non tua ſed noſtra vulnera: non tuā mortē ſed noſtrā in­firmitatē. Ideo dixerat Eſaias: Ipſe aūt vulneratꝰ ē ꝓ­E falas. pter iniqͥtates nr̄as: attritus eſt ꝓpt̓ ſcelera nr̄a: vere lan guores nr̄os ip̄e tulit: dolores nr̄os ipſe portauit. Con uenient̓ igit̉ humanū genꝰ ex parte xp̄i de tāta ingratitu dine ex ꝓbrauit Auguſtinus dicēs: eſſes inimicꝰ pa­Auguſtinꝰ. tri meo: recōciliaui te me. eſſes lōge: ego veni vt re dimerē te. Inter mōtes ſiluas errātes queſiui te: int̓ la­pides ligna inueni te. Et ne lupoꝝ ferarūqꝫ rapido ore lanieris collegi te: humeris meis portaui te: pr̄i meo red­didi te: laboraui: ſudaui: caput meū ſpinis oppoſui: manꝰ meas clauis obieci: lancea latus meū aperuit. Tot di cam iniurijs: ſed aſperitatibꝰ laceratꝰ ſum. Sanguinē me um effudi: animā meam poſui vt cōiungerē mihi te: tu diuideris a me. Execrabilis igitur humani generis vecor dia: xp̄m videat animo corpore vt nos redimeret cru cifixuꝫ: videat tāta pati. Et nos viliſſima re poſterga­mus: qd̓ peſſimū eſt quotidie negamus. Uendimus et chriſtianos nos eſſe obliuiſcimur: qͣre merito venit ira d̓i in filios diffidētie: a barbaris īfidelibꝰ iuſte oppͥmimur iuſtiſſime ſb̓iugamur. Alio qͥdā admirabili īuſitato ꝑfectū fuiſſe ī Frāciſco viro ſeraphico martyriū noui Franciſcus. mus: licet aīo corꝑe amore Ih̓u xp̄i ꝓximi ſui dila­cerari om̄i tꝑe cuperet: mirabili tn̄ illd̓ aſſecutū fuiſſe ꝯſtat. viſionē illā hom̄is crucifixi cerneret. Cuiꝰ ſu per caput due eleuabāt̉ ale: due ad volādū extēdebant̉: due ꝟo totū velabāt corpꝰ. Qd̓ ꝓpinqͥus aſpiciēs mixtū merore gaudiū cor eiꝰ cōprēdit. Letabat̉ qͥdē gratioſiſſi mo viſiōis aſpctū: ſꝫ crucis affixio dolore cōpatiēti vt gla diꝰ illiꝰ aīam ꝑtrāſibat. At ſeraphicū ſpūm nll̓a poſſe paſſiōe teneri cogitaret: intellexit dn̄o reuelāte: per carnis martyriū: ſꝫ mētis incēdiū deberet in crucifixi ſi­militudinē trāſformari. Quare diſparēs viſio: mirabilē il liꝰ in corde ardorē reliqͥt. Nec minꝰ inde mirabilia in car­ne xp̄i ſtigmata cōꝑuit. Oviri mira in ſcl̓oꝝ ſcl̓a celebrā b ij