![]()
mam ꝑtem pͥme ſuppoſitionis arguit̉ ſic. Ad qͦlibet nomen velle vel nolle reſpectu cuiuſlibꝫ ꝓ ducibilis ad extra ſequit̉ neceſſario mutatio in volūtate ꝑfecta. Deinde arguit̉ hypotetice ſic. Si deus de nouo aliqͥd vellet vl̓ nollet ad extra ſeu ſi in deo eſſet nouum velle vel nolle ad extra ip̄e intrinſecemutaret̉. igit̉ velle ⁊ nolle dicunt denominationem intrinſecā. ⁊ hec fuit mēs mea ꝑ hoc ꝙ dixi in ſecunda ꝓbatione huius ꝙ tam velle vel nolle ad extra eſt actus vitalis ꝑfecte voluntatis ip̄am immutans vitaliter non intel lexi ꝙ ꝑ velle ⁊ nolle deus mutaret̉ intrinſece. ſꝫ ꝙ ſunt opera vitalia. Sed qꝛ apud multos iſte modus loquendi velle diuinum immutat volū tatem diuinam. ſignificat enim ꝙ ip̄e intellectuſ mutatur. ⁊ noſi placet domino cancellario et fa cultati ꝙ de cetero in diuinis tali modo qͥs vta tur. dixi in ſecundo correlario pͥme ſuppoſitōnis ꝙ licet ꝑfecte voluntatis ſeu diuine eſſentie qd̓libet intrinſecum ſit abſolute neceſſariuꝫ ẜm ſuū eſſe reale. tamen eſt aliquid intrinſecus ꝯtingēs ⁊ non eſt neceſſarium ẜm ſuū eſſe formale. patet de nolle ⁊ velle ductis ad extra. Iſtud ſicut explano ⁊ dico ꝙ nihil intrinſecum deo eſt contin gens ẜm intellectum quem facit tanqͣꝫ catholice fidei diſſonum. Similiter illud qd̓ dixi in tertia correlario ꝙ ſtat deū eſſe intrinſece aliqualē ⁊ ip̄m poſſe non eſſe talē. ⁊ tn̄ ip̄m eſſe talem immutabiliter debet ſic intelligi.i. ſtat deum aliqͥd velle ad extra ⁊ ip̄m poſſe hoc nūqͣꝫ velle. ⁊ tam̄ immutabiliter. Qd̓ dixi in ꝓbatione huiꝰ ꝙ nō eſt inconueniēs ꝙ aliqͥd ſit deus ẜm ſuuꝫ eē rea le. ⁊ tn̄ non ſit deus ẜm ſuū eſſe formale debꝫ ſic intelligi.i. ꝙ aliqͥd ſit deus realiter. ⁊ tn̄ aliqua formali denominatione denominat̉ que ſibi nō cōpetit p̄ciſe qꝛ deus. ſed ratiōe alicuiꝰ effectus vnde ſupra dicti damnant hanc ꝓpoſitionē tāqͣꝫ fidei diſſonam ẜm intellectū quē facit.ſ. ꝙ ali quid eſt deꝰ ẜm ſuū eſſe reale. ⁊ tn̄ ip̄m nō ē deꝰ ẜm ſuū eſſe formale. Itē dixi in nono eorrelario ꝙ nō ſtat intellectū ꝑfectum cognoſcere vera ꝯtingentia ⁊ illoꝝ ad extra nō eſſe ꝓductiuam voluntatē. Item dixi in decimo ꝙ ꝑfectus intellectꝰ ad eē peccati vt pctm̄ eſt non pōt immediate applicari cognoſcitiuo ⁊ ꝙ ex iſto ſequit̉ finalit̓ peccatum eſſe vel deformitatē aīme non eſt ꝓprie aliqͣ veritate verū. pͥmū eſt maledictū ⁊ falſum. qꝛ ad hoc ſequit̉ ꝙ deus non cognoſceret peccata aūt voluntatē diuinā horū eſſe ꝓductiuā. quo rum vtrunqꝫ eſt falſum ⁊ ſecundū fuit al̓s ꝯdēnatum Et alia correlaria ꝓ eo ꝙ pͥmo ꝯueniūt falſa ſunt ⁊ maleſonātꝭ. In ſecūdo correlario ſe cunde ꝓpoſitiōis dixi ꝙ ſtataⁱ iqͥd eſſe actu miraculoſum ⁊ tn̄ in illo ꝙ ſic actuat nullā ponere ꝑfectionem ſimpliciter. mgr̄i noſtri iſtū moduꝫ loquendi non approbant.