ri litteris imbuerent̉ ꝓiectis in ſchola libris: ſpōte ad martyrij locū ꝯcurrētes ſe xp̄ianos ꝓfeſſi ſunt: Qui mox ab imperatore teneri iuberētur: et mutuis ad ſeinuicē exhortatiōibꝰ roborarent̉: vt nec blāditijs nec minis vin­ci poſſent: extra ciuitatē ꝓducti: et a carnificibꝰ iugulati­martyrij coronas ꝓmeruerūt. Nec hi ſoli: ſed pueroꝝ in­gens multitudo: ac pene innumerabiles turbe animo im­ꝑterrito om̄es vicerūt penas. Refert nāqꝫ Lactātius di­Lactitus. uinarū inſtitutionū libro tertio. cum videret vulgus illis tꝑibus dilacerari homīes varijs tormētoꝝ generibꝰ: inter fatigatos carnifices inuictā tenere patiētiā exiſti­māt id qd̓ res ē: ꝑſeuerātiā moriētiū vanā: nec ip̄aꝫ patiētiā ſine deo cruciatꝰ tātos poſſe ſuperare: latrōes et robuſti corꝑis viri huiuſmodi laceratiōes ꝑferre que­unt: exclamāt gemitꝰ edunt. Uincuntur em̄ dolore: qꝛ de eſt illis inſpirata patiētia. Noſtri aūt(vt de viris tace am) pueri muliercule: tortores ſuos tacite vincūt: ex­primere illis gemitū nec ignis poteſt. Eāt romani: mu­Durſus tio glorient̉ aut regulo: quorū alter necandū ſe hoſtibus Regulus. tradidit captiuū puduit viuere. Alt̓ ab hoſtibus depre henſus videret mortē ſe vitare poſſe: manum foco iniecit: vt facinore ſuo ſatiſfaceret hoſti quē voluit oc cidere: eaqꝫ pena veniam quā meruerat accepit. Ecce ſeſſus infirmus: fragilis etas: dilacerari ſe toto corpore vriqꝫ ꝑpetitur: neceſſitate: quia licet vitare ſi velint: ſꝫ volūtate quia cōfidūt deo. Et ſubdit hec eſt vera virtꝰ: quā ph̓i qͦꝫ gloriabūdi: non re: ſed verbis inanibꝰ iactāt: diſſerētes nihil eſſe cōgruēſ viro ſapiēti grauitate atqꝫ cōſtantia: qua nullis terroribꝰ de ſentētia ꝓpoſito poſ­ſint depelli. Uides ergo qͣꝫ pulcherrime antiquoꝝ marty tꝑa Lactātiꝰ ip̄e narrauerit: qͥbus etate ſeſſu glorio ſum fuiſſe multotiēs martyriū demōſtrauit. Qd̓ minꝰ ex doctiſſimis oratoribꝰ philoſophis decorē gl̓iam ali quādo ſuſcepit. Quos ſi quis ad plenū noſcere cupit: le­gat Hieronymi librū de viris illuſtribꝰ: vbi librorū vo­Hierony. b i