pater dica­de patre ſtat pro notiōe pa intelligēdi preit principiū tur prīcipiū ad filiū ⁊ ad ſpm̄ ſeruant ſed viciāt que ex volū ternitatꝭ et ſpirationis cō notionaliter dictum ſicut muniter. ⁊ artatur per pro tate peccantiū naſcunt̉. oīꝫ gͦ ſanctū ip̄e filiꝰ. dicēs. ideo eē opponit. Si autem reſpe­prietatē innaſcibilitatis q̄ natural̓r ſunt. vnū prīcipiū pr̄eꝫ principiū filij. qꝛ genuit ctu termini. ſic principium hoc ꝙ dicitur non de prin­eſſentialiter dictū reſpicit eſt pater cū filio ⁊ ſpūſancto ⁊ eū ⁊ patrē filium eſſe principi cipio. Similiter ī filio ſtat qd̓ eſt diuerſum per eſſen­um ſpūſſancti. qꝛ ſpūſſanctuſ d hoc eē cepit. Ab eterno aūt pro communi ſpiratiōe cū tiam ⁊ creatum. ſed princi pater prīcipiū eſt filij gn̄atio procedit vel datur ab vtroqꝫ filiatione que importatur piū notionalit̓ dictū reſpi ne ⁊ pr̄ ⁊ filius vnū principiū per hoc ꝙ dicitur de prin­Ait enim ita. Si gignēs ad cit ꝑſonā cōſubſtantialem cipio. De ſpiritu ſancto ꝟo id quod gignit prīcipiū eſt. ſpūſſan. Un̄ aug. ī. v. li. de tri. ⁊ increatam ⁊ eternaꝫ ⁊ iō Augu. dicendum ꝙ ſtat eſſentia­prīcipium notionaliter di liter tm̄. ⁊ hoc artatur ad ctum dr̄ eternaliter ⁊ ꝙͣtū ꝑſonam ꝑ hoc ꝙ dr̄ de vtroqꝫ. c Spūs eſſe cepit prīcipiū ea ad hanc viā prius dr̄ in deo non ſolūqͣtū ad intellectū ſꝫ etiaꝫ rū ſcꝫ craturaꝝ. Ur̄ dicere cōtra illud qd̓ dictū eſt ſupra. di. iij. ꝙͣtū ad rem ⁊ ſic ptꝫ de qua acceptione hoc nomen principiū Ex ꝑpetuitate creaturaꝝ intelligitur cōditor eternꝰ. ſi gͦ. f. ſ. ē dicitur per prius ẜm diuerſas comparationes. eternꝰ ꝯditor. gͦ eternal̓r. prīcipiū Itē ī hymmo. Et̓ne reꝝ ꝯdi­e Creatorem ſe voluit oſtendere. Uidetur falſum ꝙ cuꝫ filius tor. Iteꝫ rōne videtur qꝛ res ab eterno fuerūt ī deo ſꝫ nō niſi ſi ſe dixerit principium creatorem ſe voluit oſtendere. qꝛ. ip̄e re ſpondit ad