![]()
¶ PROLOGVS ¶ Incipit ſcriptum ſuper librū ethi corū editum a fratre Geraldo odonis de ordine fratrum minorū Magiſtro in theologia ⁊c. Uid eſt vir tus ſcrutamur vt bōi efficiamur. ait Ariſto. 2. ethicorū Ip̄a nāqꝫ v̓ tus hīta ha bentē facit bonū. cognita vero licet nō habita cognoſcēteꝫ inducit ad bonū. virtꝰ ꝗppe hīta rcīficat habētis intentiōem ⁊ rōnem electiōem ⁊ cōuerſatiōeꝫ. Dubia certificat. difficilia facilitat. cōformis ē nature. cōformis rōni. rōne ꝓcurat bo na. cōſeruuat ea. honorē vite pn̄tis ex cedit. tumorē fortuite ꝓſperitatis com peſcit. eſt diſpoſitio media ẜm rōnem ⁊ ſubſtātiā. Eſt ſuprema ẜm bonitatē ⁊ excellētiā. eſt bonū honeſtū. laudabile bonū. ꝓpter ſe ip̄m appetibile bonum. Scd̓m naturā delectabile. hn̄teꝫ ſua ꝑfectione ſcīficat ſua dignitate dei ficat. ⁊ finaliter ſua felicitate beatificat. Uirtus quidē hīta rcīficat habē tis intentiōem. virtus enī intētionē fa cit rectā. prudētia vero que ad hāc ꝑti net vt ait philoſophꝰ. 6. ethicoꝝ. c. 14. rōem etiā rcīficat. qꝛ nullū cōtingit eē prudentē ſine virtute vt iſdem dicit ibi dem. prudentia vero que eſt recta ratio agibiliū rcīficat ſil̓r electiōem. non eī erit electio rcā ſine prudētia nec ſn̄ virtute. vt dicit iſdē in fine eiuſdem. 6 Cōuerſatiōem quoqꝫ rcīficat dicēte ariſtotele ꝙ virtus eſt qua rōne viuitur ⁊ qua nullus male vtitur. prīo rethori ce. Uirtꝰ etiā dubia certificat cū virtus certior ſit oī arte ⁊ oī ſcīa. vt habe tur. 2. ethicoꝝ. Uirtuſ quoqꝫ difficilia facilitat qꝛ circa difficile ſemꝑ arſ ſit ⁊ virtus vt dicit̉ ibidē circa ꝙ virtus facit firme ⁊ īmobiliter hoīem operari. vt ibidē habet̉. Uirtus p̄terea cōfor mis eſt nature ⁊ cōformis rōni recte. dicēte tullio in rethorica ſua. ꝙ virtus eſt hītus animi mō nature rōi cōſenta neus. Procurat bōa ⁊ cōẜuat ea. vir tus nēpe eſt potētia bonoruꝫ acꝗſitiua ⁊ cōſeruatiua. vt ait Ariſt. j. rethorice Uirtus etiā oēꝫ honorē vite pn̄tis ex cedit. v̓tuti enī ꝑfecte nō fiet dignꝰ ho nor. 4. ethicoꝝ. c. de magͣnimitate. Tumorē quoqꝫ cuiuſcūqꝫ fortuite ꝓſperitatis cōpeſcit ⁊ ſn̄ ip̄a non fieret ymo ſine virtute nō eſt facile ferre bonas fortunas. vt habet̉ ibidē. ¶ Eſt eti am virtus diſpoſitio media ẜm rōnem ⁊ ſubſtātiā. ſup̄ma tn̄ ẜm bonitatē ⁊ ex cellētiā dicēte philoſopho. 2. ethicorū ꝙ v̓tutis eſt mediū inuenire ⁊ eligere inter duas malicias ꝓpter qd̓ ẜm ſubſtātiā ⁊ rōnem medietas eſt virtus ẜꝫ optimū aūt ⁊ bene extremitas. ¶ Eſt quoqꝫ virtus bonū honeſtū laudabile. dicit̉ enī. j. rethorice Ariſtotel̓. ꝙ neceſſe eſt virtutē eſſe bonū honeſtū exn̄s laudabile. ¶ Eſt etiā bonū ꝓpter ſe ip̄ꝫ appetibile. qm̄ oēm virtutē eligimus ꝓ pter ip̄am. eligimꝰ etiaꝫ felicitatis gra.j. ethicoꝝ. ¶ Eſt quoqꝫ virtus bonū ẜꝫ naturā delectabile. vn̄. jͣ. eo. dicit̉. amā tibus bona ſunt delectabilia. que ẜm naturā delectabilia. tales aūt ſūt ẜm v̓ tutem operatiōes. vn̄ paulo poſt addi tur ꝙ operatiōes ẜm v̓tutē ſūt ẜm ſe ip ſas delectabiles. ¶ Uirtꝰ p̄terea hn̄teꝫ ſua ꝑfectiōe ſcīficat. qm̄ virtus habētē 