fidē ambulāti gratior. Ideo ſimpliciter hec inepte: vt ita dicā pene vulgaria explicuiſſe contentor. At qm̄ huiꝰ ſanctiſſime rei innouatorē fratrē Albertum de ſarthiano ex minoꝝ regula: ab his fratribꝰ audiui: viꝝ ſane diſcre­ in omni reꝝ diuīaꝝ humanaꝝ doctrīa ſingularē: p̄­conēqꝫ magnū nomīs Ieſu xp̄i: ad illū ex ꝯſilio dictoruꝫ patruū poſt diſceſſū ex hac vita portādū curauimꝰ: vt ſi corrigi pōt illū corrigat emēdet: vt placuerit r̄formet. Si incorrigibil̓ videat̉: laceret abſcondat. Nec te labor iſte grauabit dulciſſime pat̓: quin ſaltē aliqͥd ad aliorum edificationē de hoc ſancto martyrio tuo graui ſtilo au­ctoritate ſolitaqꝫ charitate ꝯſcribas. Nec me vos alij cha riſſimi dānare velitis rogo plura loquar: onuſqꝫ graue alijs imponere videar: digito illd̓ ꝯtingere nolim: ſed corde firmiſſima diſpoſui: ne ſcādalū in me capiatis au­dite. Uidi prefatos patres in cōſtātinopolitana hac vr­be: qui in eccl̓ia ſctī Petri latinis ꝯceſſa eſt tꝑe de­gebāt. Uidit illos clariſſimꝰ vir frat̓ Ioh̓es de Ragu­Iohāues de ragulio. ſio ſacre theologie ꝓfeſſor de ſupra mētionē habuimꝰ Admirabat̉ hic illoꝝ mores: humilitatē: religiōis amorē: zelū fidei: alia qͥbus illi mirabilit̓ decorant̉: admirabar ego. Cogitabat hic prudētiſſimꝰ vir: ſine grādi ne gotio tales viri huc applicuiſſent. Alloqͥtur illos: obtulit ſe ſua habebat: in ꝯtingētibꝰ poſſe fautuꝝ. Et(vt breuit̓ ꝯcludā) illū nouerūt qm̄ vir optimꝰ: ſecreta om̄ia ꝓpalarūt: ſupremū charitatiſ ardore cōmoti ma­enerā till̓ tyrij deſiderio ad infidelium ꝑtes accederēt: audito re noua quaſi ꝑterritꝰ: pluſculū ſtupidus ſiluit: cogitauitqꝫ ītra ſe rem: tandē opꝰ ſcīſſimū ꝯfirmauit plurimū lau ſaperett vn dauit. Et vt deo placuit aliqua ſecretiſſima grece ſcribi illi fratres optabāt: prefato mgr̄o Iohāni narraue­rint: curauit ille vt tl̓ia ego ſcriberē: fidebat em̄ de me vt de filio ſuo: qꝛ rem ex hm̄oi ſcriptura cognoſcere opor tebat: ill̓ ꝯſentiētibꝰ oīa ſecreto mihi ꝓpalauit: qd̓ illico cor meū ꝑcuſſit: tātomagis qͣꝫto a pueritia illud aliqua­