teſtamentū docuit. Et. v. ca. ſolū animam meā Ie ſu chriſto mūdā: ſꝫ ſuā ꝓpriam deū tribuiſſe enarrat. Ait it em̄ deus vt ille inquit Xp̄o Marie filio animā noſtram ꝓpͥe ꝯferentes vim atqꝫ virtutē ceteris p̄buimus. Et ſic per hūc modū licet Moyſi legē xp̄i euāgelium laudet: neutrā tamē ꝯfirmare voluit: ſed cōtradictorio quodam modo ꝓpriā inducēs vtranqꝫ deſtruere conatꝰ eſt. Et pe nas ſibi credētibꝰ inferni tormētorū qualia ſibi adin uenire libuit ꝓminat̉. Credentibꝰ paradiſū vt vidiſti re­ꝓmittit. In quo paradiſo Ieſum Mariam matrē po nere dubitauit. Nam xxxiiij. ca. Alchoran inducit de­um in hec verba loquētem: Filiū itē Marie ſimul ip̄am hominibus miraculū faciētes: ipſis locum bonuꝫ aquis amenū habitandū p̄buimus. Negatqꝫ etiā aliqͥbꝰ an­tiquis hereticis et manicheo maxime mortuū Ieſū xp̄m fuiſſe: vt xij ca. dicti voluminis ꝯtra iudeos inuehēs ait: Un̄ Marie blaſphemiā īmoderatā ꝯtumeliā inferunt: ſeqꝫ xp̄m Marie filiū dei nūciū peremiſſe perhibēt: ſꝫ ne­quaqͣꝫ eum: immo ſui ſimilē ſuſpēdentes int̓fecerūt: ꝓfitē tes etiā ſe ſue cedis auctores: cordibus ſuis minimaꝫ ambiguitatē ingerūt: ſed nullatenus interfecerūt qꝛ deꝰ incōprehēſibilis ſapiēs: ad ſe tranſmigrare fecit. In quē viri legū veraciter ante mortē ſcilicet xp̄i credēt eoꝝ ſeculo futuro teſtis aſtabit ille. Hec in Alchoran­prefato capitulo. Amplius diē iudicij futurū aſſerit: deum ſolū iudicaturū videlicet xp̄m: ſed ad ſonitū buccine angeli mortis Ieſum xp̄m vna ſimul angel̓: demonibꝰ: alijs omnibꝰ viuētibus creaturis: deo ſolo creatore ſuꝑſtite moriturū: reſurrecturūqꝫ dein̄ omni­bus alijs. Ad quē xp̄iani accedent ſupplicit̓ exorantes: vt ſe ad deū int̓cedere velit. Un̄ in ea diſputatiōe ſeu do ctrina quā ſupra nomīauimꝰ in hec verba de xp̄ianis ſcri bitur: Conuerſi ad chriſtū dicent: Ieſu chriſte ſpiritꝰ/ ver bum et virtus dei/ moueat te pietas tua et intercede pro nobis: tunc dicet eis Ieſus: Quod a me petitis ipſi amiſi d iij