Sermo. j. Incipiūt ſermos notabiles atqꝫ perutiles. quibꝰ ab editore ſuo doctore et predicatore famoſiſſimo nomen. vt Theſaurus nouus intitulentur inditum eſt. De dominica prīa aduētus Sermo. j. Thema. Icite ſilie ſyon. ecce rex tuus veīt tibi manſuet Mathei. xxi. A Plinius dicit in ſpecu­lo naturali. to pomū altius in arbore ſituatum fuerit. tāto minus eſt in cōparatione ad inferiora. Ratio quia radij ſolares fortius tangunt ſuperiora qꝫ inferiora. Et ſic ea plus exiccāt humidū eorū conſumunt. et ſic minora videntur. Mo­raliter per pomū intelligitur homo. nam ſicut ab exteriori ſpecie pomū veraciter iudicari poteſt. Nam aliqd̓ exterius recens eſt. interi­us vero putridū. vel apparet dulce exterius: qd̓ tamē eſt interius ponticū. Sic homo ẜm ex teriorem apparentiam veraciter iudicari non poteſt. Nam quādoqꝫ quis apparet bonus ex terius. qui tamē eſt malus interius. Iuxta il lud Eccī. xix. Eſt qui nequiter ſe humiliat ī­teriora eius ſunt plena dolo. ꝓpterea ꝓhibet dn̄s ẜm exteriora iudicare nos quēqͣꝫ Ioh̓. vij. Nolite iudicare ẜm facie. Et apl̓s. i. Corin. iiij. Nolite iudicare ante tempus quoaduſqꝫ veniat dominus qui et illuminabit abſcondita tenebrarum et manifeſtabit conſilia cordium. ⁊cͣ. Modo quanto iſtud pomū ſcꝫ homo in ar­bore humane nature. altius in ſanctitate dig nitate fuerit. tanto per humilitatē minus ap­parere debet. Eccī. iij. Quāto maior es hūilia te in omnibus coram deo inuenies gratiam. Et hoc fecit moyſes. Exo. iij. qui tante ſancti tatis fuit dominus in monte oreb ei appa­ruit in rubo ardente et vocauit eum bis nomi ne ſuo ꝓprio vt educeret populum de egipto Moyſes tamen quinquies excuſauit ſe anqͣꝫ vellet ducatū ſuſcipere. Simile etiā habetur ī Ioh̓e baptiſta. Cui dn̄s dedit teſtimoniū ſan­ctitatis dignitatis dicens. Mat. xi. Int̓ na­tos mulierū ſurrexit maior iohāne bapti­ſta. et tamen paruus apparuit in humilitate cum dixit Ioh̓.i. Cuius ego ſum dignꝰ vt corrigiam calciamenti eius ſoluā. Sic et nos ẜm illud Eccī. vij. Humilia valde ſpiritum tuū. Quā quidem humilitatē docuit nos xp̄s dei filius verbo ex emplo. Verbo Lu. xxij. Qui maior eſt in vobis fiat ſicut minor. qui preceſſor eſt ſicut miniſtrator. Similiter ex em̄ plo docuit nos humilitatē in humanitatis ſu ſceptione. Iuxta illud apl̓i ad Philippen. ij. Exinaniuit ſemetip̄m formā ẜui accipiēs. de quo Bern̄. ſuper Can̄. Quis digne compenſa re poteſt quante hūilitatis ſit creatorem celi terre hūana carne indui. Memento deꝰ te factꝰ eſt. dn̄s ẜuꝰ. diues pauꝑ et dei ver filiꝰ hoīs te fieri deſpexit. et ſi te de nihilo fec̄ te de nihilo redemit. ſꝫ in ſua be nignitate et hūilitate te redimere venit. De Thema. Ecce rex tuus venit tibi māſuetus. In ſumma verborum duo innuūtur. Prīo ad uenientꝭ dignitas. Secūdo aduentus eiꝰ vti­litas. Primū ibi. Ecce rex tuꝰ. Scd̓m ibi. ve nit tibi manſuetus. De primo dicit. Ecce rex tuus. B Pro quo ſciendum aduentꝰ dn̄i celebrat̉ per quattuor ſeptimanas. ad ſig­nificandum quattuor ſunt dn̄i aduentus. Primus eſt ad homines. et ille eſt humilis et amabilis. Secundus eſt in homines. et ille eſt dulcis laudabilis. Tercius eſt contra hoīes. et ille eſt amarus et terribilis. Quartus eſt ſu per homines. et ille eſt admirabilis et horribi­lis. Dixi primo. primus aduentꝰ eſt ad ho­mines. qꝛ ad carnē. et ille eſt humilis amabi­lis. Humilis. De quo ad Philip. ij. Exina niuit ſemetip̄m formā ſerui accipiēs in ſimili­tudinem hominū factus et habitu inuentꝰ vt homo. Et eſt amabilis. quia nobis in miniſte riū. De quo Math̓. xx. Filius hominis venit miniſtrare et miniſtrari. Reuera amabilis. quia nobis ad ſalutem. De quo Iſaie. xxxiij. Dominus eniꝫ iudex noſter. dominus legifer noſter. dominus rex noſter ip̄e ſaluabit nos. Ideo hortatur nos Zacharias. ca. ij. dicens. Lauda letare filia ſion. ecce ego venio. et ha bitabo in medio tui. Secundus aduentus eſt