Primi Libri a lis ē ad legendū. ſꝫ deus ab eterno habilis ē ad creandū. gͦ ⁊c. 24 eſt ꝑſona. ¶ Ad illd̓ qd̓ obijcit̉ de creatione. iam patet. Rn̄. qꝛ ij Iuxta hͦ querit̉ de hoꝝ noīꝫ ſignificatōe ⁊ ꝯnotatiōe ⁊ vn̄ hūt creatio nō tm̄ hꝫ vna virtute fieri. ſꝫ etiābabet vnū ſuppoſi tū rōnē cōnotādi cū diuina eſſentia ſit prīcipale ſignificatum. ⁊ ip̄m ē ſubſtātia. pater em̄ nō creat tanꝙͣ propriū ſubiectuꝫ ſꝫ ipſa ſubſtantia diuina que vnica eſt ſed ſuppoſitum ſpiratiōis ¶ Rn̄. dicēdū ꝙ ꝙͣuis diuina eēntia nō habeat vere reſpectū ad creaturā. tn̄ ꝯtīgit eā ītelligere ⁊ ſignificare ꝑ modū reſpe non pōt eſſe ſubſtautia. ſed perſona ideo dicitur ꝙ pr̄ ⁊ filius vnus ſunt ſpirator. ctus. nec tn̄ intellectus eſt t ¶ Ad illud qd̓ obijcitur ꝙ vanus ꝓpter hoc ꝙ totam nō ceperit ex tꝑe dominꝰ eſſe ☞ oſtēdit aliqͣ noīa dici de identitas eſt vnitas non rationem reſpectus realis temporis. cepit tamē eſſe do deo ex tꝑe ponēs exēpla. a multiplicata dicendum ꝙ ponit in creatura. Qm̄ igi minus temporis. qꝛ non ſem Unt em̄ illud non ſufficit. niſi ſit ta bmōi noīa dicūt reſpectū per fuit tempus. ⁊ ipſius holis vnitas ꝙ non multipli a qͦ īponūt̉ ꝙͣuis īponātur Audi. q̄daꝫ q̄ ex minis ex tempore cepit eē do cetur nec ꝯpatiat̉ ſecū plu eēntie iō dicūt̉ ẜꝫ exigētiā tꝑe d̓ deo ralitatem ſuppoſitorū quā minus. De hoc Augu. in eoilliꝰ reſpectꝰ. iō ītelligēdū dicunt̉ ei excludit identitas et quia ꝙ q̄dā dicūt reſpectū ſolū dem lib. ꝯtinue ita ait. Quiſ qꝫ tꝑalivnitas principij compatit̉ vt dn̄s q̄dā effectū vt crea quis extiterit qui eternū dej ter conue pluralitatem perſonarum tor et iuſtus. ⁊ vtraqꝫ ſunt um ſoluꝫ dicat. tempora vero ideo patet illud. niūt ſiue ſub duplici differentia. qꝛ non eſſe eterna propter varie aut importāt reſpectū ad ¶ Ad illud quod obijcitur ſui mutatiōe ⁊ relatiue dicūt̉ 62 tatem ⁊ mutabilitateꝫ. ſed taꝙ eadem ſpiratione ſpirāt rē p̄ſentē. aut ad rem futu ẜm accidēs nō qd̓ accidit deo Augu. dicendum ꝙ non ſequitur rā. ſiue ad rē in actu vl̓ bamen ipſa tempora non in tem a ſꝫ quod accidit creaturis. vt ex hoc ꝙ ſint vnꝰ ſpirator. bitu. Primo mō qꝛ pouūt pore eſſe cepiſſe. qꝛ nō erat tē creator dn̄s. refugiū. datū vel ꝙͣuis em̄ eadem ſit notio creaturā in actu dicunt̉ ſo pus anteꝙͣ tēpora inciperēt. donatū ⁊ hmōi. De his aug. ī tn̄ ſuppoſitū non eſt idem. lum cum creatura incipit. ⁊ ideo non in tempore accide Et cuꝫ dr̄ idem principiuꝫ ſecundo modo ab eterno. v. lib. de tri. ait. Creator relarit deo vt dominus eſſet quia notatur identitas in vtro Scd̓ꝫ hoc ergo ſi dn̄s ⁊ cre tiue dr̄ ad creaturā ſicut dn̄s qꝫ. Cū dr̄ eadem inſpiraatorimportāt reſpectū ī aipſorum temporum dn̄s erat ad ſeruū. Itē nō aliquem mo tione. notatur identitas ctu ab eterno non pn̄t dici que vtiqꝫ nō in tꝑe ēe ceperūt ueat ꝙ.