Seite
tanta animi iocunditate: ꝙ corporis penas quaſi illas non ſentiētes paruipendat. Quo martyrij certamine in­gens martyrū multitudo: celſitudine ⁊ certitudine cauſe ſpretis penis quibuſcunqꝫ animabant̉. Et tanta erāt ſpe inflammati mētemqꝫ ſic deo colligauerāt: ꝙ corporis tor­Laureutiꝰ. menta totaliter neglexerūt. Ideo beatus Laurentiꝰ duꝫ in tormētis corā decio imperatore corpore miſerabiliter torqueretur: animo tamē forti ⁊ iocundo dixit: Diſce mi­ſer quia carbones tui refrigerium mihi preſtant: ſcilicet in mente ⁊ in anima. Et iterū: vt penas corporis ob cele­ſte deſideriū non ſentire oſtenderet: dixit imperatori: Ec Maximus ce aſſaſti vnā ꝑtem: gira alterā ⁊ manduca. Quare Maxi mus in eius laudē ait: Neqꝫ enim beatus Laurentiꝰ igni­um tormenta viſceribus ſentire poterat: qui ſenſibꝰ para Trburtius diſi refrigeriū poſſidebat. Idē ⁊ Tyburtius romanus no biliſſimus: cū ob chriſti confeſſionē ſuper prunas arden­tes pedibus nudis iuſſus eſſet incedere: leto vultu dice­bat ac forti. Quia amore Ieſu chriſti videt̉ ꝙ ſuper roſe Ambroſius os flores incedā. Ideo de Uincētio ait Ambroſiꝰ: Plus ardens erat igne celi qͣꝫ ferri: plus nectit̉ timore dei qͣꝫ ſe­culi: plus dilexit mori mūdo qͣꝫ dn̄o. Quare vt cōcludēs ait Maximus: Nihil detrimenti patit̉ in terris: cuius ani­ui mus demorat̉ in celis. Tertio modo ꝑfici martyrium dici mus omniū ſublimius: quādo quis corpore patit̉ et ani­ma. Et in hoc princeps chriſtꝰ dn̄s noſter fuit: qui corpo­re ſic patiebatur: vt nulli hominū ita doleret humanitas. Eo exclamāte ac dicēte: deus meus vt quid dereliquiſti me? hoc eſt: in tāta ⁊ ſic doloroſa humanitate repoſitū: vt nulla vnqͣꝫ fuerint: nec ſic delicata corpora fient que pati vt patiebat̉ illud poſſint. In anima vero īnumerabili ho­minum multitudini cōpatiens: mirabilit̓ cruciabatur: ſci­ens ꝙ deus ipſe propter illorū ſalutē factus homo: tātis penis vt alios ab infernali pena liberaret expoſitus: ⁊ in­gratos ac non credentes in inferno iuſte cruciandos p̄ui­Lenhroſſus deret. Unde Ambroſius in quodā ſermone: Doles dūe