Seite
Sermo EXII throni eſt reget illos et deducꝫ eos ad vite fon­tes aquarū. ⁊ abſterget deus omnē lachryma ab oculis eorū. R Quarti qui vident deū in eterna claritate ſunt om̄es boni prelati. tam ſpūales qͣꝫ ſeculares. qui ſicut precedunt in dignitate. ſic ⁊ precedant ſuos ſubditos in ſplendoribꝰ virtutū. in operibꝰ iuſticie: vt ſint ſuis ſubditis recta forma viuēdi. Tales figu rant̉ per Moyſen. cuꝫ quo dominꝰ loquebat̉ facie ad faciē. ſicut amicus cū amico. Sic do­minus ſpūaliter loquit̉ bonis prelatis inuiſi­biliter inſpirādo rectū moduꝫ regendi ſubdi­tos. Et ſicut Moyſes eduxit populuꝫ iſrael de egypto per deſertū in terrā promiſſionis flu­entem lacte ⁊ melle. ſic boni prelati ducunt po­pulū dei fideles chriſti doctrina ⁊ exemplis d̓ tenebris viciorū ad lumen gratie ⁊ ad ſpiritu alem vitā. deinde ad eterna patriā. Et hoc ſi­guratur Apocal̓. iiij. vbi Iohannes vidit in circuitu ſedis diuine maieſtatis ſedilia vigin tiquattuor. ⁊ ſuꝑ thronos vigintiquattuor ſe uiores ſedentes circūamicti veſtimētis albis ⁊ in capitibꝰ eoruꝫ corone auree. Dicit gloſa. Per vigintiquattuor ſeniores intelliguntur omēs prelati veteris ac noui teſtamēti: qui re quieſcunt cū deo in eterna gloria. circūamicti ſtolis albis. id eſt claritate corꝑis et anīe. Et auree corone. id eſt eterna p̄mia ſuper capita eorū. Hoc idē vult Pſal. xlvi. cū dicit. Prin­cipes populorū ꝯgregati ſunt cū deo Abraam ſcꝫ in eterna claritate. quoniā dij fortes terre. id eſt p̄lati qͥ ſunt dij. Exodi. vij. ⁊. xxij. vehe­menter eleuati ſunt ad celeſtia regna ad viſio nem dei. Unde apl̓s. i. ad Thimoth̓. v. Qui bene preſunt preſbyteri duplici honore digni habeant̉. ſcꝫ in preſenti ⁊ in futuro. Et ſunt ta les de quibꝰ Grego. dicit. Bonꝰ prelatꝰ gau­det plus prodeſſeqꝫ preeſſe. Nam ẜm Greg. in regula. Apud deū non gradus elegantior: ſed actio melioris vite cōprobatur. L Quinti qui videbūt deum in celeſti paradi­ſo ſunt boni cōiuges ſeruantes diuina prece­pta. qui per latā viam mandatorū dei currunt ad eterna gaudia. qui bene figurant̉ per Iob cap. vltimo. Auditu auris audiui te: et nunc oculus meꝰ videt te. Ip̄i prius audiūt domi­nū loquentē in veteri ⁊ nouo teſtamento di­uina precepta ea implendo. ⁊ tunc poſtea vi­debunt in eterna beatitudine oculo ad oculū. Ecce Iob interptatur dolens: ⁊ ſignificat bo­nos cōiuges. qui iuſtos dolores ⁊ tribulatio nes carnis patiūtur laborando ⁊ curando. no­ſolū pro temꝑalibꝰ: ſed etiā pro eternis. de qui bus Pſal. cxxvij. Labores manuū tuaruꝫ qꝛ manducabis. beatus es ⁊ bene tibi erit. Nam habet̉ in. iiij. ſententiaruꝫ. Non ſolū virgines ſed etiā cōiuges per bona opera ⁊ miſericordi­am ꝑueniunt ad regnū celorum. Dicit enim apl̓us.i. ad Thimo. ij. Mulier ſaluabitur ꝑ filiorū generationē. Sexti qui videbūt deum in ſua eterna claritate: ſunt om̄es vidue et ve­re penitētes. qui hic lugēt pro peccatis ſuis: ⁊ etiā aliorū expectātes repromiſſionē eterne vi te. Et iſti figurant̉ bene ꝑ Iſaiam. qui dicit̉ ſa lus domini. qꝛ vere penitētes ſaluat deus per gratiā ſuā. Iuxta dictū ſaluatoris Matth̓. x. Penitentiā agite: appropinquabit em̄ regnū celorū. Septimi qͥ vident deū in eterna viſio ne: ſunt ꝟgines: qui hic dedicant deo virgini­tateꝫ ſuā in perpetuo ꝓpoſito. vt dicit Amb̓. Uirginitas eſt integritas corꝑis cū propoſi­to ꝯtinentie. Tales offerūt deo ſacrificiuꝫ im­maculatū. ⁊ hi figurātur per Micheaꝫ. qͥ di citur. quis eſt iſte. nō interrogatiue ſed admi­ratiue. quia valde pauci ſunt qui virginitatē mentis ⁊ corꝑis cuſtodiūt ⁊ ſeruant. De quo Matth̓. xix. Nō om̄es capiūt verbū hoc. ſed qui poteſt capere capiat. qꝛ nō eſt homīs ſed dei. De quo Sap̄. viij. Nō poſſum eſſe conti­nens niſi dus det. Similiter Augꝰ. Domīe iubes ꝯtinentiaꝫ. da quod iubes. ⁊ iube quic­quid vis. Naꝫ ẜm Hiero. Uiuere in carne p̄­ter carnem nō eſt vita humana ſed angelica. Et legitur in collationibꝰ patruꝫ. Maior eſt virtus caſtitateꝫ tenere qͣꝫ demones expellere. Idcirco propter hanc excellentē virtutē clarā habebunt dei viſionē. De quo Apocalip̄. xiiij Uirgines enim ſunt. hi ſequūtur agnū quo­cunqꝫ ierit. De eadem dominica. Sermo. CXLI. Omo quidaꝫ deſcēdebat ab hieruſalē in hie­I richo: ⁊ incidit in latrones. ſcri bitur Luc̄. x. M In hac parabola qua druplex ſtatus hoīm deſignat̉: ẜm quattuor temꝑa que fluxerūt a pͥncipio mundi vſqꝫ ad finem: ſcꝫ deuiationis. reuocationis. reconci­liationis. ⁊ peregrinationis. Tempus deuia tionis fuit ab Adam vſqꝫ ad moyſen. ad Ro. ma. v. Regnauit mors ab adaꝫ vſqꝫ ad moy­ſen. Secundū tempus reuocationis. ⁊ fuit a Moyſe vſqꝫ ad chriſtum. quia per legē ⁊ pro phetas a pctō deus hoīes reuocauit. De qͦ ad Q