Seite
ci. qui te eternū lumē non vident: tenebras dili­gunt: in tenebris ambulāt: de tenebris ad te­nebras vadūt. de tenebris interioribus ad te nebras exteriores. De quibus ſubdit. Dile­xerūt homines magis tenebras qͣꝫ lucē.i. pec cata qͣꝫ. s. s. gratiā: quia oꝑa eoꝝ erant mala De quibꝰ ro. xiij. Abijciamus oꝑa tenebrarū Ambro. tenebrarū oꝑa ſunt vicia: nam omīs qui male agit odit lucem.i. s. s. gratiā. iob. xx. iiij. Ip̄i ſuerūt rebelles lumī. i. s. s. Nota di­cit ſan. tho. in. ij. ij. q. xiiij. ar. i. Peccare in ſpi ritū ſcm̄ cōtingit dupliciter. Primo mō quia peccat̉ in ꝑſonā.s. s. ſicut illi qui dixerunt.s. s. eſſe creaturā: vt habet̉ de ꝯſe. di. iiij. hi ve ro vbi dicit̉. Fuer̄t quidā heretici qͥ dixerunt ꝑuerſu ſenſus.s. eſſe q̄ndam praui homineꝫ montanū. ⁊cͣ. Scd̓o qn̄ peccatur contra attri­butum. s. s.ſ. cōtra bonitatē vt dicit hilarius Peccatum in ſpm̄ ſctm̄ eſt qn̄ ex cōtemptu ⁊ malicia abijcitur illud ꝑ quod hō a pctō retra hitur. Et ſunt ſex. duo ex ꝑte dei ſcꝫ miſeri­cordia ⁊ iuſticia: ꝯtra miſericordiā eſt deſꝑatio vt Cayn. Gen̄. iiij. Maior eſt iniquitas mea qͣꝫ vt veniā merear. Bern̄. Mētiris cayn ma ior eſt dei miſericordia qͣꝫ oīs nr̄a miẜia. ideꝫ O res confuſa. ores mōſtruoſa cū omnia nr̄a crimina ſint quaſi vna gutta reſpectu tociꝰ maris. Cōtra iuſticiā p̄ſumptio: cum qͥs p̄ſu­mit ꝙ deꝰ peccata non punit. De quibꝰ eccēs viij. Sunt impij qui ita ſecuri ſunt quaſi iu­ſtoꝝ facta habeant: ſed et hoc vaniſſimū iudi co. pͣs. xlix. Exiſtimaſti inique ꝙ ero tui ſil̓is arguam te ⁊ ſtatuaꝫ contra faciē tuam. Aug. Nullum malū impunitū nullum bonum ir­remuneratū. Cōtra p̄ſumptōeꝫ hētur. exo. xx. Ego dn̄s fortis zelotes.i. amator iuſticie viſi tās iniqͥtatē patꝝ in terciā et quartā genera­tionē. idcirco ſcribitur Eccī. v. De ꝓpiciatu pctōrum noli eſſe ſine metu. Et ſubdit. neqꝫ adijcias pctm̄ ſuper pctm̄: et ne dicas: miſeri cordia dei magna eſt: multitudinis peccatoꝝ meoꝝ miſerebitur ⁊cͣ. X Item in eccl̓ia duo ſunt.ſ. fides eccleſie: et gratia in ſacerdo te. Contra primū eſt inpungnatio ꝟitatis ag­nite. cōtra ẜm inuidia fraterne gratie. Nam tercium pctm̄ in ſpm̄ ſctm̄ eſt impungnatio veritatis agnite. De quo ambro. Veritas a qͦcūqꝫ eſt.s. s. eſt ſignanter veritas fidei. nā fides tante virtutis eſt ꝙ dicit apl̓us ad Ga la.i. Sed licet nos aūt angelus de celo euāge liſet vobis preterqͣꝫ qd̓ euāgeliſauimꝰ vobis anathema ſit. Qui enī īpugnat fidē eccleſie peccat ī ſpi. ſan. vt hr̄. xxiiij. q. i. alienꝰ dicit canō. Alienꝰ ē. ꝓphanus ē. hoſtis ē. hr̄e non pōt deū patrē qͥ vniuerſalis eccleſie nō tenet vnitatē. Et de talibꝰ dicit̉. ij. pe. ij. Meliꝰ erat illis nō cognoſcere viā iuſticie qͣꝫ pꝰ ag­nitā retrorſum cōuerti. Quartū peccatū ē in uidentia fraterne gratie vt qui bona male ex ponūt ex inuidia. De qͥbus Iſa. v. e vob̓ qͥ dicitis bonū malū. Et illudūt. De quibus Prou̓. iij. Ip̄e deludet illuſores. Et iteꝝ. Ab ominatio eſt dn̄i oīs illuſor. Itē in peccatore duo. Primū dolor de cōmiſſis ꝯtra hͦ eſt ob­ſtinatio. Eccī. iij. Cor durū male hēbit in no­uiſſimo. Ber. Cor durū nec cōpunctōe ſcindi tur nec amore mollitur. Secūdū eſt ꝓpoſitū nō peccādi. cōtra hoc eſt finalis impenitentia Aug. de pe. et hr̄. de pe. di. vij. c. nullus. Qui impenitēs moritur omnino moritur ⁊ eterna liter cruciatur. qͥ ſꝑ ſine charitate: ſꝑ plenus iniqͥtate torq̄bit̉ ſine fine Et ideo illd̓ Mat. xij. Qui peccat in ſſ. nec hic: nec in futuro re mittetur ei. intelligitur de finali impenitētia Alia ꝟo dū ſunt in preſenti vita poſſunt eſſe remiſſibilia. attamē peccatū in ſpm̄ſanctū di­citur irremiſſibile. qꝛ nō hꝫ aptitudinē ad il­lud per qd̓ remittit̉. ꝟbi gr̄a. ſocrates et pla to habēt eandē infirmitatē. vnus recipit me­dicinā ꝑ quā alleuiatur. alter nō. et ſic vnꝰ di citur curabilis. alter incurabilis. Sic et pec­catū in ſpm̄ſanctū dr̄ irremiſſibile. qꝛ repellit remediū remiſſiōis gratiā ſcꝫ ſpirituſſancti. Feria tercia pꝰ fe. ſpiritꝰ s. Sermo. ci. Go ſum oſtiū perme ſi qͥs intro ierit ſaluabitur Iohā. x. et legi­tur hodierna die ꝓ euangelicali officio. Videmꝰ ad ſenſuꝫ. in qͥbuſ­dā turribꝰ ad cuſtodienduꝫ aliqua loca depu­tatis ꝙ in his habetur oſtiū eleuatuꝫ a terra ꝑ qd̓ intratur. et eſt ſitū quaſi ī medio turris vt nullus intrare poſſit ſine cōſenſu et adiu­torio illius qui turrim cuſtodit. Vn̄ ſi vult aliquis ibi intrare ꝓijcit ſibi ſuniculū ⁊ illuꝫ ſua virtute trahit de terra vſqꝫ ad oſtiū quo