ſ.ſ. cuꝫ ſit coeternꝰ pa in altero. iō hͦ nō ſeqͥtur ex Si aūt in hītu pn̄t. Tamē quid reſpondebit de homine tri ⁊ filio. dr̄ tn̄ aliqͥd ex tꝑe ve illa. nec vna infert aliam. vſus coīs accipit huiuſmo qui in tempore factus eſt. cu5I luti hoc ip̄m qd̓ donatum didi nomina vt cōnotant in Diſtinct. c. ius vtiqꝫ dominus nō erat an actu. ⁊ ideo dicit augu. ea ximꝰ. Nā ſempiterne ſpūſſan dici cum tꝑe. Qd̓ ergo diteꝙͣ eſſet. Certe vt dominus De his que ꝓprie ⁊ tempo ctus eſt donū. tꝑaliter autem cit Boetius intelligendū hominis eſſet ex tēpore acciraliter dicuntur de deo. donatū. ⁊ ſi dns nō dr̄ niſi cuꝫ ꝙ non eſt poteſtas coercēdit deo ⁊ vt omnis amoueat̉ Unt enī q̄ habere incipit ẜuum. etiā iſta di ſubditos habitos. ſꝫ nō dam que controuerſia certe vt tuus do appellatio relatiua ex tꝑe eſt habēdos. Quod dicit Am ex tꝑe de minꝰ eſſet vel meꝰ qͥ modo cē bro. patet ꝙ nō cogit quia deo. Nō em̄ ſempiterna crea deo dicun cepimus. ex tempore habuit. ꝙͣuis īponaturm nature tn̄ ī tura eſt. cuiꝰ ille dn̄s ē. gͦ dn̄m tur. Suponit̉ a ꝓprietate nature eſſe non ſempiternū hꝫ. ne co pra egit ☞Mouet dubiū ⁊ ſoluit vt dicit. reſp̓ectum ad crea magiſter de relatiuis que gamur etiā creaturam ſempi quomodo aliqͥd ex tꝑe dicat̉ turas. ⁊ ideo connotat qͥd cōueniūt deo ꝓprie ⁊ eter ternā dicere. qꝛ ille ſempiterde deo. creatū. ⁊ ſic patēt oīa quia ( naliter. Hic agit de his q̄ ne nō dn̄aret̉: niſi ēt iſta ſemratio connotandi eſt mod ¶ Quō ergo obtinebimꝰ ni conueniunt deo ꝓprie ⁊ tē ſignificandi. piterne famularet̉. Sic̄ aūt n̄ poraliter. ⁊ habet hec pars hil ẜm accidēs dici de deo: ni duas. In pͥma magiſter pōt eſſe ſeruus qͥ nō hꝫ dn̄m. b ¶ Tꝑis qd̓ non cepit ex ſi qꝛ ip̄iꝰ nature nihil accidit tꝑe ⁊c. videtur hoc falſum agit de relatiuis que ex tē ſic nec dn̄s qui nō hꝫ ſeruuꝫ. qͦ mutet̉: vt ea ſint accidentia pore de deo dicūt̉. In ſeqꝛ omnē qd̓ īcipit eſt tꝑale ☞Opponit ꝯͣ exempla d̓ relatiua q̄ cū aliqͣ mutatōe re cūda de bis que pluribus ⁊ omnē tꝑale menſuratur hoc noīe dn̄s. ꝙ non ex tꝑe ſit rū de qͥbꝰ dicunt̉ accidunt. ſic ꝑſonis conueniunt. ſed tatꝑe. ⁊ omne tale cepit in tē dn̄s. qꝛ eſt dn̄s tꝑis qd̓ non men appropriari poſſunt. amicꝰ relatiue dr̄. Nō em̄ ami pore ⁊c. Si tu des inſtanvt ſimilis ⁊ equalis. infra eſt ex tempore. tiam in ꝑpetuis. obijcitur b cus eē incipit niſi cū amare ce diſt. xxxj. p̄ter ea