![]()
debit̉ ab angel̓ ſanctꝭ ⁊ aīabꝰ glorificatꝭ. Itē ꝙ vna eſt eſſentia ſb̓alis vel natura in pr̄e ⁊ filio ⁊ ſpūſancto. Et eadem eſſentia in rōe forme in patre ⁊ filio ⁊ ſpūſancto. Item ꝙ ſpūſſanctꝰ ꝓut eſt ſanctus ⁊ amor procedit ab vtroqꝫ.ſ. patre ⁊ filio. Itē ꝙ vna ſola ꝟitas fuit ab et̓no q̄ eſt deꝰ. Et ꝙ nulla ꝟitas fuit ab eterno q̄ nō ſit illa veritas Itē ꝙ pͥmū nūc ⁊ creatio paſſio eſt creatura Item ꝙ malus angelus aliqn̄ fuit bonꝰ ⁊ non malus. Et poſt peccando factus eſt malus. Itē ꝙ idē eſt locꝰ corꝑis.ſ. empireū celū ſctōrū angeloꝝ ⁊ beataꝝ aīaꝝ. ⁊ idem erit corporum humanorū glorificatorū. ⁊ ſil̓r idē eſt locꝰ ſpūalis ſanctorū angelorū ⁊ hoīm bonoꝝ. Itē ꝙ angelus eſt in loco ꝑ diſtinctiōes. ita ꝗ ſi eſt hic nō ē ibi in eodē inſtāti. īpoſſibile eſt em̄ eū in eodē inſtāti eſſe vbiqꝫ cū hͦ ſit ꝓpriū dei Iteꝫ ꝙ ẜm ꝙ p̄ordinatum eſt ⁊ p̄deſtinatum a deo dabit̉ gr̄a ⁊ gl̓ia. Itē ꝙ malus angelus ⁊ Adā habuerūt vn̄ poſ ſent ſtare. Et ſi non vn̄ poſſent ꝓficere. Itē eodē anno dn̄ica qͣ cantabat̉ Letare ierl̓m. M. cc. lxx. Guilhelmus poſtmodū ꝯſtācien̄. ep̄s in ẜmone beati Ioh̓is baptiſte in domo mi norū Pariſiꝰ p̄dicauit ꝙ liberū arbitriū hꝫ potentiā naturalē ad recipiendū gr̄am nō effectiuā aliquo mō qd̓ falſum eſt. qꝛ nolens nō recipit eā Scd̓o ꝙ qͥdā natus nunqͣꝫ fuit in gr̄a. ſꝫ ſꝑ yſma eſ aut iudas fuit. ⁊ nūqͣꝫ Ioh̓es qd̓ eſt ꝯtra fidē Baptizati em̄ hn̄t gr̄am de qͣ rep̄henſus publice in ꝯſequenti die apl̓oꝝ Petri ⁊ Pauli publi ce retractauit. Pax ⁊ gr̄a oībus aſſerentibus hanc veritatem Data fuit hͦ ſnīa Pariſiꝰ Anno dn̄i. M. cc. xl. In octaua Epiphanie. Capl̓m. v. Iſti ſunterrores con demnati ⁊ excōmunicati cū oībus qͥ eos ſcient̓ docuerint vl̓ aſſeruerint a dn̄o Stephano Pa riſien̄. ep̄o. Anno dn̄i. M. cc. lxx. Die mercurij an̄ feſtum beati Nicolai hiemal̓. Primꝰ articulus eſt ꝙ intellectꝰ oīm hoīm eſt vnꝰ ſꝫ idē numero. Scd̓s ē ꝙ illa ē falſa vl̓ im ꝓpͥa. Hō intelligit. Tertius eſt ꝙ voluntas hoīs ex neceſſitate vult vel eligit. Quartꝰ eſt ꝙ oīa que in inferioribus agunt̉ ſubſunt neceſſi tati corporū celeſtiū. Quintus ꝙ mūdus eſt eternus. Sextus ꝙ nunqͣꝫ fuit pͥmus homo. Septimꝰ ꝙ aīma q̄ eſt forma hoīs ẜm ꝙ hō corrūpit̉ corrupto corꝑe. Octauꝰ ꝙ aīa ſeꝑa ta poſt mortē nō patit̉ ab igne corporeo. No nus ꝙ liberū arbitriū ē potentia paſſiua nō acti ua. Et ꝙ neceſſitate mouet̉ ab appetibili. De cimus ꝙ deꝰ nō cognoſcit ſingula. Undecimus ꝙ deꝰ nō cognoſcit aliud