Seite
ſſcinctio i I I ſpondit ad queſtionē ꝑharizeorū querētium. Tu quis es. ſed tio principij. Cōtra prīcipiū ⁊ primū ſunt idem ergo vbi ca quis q̄rit de ꝑſona. ſed prīcipium ẜm ꝙ pro creatore accipitur dit ratio prīcipij eſt dicere primū ⁊ vbi eſt dicere primū eſt di­tenetur eſſentialiter. gͦ aut dominus nō reſpondit conueniē­cere priꝰ. qꝛ ſuperlatiuus p̄ſupponit comparatiuum. ⁊ vbi priꝰ ter. aut prīcipium non ſtat pro creatore ibi. Si dicas ꝙ appro ibi poſterius. ergo a primo vbi eſt ratio principij. ibi eſt ratio priatur filio. Contra tā ratio creationis ꝙͣ ratio principij ap­poſterioris. ſed ī diuinis nullo modo recipitur ꝙ vna perſona propriat̉ patri. gͦ nō filio. ſit poſterior alia. ergo nul­ Reſpon. dicēdū ꝙ prin pater ad filiuꝫ principium eſt tio ſed ab īitiabili. Hoc vtiqꝫ lo modo perſona eſt princi cipiū tenetur eſſentialiter quia genuit eum. Utruꝫ aūt pium perſone. ſicut dicitur in littera ſed ſubdēs. determinauit quō ac ⁊ ad ſpm̄ſauctum principium Item in creaturis ideꝫ tractum eſt ad perſonaꝫ fi ceperit initiū inqͥens origine eſt principium et initium. lij. Sꝫ ꝙ obijcis ꝙ appro­ſit pater. quia dictū eſt de pa­filij eē ab initio. Ac ſi diceret ſicut patet ꝑ philoſophuꝫ. Aꝑit ex priatur patri. dicendumqꝫ tre ꝓcedit non parua queſtio Nō ita intelligas originē fi ergo vbi non recipitur ini/ qͦ ſenſu principium de ratione ſui eſt. Qd̓ ſi ita eſt. nō iam prin lij eē ab initio. qͣſi ip̄e filiꝰ ha­tium nec principium. ſed illadixe nominis nō appropriatur cipiuꝫ eius tantū erit rei quā omnes perſone in diuinis rit hyla filio niſi per additionem. beat initiū. ſꝫ qꝛ ip̄e eſt ab ini gignit vel facit. ſed ⁊ eiꝰ quaꝫ ſunt ſine initio. ergo ⁊ ſine ⁊ ſic in propoſito. quia ap­tiabili.i. a pr̄e a quo ſunt oīa. principio. ergo principiuꝫ dat ⁊ que procedit ab ipſo. propriatur per actum ver­Nā lꝫ filiꝰ ſit pͥncipiū de prin non dicit reſpectum perſo bi. Non eniꝫ dixit ſimplici Si ergo quod datur vel qd̓ cipio. nō eſt tn̄ ꝯcedendum ꝙ ne ad perſonam. ergo non ter ego principiuꝫ. ſed ego ꝓcedit. principiū habꝫ a quo filiꝰ habeat principiuꝫ. Cūqꝫ prīcipiū qͥ ⁊ loquor vobis. accipitur perſonaliter ſiue datur vel procedit. fatendum notionaliter. f Nam lꝫ filius ſit prīci­filiꝰ ſit principiū de prīcipio. eſt patrem vel filiū vnum prin Item idem eſt cauſa et pium de principio non eſt ⁊ pr̄ principiū nō de prīcipio. cipiū eſſe ſpūſſancti. non duo tamen concedendum ꝙ fi­principium re differens ra nō eſt principiū de principio lius habeat principium. tione. quia principium dr̄ principia. Sed ſicut pater et principiū ſine principio: ſicut Cōtra. videtur debere cō ꝙͣtuꝫ ad fieri. cauſa