Utrū ſcīa dei ſit vnita noſtre ſcīe. Utrū ſcīa dei poſſit dici vniuerſalis vel ꝑticularis vel potētia vel in ha bitu ſicut noſtra ſcīa. DI. XXXVI. Utrū deus cognoſcat ſingula. Utrum deus cognoſcat mala Utrū in deo ſunt ea que ip̄e nouit. An idee reꝝ ſint. An ſint pl̓es idee vel vna tm̄. An oīm rerū idee ſint in deo. DI. XXXVII. Utrū deus ſit in oībus rebus Quot modis deus d̓r eſſe in rebus. Utrum deus ſit vbiqꝫ. Utrū ſoli deo cōueniat eſſe vbiqꝫ an poſſit alteri cōuenire. Utꝝ eſſe vbiqꝫ deo cōueniat ab et̓no Utrū angelus ſit in loco. Utrū vnus angelus poſſit ſimul eſſe in pluribus locis. Utrū plures angeli poſſint eſſe ī vno loco ſimul. Utrum angelus moueat̉. Utrum angelus motu ſuo ꝑtranſeat mediū. Utꝝ motꝰ angeli ſit in tꝑe vl̓ in nūc. DI. XXXVIII Utrū ſcīa dei ſit cauſa rerum. Atrū deus oīa vniformit̉ cognoſcat Utrū ſcīa dei ſit enunciabiliū. Utrum ſcīa dei ſit eorū non ſunt Utrū ſcīa dei ſit ꝯtingentium. DI. XXXIX. Utrū deꝰ poſſit ſcire illud qd̓ ſcit. Utrū deus poſſit ſcire illd̓ qd̓ neſcit. vel plura ꝙͣ ſciat. Utrum deus ſciat infinita. Quid ſit in deo ꝓuidentia ẜm rem. Utrum ꝓuidentia ſit oīm. DI. XL. Utrū p̄deſtinatio ſit aliqͥd in creatu­ra vel tm̄ in deo. Quid noīat p̄deſtinatio in deo vl̓ ad qͥd refertur. Quorū ſit p̄deſtinatio vtrū tm̄ eorū que ſunt. De certitudine p̄deſtinationis vtruꝫ certa ſit. Quid ſit reprobatio ẜm rem. Utrū deꝰ ſit obduratiōis exce­catiōis reprobatiōi reſpondent. DI. XLI Utrū electio cōueniat deo ab et̓no. De ordine p̄deſtinatiōis ad electiōꝫ qd̓ illorū p̄cedat. Utrū p̄ſcīa meritoꝝ ſit p̄deſtina­tionis vel reprobationis. Utꝝ p̄deſtinatio iuuet̉ meritis ora tionibus ſanctoꝝ. Utrū deꝰ ſciat nūc qd̓ olim ſciuit. DI. XLII. Utrū potētia deo cōueniat vel non. Utrū in deo ſit vna potētia vel pl̓es Utrum deus poſſit qͥcqͥd alteri ē poſ ſibile. Utrū poſſit facere impoſſibilia. Utrum aliqͥd ſit ſimplicit̓ impoſſibi­le poſſibile. ẜm cauſas inferiores ſuꝑiores. DI. XLIII. Utrū potentia dei ſit infinita. Utrū oīpotentia dei ſit creature cō­municabilis Utrū deus oꝑet̉ de neceſſitate natu­re ſue. Utrū deus oꝑet̉ ex neceſſitate ſue iu ſticie. DI. XLIIII. Utrū deus ſingulares poterat fa­cere meliores. Utrū deus potuerit facere melius ip ſum vniuerſum. Utrum excellētiſſimas creaturas.ſ. aīam chriſti beatā ꝟginem potue rit facere meliores ꝙͣ fecerit. Utrum qͥcqͥd deus olī potuit facere modo poſſit. DI. XLV. Utrū in deo ſit ponere voluntatem. Utrū voluntas dei ſit ip̄iꝰ tm̄ ſic̄ ob­iecti vel etiā aliorum. Utrū voluntas dei ſit oīm eorum fiunt. Quid eſt voluntas ſigni voluntas bn̄placiti. DI. XLVI Utꝝ deꝰ velit oēs hoīes ſaluos fieri Utrum mala fieri ſit bonū. Utrū malū ſit de ꝑfectiōe vniuerſi Utrū deus velit mala fieri DI. XLVII Utrum voluntas bn̄placiti ſꝑ effica­citer impleat̉. Utrum p̄ter voluntatē dei aliqͥd fiat Utrum illud qd̓ ſit p̄ter voluntatem dei obſequat̉ voluntati eius. Utrum qd̓ eſt p̄ter voluntatē dei poſ ſit eius p̄cepto ſubiacere DI. XLVIII. Utrum voluntas hominis volunta­ti diuine cōformari poſſit. In quo attendat̉ pͥncipalis confor­mitas humane voluntatis ad diui­nam. Utrū ad illam pͥncipalē cōformitatē omnes teneant̉. Utrū teneamur cōformare volunta­tem noſtram volūtati diuine etiam involito. Expliciūt problemata ſancti Thome ſuper primo libro ſen tentiarum. numero. cclxxj.