Seite
cxxi. eſt dn̄s timentibꝰ ſe. Ber̄. In veritate didici nihil eque valere ad miſericordiā dei recupan dā inueniendā et retinendā qͣꝫ nō altum ſape­ſed timere. Quarti īmiſericordes Iacobi ij. iu diciū ſine miſericordia fiet illi ⁊cͣ. Eccī. xxviij. In hominē ſimilē ſibi nō habet miſericordiaꝫ et de peccatis ſuis deprecatur. Eccī. xvi. Oīs miſericordia faciet locum vnicuiqꝫ ẜm merita operum ſuorum. et ẜm intellectum peregrina ionis ipſius Intellectus em̄ peregrinari debꝫ ad ſingulos ꝓximos. P Sunt em̄ treſ ꝓximi quibus debemꝰ miſereri. Primus eſt deus qui eſt ꝓximus nr̄ tripliciter. Primo in beneficiorū exhibitōne. Lu. x. quidā homo de ſcen. ⁊cͣ. ſequit̉. qui fecit mīam. et quia nemo tā­tā miſericordiā nobis exhibuit ſicut deus. id̓o eſt ꝓximior. Scd̓o ꝓximus eſt in diſtantie ꝓxi matōne. Act. xvij. non longe eſt ab vnoquoqꝫ nr̄m. in ipſo eniꝫ viuimus et mouemur ⁊ ſum­qui intantam nobis ꝓximus eſt vt vnus ſpi­ritus eſt nobiſcū. Ber̄. nemo ꝓximior eſt nobis deo qui manet in nobis et nos in eo qui non ſo­lū ꝓximus ſed vnus cū ſpū noſtro. i. Cor. vi. Qui adheret deos vnus ſpūs efficitur cuꝫ eo Tertio eſt noſter ꝓximus cognatione. qꝛ pater ẜm diuinitatē. Mat. xxiij. vnꝰ eſt em̄ pr̄ vr̄ qͥ in celis eſt et eſt frater ẜm humanitatē. heb. ij. nō cōfunditur eos fratres vocare. ergo ā plius ē cōpatiendū ei qͣꝫto eſt ꝓximior psͣ. xx. iiij. Re­ſpice in me ⁊cͣ. Scd̓s ꝓximus eſt vnuſquiſqꝫ ſi biip̄i. Bern̄. Quis mihi germanior vnico ma tris mee. cui tanto miſereri debemus qͣꝫto miſe riam p̄ ceteris intuemur Eccī. xxx. miſerere a­nime tue ⁊cͣ. Ber̄. nō cōſequit̉ dei mīaꝫ qui nō ꝯgnoſcit ſuam miſeriam. Tertius ꝓximus eſt quilibet xp̄ianus. Ephe. iiij. Eſtote inuicē mi ſericordes et benigni. Math. v. Beati miſeri­cordes. Quinti qui nō capiunt dei miſericor­diam ſunt elati. Augu. de libero arbitrio. Ni­tam indignū reddit homineꝫ dei miſericordia ſicut ſuperbia Eccī. vij. humilia valde ſpirituꝫ tuum Ratio. Aug. huic miſericordiā ſuam on̄ dit qui ſuperbire neſcit Q Scd̓o miſere­tur dominus indeſinēter. psͣ. cij. miſcd̓ia dn̄i ab eterno ⁊cͣ. nā miſericordia dei nō habet princi­piū neqꝫ finem. ꝓpter qd̓ orias reprobatus eſt a iudith. c. viij. qui dixit. hos quīqꝫ dies expe­ctemus a dn̄o miſericordiaꝫ. cui dixit et etiam alijs. Vos eſtis qui temptatis dn̄m nō eſt iſte ſermo qui miſericordiā ꝓuocet ſed potius qui irā excitet et furoreꝫ accēdat. poſuiſtis vos tē­pꝰ miẜatōis dn̄i. et in arbitriū vr̄m diē ꝯſtitui ſtis ei. Et bn̄. reprobatus eſt. Oīas taliter a iudith. qꝛ dicit̉ Iſa. liiij. In miſcd̓ia ſempit̓na miſertus ſum tui. Reuera qꝛ nunqͣꝫ miſericor dia dei nos deſerit nō deſeramus eam. Iſaie. xlix. Nunquid obliuiſci pōt mulier infantem ⁊cͣ. psͣ. lxxvi. nūquid obliuiſcetur miſereri de­us. Etiam ſi punit. psͣ. cxl. corripiet me iuſtus in miſericordia. Abacuc. iij. Cuꝫ iratus fueris miſericordie recordaberis Bern̄. O bone hie ſu cū ſentio te iratum non ſpero te ꝓpicium. Tertio miſeretur noſtri ſufficiēter vel ſuꝑflu enter ſine eſtimationē. Caſſio. ſuper psͣ. Quis enarrare ſufficiat quanta ſit dei miſcd̓ia vt fili um de celo dederit et terreno corpore induerit et ꝓ noſtra redemptōne expoſuerit. Anẜ. in li. cur deus homo. Quid miẜcordiꝰ intelligi vale at qͣꝫ ꝙ pctōri eternis tormentis deputato ⁊ nō hn̄ti vnde redimat deus pr̄ dicat. accipe vnige nitū meuꝫ et da ꝓte. et ipſe filius. tolle me ⁊ re­dime te. Quarto deus miſeret̉ cōuenienter ſi­ne culparū approbationē. licet em̄ miſeret̉ ma­la facienti nō tn̄ approbat ea Tho. xiij. Ipſe ca ſtigauit nos ꝓpter iniquitates noſtras ⁊ ip̄e ſaluabit nos ꝓpter miſericordiā ſuaꝫ. duo di cit hic de deo.ſ. ꝙ caſtigat et ſaluat caſtigatio ē iuſticie. ſaluatio miſericordie. nō em̄ ꝯueniēter miſeret̉ niſi caſtigaret. qꝛ daret licentiā pecca­Inde. Amb̓. de officijs. et ponitur et in ca. xx. iij. q. iiij. eſt iniuſta vbi dicit in fine. Facilitas enim venie incentiuum tribuit delinquendi. De eadem domica . Sermo cxxi Vm turba multa eſſet cū hieſu mar. viij. R Dicit Cōſtantinus. illa aqua fluuialis que tendit verſus or­tum ſolis et que ab altioribus montibus ortū ſumit laudabilior eſt qͣꝫ illa que tendit ad occa­ſum qꝛ prima ſecū portat aurū et lapides p̄cio­ſos ſed n̄ ſcd̓a. Spūalit̓. ꝑ aquā ſacrā ſcripturā intelligimus. Nam ſicut aqua lauat ſordes ſic ſacra ſcriptura ignorantias. Ihā. xv. Iam vos mundi eſtis ꝓpter ſermonem meum. mū­di.ſ. ab ignorantia et a peccato infidelitatis. mō illa ſcriptura melior et vtilior eſt que tēdit ꝟſ­