a ſe. Duodeci mus ꝙ hūani actꝰ non regunt̉ ꝓuidētia diuīa. Tredecimꝰ ꝙ deꝰ nō pōt dare īmortalitatem vl̓ incorruptibilitatē rei corruptibili vl̓ mortali Capl̓m. vj ſtiarticii qui ſequū tur ꝯdemnati ſunt a dn̄o Stephano ꝑiſien̄. ep̄o de ꝯſilio mgr̄oꝝ theologie. Anno dn̄i. M. cc. xxvj. die dn̄ica qͣ cantat̉ Letare hierl̓m. ī eccl̓ia ꝑiſienſi. Ubi excōicauit in ſcriptis oēs illos qͥ eos docuerint vel defenderint. Et pͥmo ordinātur illi qui ſunt de deo. Primꝰ ꝙ deꝰ nō eſt trinꝰ ⁊ vnꝰ. qm̄ trinitas nō ſtat cū ſumma ſimplicitate. Ubi em̄ eſt pl̓alitas realis. ibi neceſſario eſt additio ⁊ cōpoſitio. exemplū de aceruo lapidū. Itē ꝙ deꝰ nō pōt generare ſibi ſil̓em. quod eniꝫ generat̉ ab aliquo hꝫ pͥncipiū aliqd̓ a qͦ dependet. ⁊ ꝙ in deo generare nō eſt ſignū ꝑfectiōis. Itē ꝙ dens nō cognoſcit alia a ſe. Itē ꝙ deꝰ nō pōt dare ꝑpetuitatē rei trāſmutabili vel corruptibili. vt eſt corpus humanum. Itē ꝙ deus ſiue pͥma cauſa non poſſet ꝓducere effectū ſibi eqͣlem niſi tꝑaret ſuā potentiā. Itē ꝙ deꝰ nō poſſet facere pl̓es aīas in numero. Item ꝙ deus nūqͣꝫ plus creauit intelligentiam qꝫ mō creauit. Item ꝙ deꝰ eſt infinite ꝟtutis in duratione. nō in actione. talis em̄ infinitas nō eſt niſi in corꝑe finito ſi eſſet. Et ꝙ pͥma cauſa nō poſſet plures mūdos facere. Item ꝙ ſine agente ꝓprio vt patre ⁊ ſole a deo non poſſet fieri hō. Item ꝙ deū in hac vita mortali poſſumꝰ intelli gere ꝑ eſſentiam. Item ꝙ deꝰ nō potuit feciſſe pͥmam materiam: niſi mediante corꝑe celeſti. Item ꝙ a voluntate antiqͣ nō pōt nouū ꝓcedere abſqꝫ tranſmutatione p̄cedente. Item ꝙ pͥma cauſa nō hꝫ cognitōꝫ aut ſcientiaꝫ futurorū ꝯtingentiū. Primo qꝛ futura ꝯtingen tia ſunt nō entia. Scd̓o qꝛ futura ꝯtingētia ſunt ꝑticularia. Deus aūt cognoſcit ꝟtute intellecti ua que nō pōt cognoſcere ꝑticulare. Un̄ ſi non eſſet ſenſus forte intellectus nō diſtingueret int̓ ſortem ⁊ platonē. licet diſtingueret inter hoīeꝫ ⁊ aſinū. Tertio ꝓpter ordinem cauſe ad cauſatuꝫ p̄ſcīa em̄ diuina eſt neceſſaria cauſa preſcitoruꝫ. Quarta ratio eſt ordo ſcientie ad ſcitum. qͣꝫuis em̄ ſcientia nō ſit cauſa fati. exquo tn̄ ſcit̉ determinat̉ ad alterā ꝑtem ꝯtradictiōis. ⁊ hoc ml̓to magis in ſcīa diuinaqꝫ in ſcientia noſtra. Itē ꝙ pͥmū pͥncipium nō pōt eſſe ſine diuerſorū factorū hic inferius niſi mediantibus alijs cauſis. eo ꝙ nullum tranſmutans diuerſimode trāſ mutat. niſi tranſmutatū. Item ꝙ ab vno pͥmo agente nō poteſt eſſe multitudo effectuū. R 2 