Seite
ne ⁊ phariſeum ſimiliter damnauit dn̄s arrogant̓ dicētē: Phariſeus. Gratias tibi ago dn̄e ꝙ nō ſum ſicut ceteri. Iuſtificauit­qͣꝫ humilē publicanū: qui ⁊ pectus ſuū ꝑcutiēs: ocl̓os ad celū extollere nō audebat. Quare in hiſtorijs eccleſiaſti­cis ſcriptū habetur de quibuſdā qͥ cū ſe impudent̓ ⁊ arro gāter martyrio ingeſſerūt: ob eorū preſūptionē patiētie gratiā ꝑdiderunt: vt nec primas minas ſufferre poſſent: ⁊ ſic cū fidei ignominia defecerūt. Quis em̄ ignorat ꝙ na­tura hominuꝫ ex ſe fragilis eſt: concupiſcibilis ac iraſcibi lis ⁊ in eodem ꝓpoſito non ſubſiſtens: maxime mutabi­lis. Ideo nullo in temꝑe de nobis ꝯfidere oportet. Tūc em̄ maxime vincimur: cū iam nos oppugnari nō poſſe cre dimus. Cuius plurima in vitis patrū exēpla habent̉. Un de ⁊ Lactātius diuinarū inſtituttionū libro tertio ſe vi­Lactātius. diſſe in bithinia p̄ſidem refert: gaudio mirabilit̓ elatū tā­qͣꝫ barbaroꝝ gentem aliquā ſubieciſſet: ꝙ vnus qui ꝑ bi­enniū magna virtute martyrio reſtiterat: poſtremo cede­re viſus eſſet. Quod nos nō niſi ex ſui iam cōfidentia ꝓ­ueniſſe credimus. Quare Iacobꝰ apl̓us ſpiritali nos vo­ce docens ⁊ admonēs ait: Om̄e datū optimū: ⁊ omne do nū perfectū deſurſū ⁊ a deo eſt: qͥ eſt pat̓ luminū illumi­nans omnē hominē venientē in hūc mundū. Nō ergo no bis boni quicqͣꝫ arrogare debemus: ſed illd̓ ab omnipotē ti deo cū timore/ ne ꝑ arrogātiā nobis auferat recipiamꝰ: tunc em̄ magnalia omnia perficere poterimꝰ. Nec deſpe­rabimus ꝙ peccatores fuimus: ſed lumine ſuo illuminati caſto timore incedemꝰ: ſequemurqꝫ in hoc martyrij ꝓpo­ſito ſanctiſſimū chriſti martyr ē Bonifaciū: qui cū pͥmuꝫ Boniſacius publicanꝰ ⁊ peccator eſſet: ⁊ a deo illuminaret̉: timoratꝰ effectus: ſeipſum cognouit: ⁊ poſſe indulgentiā a chriſto dn̄o ſuo ſuſcipere perpendit. Et vt rem pandam: ſceleſte ille cū Aglaes vidua nobili romana: cuius rerum ꝓcura­Aglaes. tor erat contubernium perpetrauerat. Quare conſciētia ambo commoti: ac peccati magnitudinem cernentes: de­creuerunt hic penas prout poſſent cōueniētes luere. Cō­c ii