cōſidera ꝙ nihil magis eſt variabi¶ Sꝫ h̓ aliqͥs dicet ꝙ nō ex perit. Fit gͦ aliqͣ mutatō volū ri opꝫ. cum tres perſone. ī le ꝙͣ tp̄s. ſed omne tale eſt tꝑe cōpetit deo hec appellac tatis vt amicꝰ dicat̉. Nūmuſ ¶ Prima ꝑs habet quattꝑale. ergo ⁊c. Item ſi tp̄s tio qͣ dr̄ dn̄s. qꝛ nō ē tm̄ dn̄s ꝟo cū dr̄ p̄ciū relatiue dr̄. nec tuor ꝑtes. In prima oſten non incepit in tꝑe. ergo ce rerū q̄ ex tꝑe ceperūt. ſꝫ etiaꝫ dit aliqua noīa dici d̓ deo tn̄ mutatꝰ eſt cū eſſe ceperit p̄ pit extra tp̄s. ergo fuit tēex tꝑe exēplificās de pluillius rei q̄ nō cepit ex tꝑe.i. pus extra omne tempus. ciū nec cū dr̄ pignꝰ ⁊ hmōi. ribus. In ſecūda qꝛ exem ip̄iꝰ tꝑis qd̓ non cepit ex tꝑe ¶ Si gͦ nūmus pōt nulla ſui ¶ Rn̄. dicendum ꝙͣtū ad plum videbat̉ incōueniēs qꝛ non erat ante tempus ꝙͣ īpn̄s ꝑtinet. qꝛ de īitio tꝑis Per ſit mutatiōe totiēs dici relatiue de hoc noīe dn̄s. opponit dꝫ dici ī ſcd̓o. differt īciꝑe tudine ciperet. Et ideo non cepit vt neqꝫ cū īcipit dici. neqꝫ cuꝫ ⁊ ſoluit. ibi. Sꝫ hic aliqͥs ex tꝑe. ⁊ in tꝑe ⁊ cū tēpore on̄dita un eſſe dominus ex tempore. diceret ꝙ non ex tempore deſinit aliqͥd ī eiꝰ natura vl̓ for Qꝛ ex dicit ordinē. ⁊ ita p̄ pōt de In tertia vero qꝛ dictum Ad quod dici poteſt quia lꝫ ma qͣ nūmꝰ ē mutatiōis fiat. ſupponit tp̄s tāꝙͣ anterius dici qd videbat̉ falſuꝫ ꝙ aliqͥd ex ⁊ iō nihil cepit ex tꝑe niſi non an tꝑe diceret̉ de deo. ⁊ ideo mouet ⁊ ſoluit dubiū. ibi. quomodogͦ qd̓ ſeqͥtur tꝑs. In tꝑe dicit tp̄is exn̄tiā. ſꝫ tp̄s nō fuit ī ſui īitio tea dic obtinebimus nihil ẜm accidēs. In quarta vero ex p̄determicū ſit ſucceſſiuū. ideoqꝫ ſunt eqͣlis duratiōis. cū tꝑe nō ceperūt bat muc natione ſoluit quoddā dubium in precedentibus q̄ſitum. ibi. nec ex tꝑe nec. in tꝑe. ſꝫ cū tꝑe.i. cū tp̄s cepit. Si queras quō ſui mu Hic poteſt ſolui queſtio ſuperius propoſita. tēpus cepit breuiter dicendū ꝙ nullo predictorum modorum tātōea ¶ Creator dn̄s ⁊c. Uidet̉ ꝙ magr̄ falſe dicat iſta noīa deo ſed cepit in ſuo principio. ⁊ ideo non cepit extra tempus. numꝰ or ex tꝑe cōuenire. qꝛ dominiū vt dicit Boetiꝰ ē ptās cobercēdi ¶ Ad illd̓ qd̓ obijcit̉. ꝙ ex tꝑe mēſurat̉ tꝑale. dicēdū ꝙ tꝑale p̄ciumū. ſubditos. ſꝫ hͦ eſt in deo ab eterno. gͦ ⁊c. Itē dn̄s vt dicit Amb. qd̓ extollit̉ a tꝑe menſurat̉ ⁊ incipit a tꝑe ſꝫ illud nō extollitur eſt nomē nature. gͦ ſi natura eſt eterna. gͦ ⁊ dominium. Iteꝫ de qd̓ īcipit cuꝫ tꝑe ⁊ rō p̄dicta ē. c ¶ Nūmꝰ ꝟo cū dr̄ p̄ciū ⁊c. hoc noīe creator obijcit̉. qꝛ non dr̄ lector qꝛ actu legit ſꝫ qꝛ abi 2 Uidet̉ falſe dicere ꝙ nūmꝰ mutatꝰ nō ē cū ceꝑit eē p̄ciū qꝛ eē p̄ cium eſt
