![]()
Dn̄ica prima poſt feſtū epiphanie qꝛ nō habitat in me. hͦ eſt in carne mea bonū. nō em̄ qd̓ volo bonū hͦ facio ſꝫ qd̓ nolo maluꝫ hͦ ago. Hāc ydriā implet aqua ſpūs afflictōiſ exquo em̄ caro temptat̉ ſpiritꝰ affligit̉. plerūqꝫ vſqꝫ ad lacrimas. iuxta illud Matth̓. ij. Rachel plorās filios ſuos noluit cōſolari. qꝛ nō ſunt. īmo qͣꝫdiu inferiores vires nō ſubijciun tur ſpiritui vt filie matri: rachel plorare nō de ſinit. Sexta ydria eſt ignorātia finis. Eccl̓s. ix. Neſcit hō finē ſuū. O ſi homo nō haberet maiorē triſticiā tūc illa eſſet maxima cauſa tri bulationis cū ignoraret finalē permanſioneꝫ Eccl̓s. ix. Neſcit hō vtruꝫ amore an odio dignus ſit. neſcit an erit a dextris vel a ſiniſtris ī finali iudicio. xi. q. i. ſacer. Adhuc neſcimꝰ qͥs ī terribili iudicio dei qualis futurꝰ ſit. Tamē hanc ydriā implere debet aqua diuine refocillatōnis. psͣ. lxxix. Cibabis nos pane lacrima rū ⁊ potum dabis nobis lacrimas in menſura. Q Sꝫ om̄es triſticie iſtaꝝ ydriaruꝫ p̄cipue beate virginis ꝯuertent̉ in vinū cōſolationis diuine. psͣ. ciij. Uinū letificet cor hominis. Matth̓. v. Beati qͥ lugēt qm̄ ip̄i cōſo labunt̉ yſa. vlti. Quomodo ſi cui mater blan diat̉ ita ⁊ ego cōſolabor vos. Miſtice aūt ma ter ieſu id eſt vera cognitio debet ad ieſum recurrere in ſufficientia demōſtrando ⁊ manifeſtando. Sꝫ ieſus nō dignat̉ noſtrā inopiam ſupplere niſi viderit in nobis obediēdi prom ptam voluntatē. qꝛ talis accepta eſt. ij. Chor̄viij. Et hoc eſt qd̓ dicit in textu. Quid mihi ⁊ tibi mulier. nondū venit hora mea.i. nō ad tuū nutū ſꝫ ad meā voluntatē ⁊ miſericordiā pertinet. Quia dicit ſanctus Tho. Homo p̄t demereri gratiā nō tn̄ ex cōdigno mereri licet bene de ꝯgruo. Tūc maria.i. ip̄a vera cognitō rationis debet ad miniſtros recurrere.i. ad ap petitū volūtatis. ⁊ ad alias vires aīe inferioreſ dicēs. quicqͥd dixerit vobis facite.i. prompti eſtote obedire in om̄ibꝰ. R Bern̄. In hͦ ſtatu poſiti vinū dulcedinis gratie poſſemus bibere ſed non cōtinuo habere. Ratio prima. qꝛ eſt merces laboris. ideo ꝑ guſtū viatoribꝰ oſtendit̉ ſed nō plene cōmunicat̉. Secunda ratio. qꝛ ſi ſtaret talis cōſolatio ⁊ dulcedo tūc homo interior totꝰ abſorberet̉ ⁊ deficeret ⁊ mo reret̉. qꝛ in tali guſtu ꝯſolatōnis ſpūs diuidit̉ ab anima. Heb̓. iiij. Uiuꝰ eſt ſermo dei ⁊ efficax ⁊ penetrabilior om̄i gladio ancipiti ⁊ pertingens vſqꝫ ad diuiſionē anime ⁊ ſpūs cōpagū quoqꝫ ac medullaꝝ ⁊ diſcretor