Iorma et modus re uocationis facta Pariſius fratrem Guido­nem ordinis heremitarū ſancti Auguſtini actu legentis Pariſius ſententias in ſchol̓ dicti ordi nis. Anno domini. M. ccc. liiij. xvj. die mēſis Maij. Et hoc anno legendo reſpondēdo am bulaui in magnis mirabilibus ſuꝑ me. ꝟbum veritatis non recte tractando: ſꝫ ꝟbis contēden do ꝓphanis vaniloquis que ad impietatē uocant audientiū ſubuerſionē. ex qͥbus factꝰ ſum occaſio ſcandali in ſanctiſſima facultate or dine meo quod mihi diſplicet bono corde. idcir co iuxta piam ſanctam ordinatiōꝫ dn̄i Cācel­larij Pariſien̄. ac ceterorū mgr̄oꝝ reuerendorū theologice facultatis. quorū correctioni ordi­nationi me ſubmiſi ſubmitto dicta mea ſcripta volo reuocare intentionem meā oſtendere bo nam. obſtantibꝰ dictis ſcriptis in forma ſequit̉. Et licet domini mgr̄i reuerēdi iſtas cluſiōes poſuerim non eſt intentōis mee nec vn qͣꝫ fuit dei gͣtiam eas ſuſtinere ꝑtinaciter. Reuocatio facta Pariſius Anno dn̄i. M. ccc. liiij. Primo dixi iſtam co cluſionem. Charitas que ſemel labit̉ vel deper ditur nūqͣꝫ fuit vera charitas. iam ꝓbaui con tra baccalarium beate marie de monte carmelo. hāc reuoco tanqͣꝫ falſam hereticā. etiam que eneruat effectum ſacramentorū. ſ baptiſmi pe nitentie. etiam ꝯͣ decretum eccl̓ie in. c. fide i. ex tra de ſum. tri. fide ca. in cle. etiam tenqͣꝫ ſeip­ſam interimentē. quod em̄ nullo vere eſt. de ſeri non poteſt. vt ait Gratianus. p̄ſumptuoſe poſitum eſſe. qꝛ eam dixi valde ꝓbabilem. et tn̄ eſt contra ꝯcluſionem doctorū opinionem.ſ. mgr̄i ſententiaꝝ. Gratiani plurium aliorum. Si que ꝟo autoritates Auguſtini vel aliorū vi deant̉ ad oppoſitum. intelligende ſunt de chari­tate finali que manet in patria. de qua loquitur apl̓s.j. ad Chorꝭ. xiij. Charitas nunqͣꝫ excidit. Uel intelligendū eſt de charitate ẜm efficaciam vt mgr̄ met videt̉ gloſare. Secūdo ex hoc intuli p̄ſcitus exiſtēs in cha­ritate non pōt mereri vel elicere actū meritoriuꝫ vite iuxta ſcalam vite noſtre. reputo falſuꝫ co­tumelioſum. Tertio dixi contra baccalariū p̄dicatorū confe rendo cum ip̄o meret̉ vitam eternā de cō­digno. id eſt. ſi daret̉ ei fieret ſibi iniuria. ſcripſi deus faceret ſibi iniuriā hāc ꝓbaui. Iſtā reuoco tāqͣꝫ falſam hereticā blaſphemaꝫ mihi ꝯͣdicentem in ꝯcluſione infra recitanda. dicit totū eſt a deo ita nihil a volūtate. Quarto dixi in diſputatione reſpōdēdo de qͦli­bet ſi nullum eſſet liberū arbitriuꝫ adhuc eſſet peccatum. quod ſcripſi in hac forma. pono vnū ꝓbabile.ſ. ſi nullū eſſet intentū vl̓ volitū adhuc eſſet pctm̄ tanti mali vel meriti. ꝓbatio fuit qͥa imaginato nul um eſſet arbitriū adhuc eſſet ī dei ꝯtuitu malū. hanc reuoco tanqͣꝫ falſaꝫ mani feſte erroneam hereticam ſcandaloſam blaſ­phemā. Quīto dixi bonū meritū eſt a deo ita nihil eſt a volūtate. quā in hac forma ſcripſi. tāti meri ti eſt ex qͣꝫto bn̄placiti intenti voliti ex qͣꝫto hanc reuoco tanqͣꝫ falſam ſcandaloſam in fide ſuſpectā mihi ꝯtradicentem in tertia ꝓpoſitōe ſuperius reuocata. Sexto dixi deꝰ pōt aliquē neceſſitare p̄ueniē do voluntatē ad bonū actum. quē errorē ſcripſi in hac forma. deus qn̄qꝫ p̄uenit ita voluntatem puri viatoris nunqͣꝫ pōt in actū meritoriū ꝓbaui ſic. aliter ſequeret̉ poſſet mutare di uinum ꝓpoſitū. Scd̓o poſſet facere hoīeꝫ mendacē. alia ſententia ꝓbabilis eſt iſta deus poſſet neceſſitare aliquē ad bonū actū p̄uenien­do. hec ſuſtineri pōt. Probationē tn̄ adduxi ad hanc ſcandalolam in fide ſuſpectam. Septimo dixi eſt dare plures vnitates: faciūt numerū. quod reuoco tanqͣꝫ falſum ſcan­daloſum in fide ſuſpectum qͣꝫtum ad trinitateꝫ in diuinis. Octauo dixi ſcripſi nulla creatura rōnalis ſpecialit̓ eſt in ſe niſi qꝛ deus eſt ſibi. ex hoc intuli in eodem ſcripto in omni eo qd̓ non eſt deus eſſentialius eſt eſſe qͣꝫ eſſe ip̄m. has rē­uoco falſas falſe poſitas erroneas. Nono dixi ſcripſi aliqͥd pōt eſſe ſine tēꝑe in merito peccato. ꝓbaui qꝛ poſſibile fuit vl̓ ē aliqd̓ eſſe in inſtanti eternitatis inmerito. ꝯſe­quenter in inſtanti tꝑis in peccato. iterato in inſtanti eternitatis in merito. hāc reuoco ſua ꝓbatione tanqͣꝫ falſam fatue poſitam in intelli gibilem. Capl̓m. xxxij. Reuocatio facta Anno dn̄i. M. ccc.lj. Quia ego ſimo in re­ſpondendo in veſꝑijs exponēdo vl̓ declarando terminos q̄ſtionis hoc nomen Ieſus dictuꝫ eſt de deo accidentaliter. ex ꝑte ſignificat filiū dei qui aſſumpſit naturam humana. Ponendo ꝯcluſiones poſui pͥma concluſione ꝓpo­ſitio eſt poſſibil̓. Ieſus eſt deus. ꝓbaui ex eo humanitate aſſumpta. poſſibile depoſita. Ieſus eſt deus. intuli hec eſt poſſibilis. Ieſus pōt eſſe deus. Scd̓o Ieſus pōt eſſe eſſe Ieſus. expoſi­tionem ſignificationē huius nomīs Ieſus re­puto inſufficientem falſificantē cōcluſionē cor relarium. poſito nanqꝫ hoc nomen Ieſus ſi­gnificat illud qd̓ ſignificat hec oratio filius dei qui aſſumpſit naturā humanā. hec. Ieſus ē S 3