ſ. ꝙ deus actuetur ſic̄ nec illū ꝙ deus immutet̉. Item in quarto ⁊ quinto correlarijs ſcd̓e ſuppoſitionis dixi ꝙ ꝑfecta voluntas non intēſius di ligit p̄deſtinatum qͣꝫ diligat p̄ſcitum. ⁊ ꝙ nō pl̓ intenſiue diligit ſe qͣꝫ diligat diabolū in eē naturali. nō debui iſta dicere qꝛ in auribus audiētiū male ſonant ⁊ falſa ſunt. cum ẜm Augꝭ. aliqͥd di ligere ſit ei velle bonum. ⁊ ideo intenſius dilige re eſt ei magis bonum velle. ⁊ ita cōmuniter in telligunt homīes. Correlariū octauū fuit tale ꝙ q̄libet volitio qͣ deꝰ vult a eē nō minꝰ diſtinguit̉ formal̓r a voli tōe qͣ vult beſſe qͣꝫ deus diſtīguit̉ a materia pri ma realiter. ꝓbaui ꝑ hoc qꝛ q̄libet volitio qua deus vult a eſſe immenſe formalit̓ diſtinguitur a volitione qua vult beſſe. Correlariū hoc ē fal ſum. ꝓbatio erronea qꝛ non eſt admittendū qͣlitercūqꝫ ꝙ in deo ſint plura immenſa aut pl̓a immenſa eſſe diſtincta. Correlariū nonum fuit. nullum velle immēſum ꝑfecte voluntatis continet aliquid ad extra pro ducibile. hoc eſt falſum. qꝛ velle dei eſt cā reruꝫ In ꝓbatione aūt correlarij ſcripſi ꝙ ſi potētie volitiue angeli. volitio domini que eſt immēſa eſſet actualis volitio. qd̓ nō reputo impoſſibile ⁊ tamen ꝑ hmōi volitionem ⁊ cet̓a. Predictuꝫ correlariū nunqͣꝫ putabam poſſibile. nec credo dixiſſe eē poſſibile. ⁊ eſt erroneū. qꝛ al̓s fuit reprobatū. ac etiam quicqͥd ex eo ſequit̉ inqͣꝫtum ex hoc ſequit̉ eſt poſſibile. In tertio correlario tertie ſuppoſitōis dixi ꝙ pec catum eſſe ꝑfecta voluntas deus nō poteſt immediate nolle. ⁊ in alio ꝙ peccatū nō eſt immediate odibile a ꝑfecta volūtate. Iſta male ſonant ⁊ diſcordant ſcripture ⁊ dictis ſanctorum. hoc autē intuli ex duobus correlarijs. quorum vnum fuit ꝙ ꝑfecta voluntas quicqͥd extrinſecus poteſt immediate velle. p̄ter īmediate nolle ⁊ econuerſo. Aliud eſt qͥcquid immediate ip ſa poteſt nolle poteſt efficere. q̄ applicata ad pec catum formaliter ſumptum falſa ſunt ⁊ male ſonant. Itē ſextū correlariū fuit quolibet extrinſecuꝫ ꝑ fecta libertati ſeu voluntati equē ab ip̄a eſt odi bile ſicut diligibile ⁊ econtra. hec ꝓpoſitio ē erronea. ⁊ repugnare videt̉ voluntati diuīe. Secūda concluſio mea fuit. Euidētie ad cōtra dictoria in intellecto diuino formalit̓ immenſe formalit̓ repugnant. dixi in ꝓbatione ꝙ quelibet earū immenſa. nunc dico ꝙ illa cōcluſio cuꝫ ſuis correſarijs ⁊ ſua ꝓbatione male ſonat quatum ad hoc ꝙ deſignant̉ in deo eſſe plura ⁊ immenſa diſtincta. quod iam fuit hic ⁊ ſuperiꝰ reprobatū. Quantū etiā ad hoc qd̓ dicit̉ ⁊ immen ſe repugnāt male ſonant. qꝛ ad hoc dat̉ intelligi qꝛ repugnantia ſit intrinſece in deo. Capl̓m. xxxj. 