quātū filius ad creaturam relatiue filius nō eſt pr̄. Neqꝫ tn̄ duo ad eſſe. ergo ſi maioris no cedi. quia omne relatiuuꝫ x bie vnus creator ⁊ vnus dominꝰ debet habere correlatiuuꝫ bilitatis eſt eſſeꝙͣ fieri pro pͥncipia. ſꝫ vnū. ſic̄ pr̄ ⁊ filiꝰ nō li­dicitur. ſic relatiue ad ſpiritū ſibi correſpondens. ergo priꝰ dꝫ ibi accipi ratio cau duo creatores ſꝫ vnꝰ creator. xpi ſanctum vnum principiū. Ad ſe ꝙͣ principij. ſed non reci ſi filius cum dicitur prin­ē prī ¶Q pr̄ ⁊ filiꝰ ſunt vnum cipiū de principio dicitur pitur ꝙ vna ꝑſona ſit cau­creaturam vero pater ⁊ filius ū fili principiuꝫ ſpūſſancti vnitate relatiue. debet babere cor ſa. ⁊ alia ſit effectus. ergo ⁊ ſpirituſſanctus vnum prin oꝑat notiōis que eſt ſpiratio. d relatiuum qd̓ eſt prīcipiū. nec debet ibi recipi inten­mnera. cipiū ſicut vnus creator ⁊ vnꝰ Reſpondeo dicendū ꝙ tio principij. Unū aūt prīcipiū ſunt pr one.ſ. dominus. Ecce habes ꝙ pa­habere principiuꝫ dicitur Iteꝫ deus eſt alpha ⁊ o et filiꝰ nō tantū creaturaꝝ. vt codeꝫ ter principiū filij dr̄. qꝛ genu­dupl̓r. Aut ſicut correlati­principium ⁊ finis. ⁊ vtrū dictū eſt ſupra. ſed etiaꝫ ſpūſ­iā au­qꝫ eſt equalis nobilitatis. uū ſicut filiꝰ dr̄ habere pa it eum. Qua ergo notiōe eſt ⁊ fili ſancti. Iō q̄ri ſolet vtrū eadē Sed intentio finis ita di­trem ⁊ ſic filius babet prī­pater. ea principium filij dici notione pater ſit principium citur de deo eſſentialiter cipiuꝫ. Aut ſicut diſpoſitio tur. id eſt generatione. ſcd̓m ſpūſſancti ⁊ filiꝰ. an ſit alia no ꝙ nullo modo ꝑſonaliter nem ſui ⁊ ſic dicitur habe­quam etiā dr̄ autor filij. Un­deus eſt enim ita finis cre re principiū quod īcipit et tio qua pr̄ dicatur principiuꝫ de Hila. in lib. iiij. de trin. ita ature ꝙ non eſt finis per­ſe. ſet ſic filius non incipit ſpūſſancti et alia qua filius. ſone. ergo ſimiliter videt̉ eſſe qꝛ non incipit. Uel ali­ait. ip̄o quo pater dr̄ eiꝰ queꝫ Ad quod dicimus. cū pa­ꝙ ita ē principiū creature ter eſt habere principium genuit autor. oſtēditur. id no ter dicatur principiū ſpūſſan ꝙ nullo modo ſit principi­eſſendi aūt durandi. Prīo men habens: qd̓ neqꝫ ex alio cti et filius. quia ſpūſſanctus um perſone. modo filius habet princi­Querit̉ profectum intelligatur. et ex Reſpon. dicendum ꝙ pium ſecundo modo non. procedit vel datur ab vtroqꝫ que ſit diuinis eſt vera origo ſiue quo is qui genitus eſt ſubſti D euidentiaꝫ nec aliter procedit vl̓ datur a notio qͣ emanatio. non tm̄ vera ſed eorum que di­tiſſe doceatur. Nouit eccle­pr̄ ⁊ filiꝰ patre ꝙͣ a filio. ſane intelligi etiam completiſſima. Ad cuntur in pre ſia vnū innaſcibilē deū. No­dr̄ prīci poteſt patrem ⁊ filium eadeꝫ lota c hoc autem ꝙ ſit perfectiſſi ſenti diſtinct. uit vnigenitum dei filiuꝫ. Cō piū ſpūſ icit fi­relatiōe vel notiōe principiū ma neceſſe eſt ꝙ emanās duo querunt ſancti. fitetur patreꝫ ab origine libe um nō de hoc nomine priincipiū habeat cū producēte equa dici ſpūſſancti. Si ꝟo q̄ritur ī ſſe ab ī Prīo queritur de ipſo quā litatem omnimodā ac vni rum confitet̉ ⁊ filij originem que ſit illa notio quam ibi no itio ſꝫ tum ad multiplicitatem. tatem in ſubſtantia. quia ab initio. nō ip̄ꝫ ab initio. ſed tat principium nomē eius nō b inni. Secundo quantum ad vni nihil poteſt equari deo ni­ab initiali. nō ꝑ ſeip̄m. ſed ab habemꝰ. ſed nō eſt ip̄a pater­tatem. Et quantum ad pri ali ſi deus. ſi ergo emanatio ⁊ eo qui a nemine eſt natum ab mum duo queruntur. Pri­nitas vel filiatio. īmo notio q̄ origo debet exprimi cōue­eterno. natiuitateꝫ.ſ. ex pater mo ſuppoſito ꝙ hoc nomē nienter ⁊ catholice. debēt dam que pr̄is eſt ⁊ filij. qꝛ ab principiū accipiatur eſſen recipi nomina dicentia ori na hereditate ſumenteꝫ. Edi eterno pater ⁊ filius vnuꝫ prī tialiter. queritur vtrū po­ginis veritatem. et non re ta eſt hic fidei ꝓfeſſio. ſe ꝓfeſ cipiuꝫ eſt ſpirituſſancti. Do­ſit accipi perſonaliter ſiue cipi nomina importantia ī ſionis ratio nonduꝫ expoſita nator autem vt predictuꝫ eſt notionaliter. Secundo da perfectionem vel diuerſi­eſt. ⁊ iō querēda.ſ. quō intelli to ꝙ eſſentialiter ⁊ notio­dicitur pater vel filius ex tē­tatem vel inequalitiatem naliter. queritur vtrum de gendum ſit ꝙ ait filij originē Quoniam ergo principi­pore ſicut ſpirituſſanctus do illis duobus modis acci­um et principiatum dicūt eē ab initio ⁊ nō ip̄ꝫ eē ab ini num vel donatum. piatur vniuoce vel eqͥuoce originis veritatem. ideo vtrumqꝫ recipitur in diui­A 6 Q hoc nomē principium accipiatur no nis. maxime autem intentio principij. Sed quoniā poſterius ueLIO. j. tionaliter videt̉ ſic aug. v. de trini. Pa­dicit īperfectionē. ⁊ initiuꝫ ſimiliter. qꝛ dicit imperfectā dura ter ad filium prīcipiū eſt. qꝛ genuit eū. ergo idem importatur tionē.ſ. inceptionē. ⁊ intentio cauſe importat diuerſitatē. quia noīe prīcipij qd̓ nomīe generationis. ergo tenet̉ perſonaliter cauſa eſt ad cuius eſſe ſequit̉ aliud ⁊ intentio finis inequalita nue notionaliter. Itē hoc videtur ratione. qꝛ vbicunqꝫ eſt rō tem. qꝛ finis melior eſt bis q̄ ſunt ad finem. ideo nec intentio emanationis ⁊ originis ibi eſt vna ratio principij. Sed in di­prioris ⁊ poſterioris. nec initij ⁊ initiati. nec cauſe ⁊ effectꝰ nec uinis vere ⁊ ꝓprie ē ratio emanationis. gͦ ibi vere ⁊ ꝓprie ē ra finis ⁊ eius qd̓ eſt ad finē. recipitur in perſona reſpectu ꝑſone i. iiij.