cogitationū ⁊ intentionū cordis. ⁊ ſic ꝑ talē diuiſioneꝫ ſi diu ſtaret animalitas deficeret ⁊ corpꝰ moreret̉. Tercia ratio vt meritū in nobis nō deſiciat ſꝫ augeat̉. qꝛ illud tempꝰ diuine ꝯſolationis ⁊ guſtꝰ habet ſe nō ꝑ modū meriti ſꝫ p̄m ergo neceſſe eſt vt tale tempꝰ nō diu ꝑmavt hō citiꝰ ad ſtatū laboris ⁊ meriti remittat nā talis guſtꝰ debet excitare noſtꝝ deſideriū et nō ſemꝑ occupare. Quarta ratio: qꝛ cōtinuatio celeſtiū ꝯſolationū eſt ꝓpriū ſolū beatis n̄ viatoribꝰ. idcirco ad plurimū tꝑis deficit vinum dulcedinis ⁊ gratie vt deſideriū amori augeat̉. qꝛ dolor rei perdite indicat qͣꝫtum amata poſſeſſa. Ergo nō debemus ceſſare ab nis oꝑbꝰ ſꝫ magis obedire. psͣ. xxxvi. Si ditꝰ eſto dn̄o ⁊ ora illū S Cū em̄ videꝰ noſtrā animi promptitudinē ad obedidū. tunc mandat ſex ydias implere aque ficiente dulcedine ꝯſolatōis ſiue ꝯtempli nis inciꝑe oꝑa actionis in ſex oꝑbꝰ miſdie ad lauādū animā. Luc̄. xi. Qd̓ ſupete elemoſinā ⁊ om̄ia mūda ſunt vobis. cut aqua nō eſt tanti ſaporis ſicut vinū. ſi actio ita dulcis ſicut ꝯtemplatio. Orig. C templatio habet ꝑfectiſſimas delectatōes nexas. qͥ terrenis inheret inuenit amarit ne. qui autē celeſtibꝰ inuenit dulcedinē Actiua vita indigēti ſubuenit. cōtempl aūt nullū inuenit indigentē Idcirco reydrias ad ſummū.i. iuxta facultateꝫ. T iiij. Quomodo potuerꝭ ita eſto miſericor ſi diceret. in oꝑbꝰ miẜicordie ſtudioſe teceas. Architriclinꝰ eſt ſuꝑior pars ratio Sꝫ tūc haurit̉ ⁊ fert̉ architriclino qn̄o nū ꝯformat̉ recte ratiōi. Tūc aūt guſtat vinū factū cū volūtas inuenit in oꝑibꝰ ꝑactiquandā ſuauitatē ⁊ ſaporē diuīe dulcedinis iuxta illud psͣ. xciij. ẜm multitudinē doloris meoꝝ ꝯſolationes tue letificauerūt aīaꝫ meBern̄. Pre dulcedine charitatis hō efficit̉ laris. laborat ⁊ nō laceſcit: vel laſſaſcit. flagetur ⁊ nō ſentit: deridet̉ ⁊ nō aduertit. Hocchitriclinꝰ.i. ſuꝑior pars rationis ſentiēs in rat̉ dicēs. Oīs hō primū bonū vinū ponicū inebriati fuerint id qd̓ deteriꝰ eſt. hͦ eſt in dialis ꝯſolatō primo bona apparet: in fine ad deteriꝰ ſemꝑ declinat ⁊ praua ſe demōſtrat uerbio. xiiij. Extrema gaudij luctus occupa Greg. Momentaneū eſt qd̓ delectat: etemū qd̓ cruciat. Luc. vi. Ue vobis q̄ ridētis nunc qꝛ lugebitis ⁊ flebitis. Sꝫ tu ſeruaſti bovinū vſqꝫ adhuc.i. ꝯſolatōnes gre tue nūc tribuis ex parte deguſtādas. ſꝫ tūc in etema bea titudinē ad plenū ꝑfruendas. Hoc vinū ducedinis gr̄e ſolus ieſus tribuit. Bern̄. O hone 