![]()
VIIII uolentiā. ſed filius nō pōt alit̓ receder̄ a patre niſi pater ſuperexcellat ⁊ ſuꝑabundet in malitia. quare tali conditi on ſeruata non licet filio recedere apatre. huius rōis ponit primo concluſionē. d. ꝙ ſimul cū precedenti ratione videtur probabile. ꝙ nullus filiꝰ aliqn̄ debeat recedere a patre: nō ſuꝑexcellente in malitia 2º. minoreꝫ. d. ꝙ ſine naturali amicitia.i. vltra naturalē āici tiam qua filius īclinatur ad patrē huā na beniuolentia eſt nō expellere auxiliationē.i. eum qui auxiliatus eſt. pat̓ aūt auxiliatus eſt filiū: ⁊ ſic hēmꝰ duo iura quibus filius tenet̉ patri.ſ. ius naturalis amicitie qꝛ ſunt id ẜꝫ carnē ⁊ ſanguinem ut dictum eſt. sͣ. c. ꝓximo ⁊ ius humane beniuolentie: qua quili bet eſt beniuolus ad ſuū benefactorē. h̓ autē ratio non probat niſi primā ꝑtē premiſſi correlarij. Conr̄ ibi. Huic autē bat conſilium. quia dixerat ꝙ nō eſt recedendum a patre nō ſuperexcellente malitia: ſuper h̓ gͦ poſſet aliquis querere quid agendū de patre in malitia excedēte. ſuper hoc conſulit. qd̓ huic tali patri malo exn̄ti fugiend̓ eſt. vl̓ ſaltē nō feſtinand̓ eſt. ſed tardandū eſt ſufficere ⁊ miniſtrare in neceſſitati bus ſuis. cuius cauſa eſt: quia multi vo lunt bene pati ⁊ bene recipere. fugiūt autē benefacere tanqͣꝫ in vtile. ⁊ iō ꝓuidendū eſt vt non faciliter nec ſine difficultate poſſint bene reciper̄ qͣꝫdiu male agunt ut ꝑ h̓ cogantur: vel inducantur ad benefacere. Ultimo epylogat. d. ꝙ de hijs intantum dictum ſit. Incipit liber nonus Lectio prima. Nōibus aūt diſ ſimiliuꝫ ſpecieꝝ Amicitijs ſupͣ. li. 8º determinauit d̓ āicitia ⁊ de ſpē bus eius. hic det̓minat. 14. difficiles qōes īcidētes circa p̄determinata de āicitia. pº. gͦ det̓minat iſtā qōeꝫ. vtꝝ ordinare dignitatē gratie āicabil̓r facte ⁊ retributionis faciende ꝑtineat ad dantē vl̓ ad recipientē. 2º. vtꝝ ſit retri buend̓ pr̄i: vl̓ duci: l̓ medico: l̓ viro v̓tu oſo. l̓ bn̄factori magiſqͣꝫ āico l̓ ecōſo. ibi. dubitationē āt 3º. vtꝝ altero āico rū trāſmutato a ſtatu ꝯͣcte āicitie d̓beat āicitia remane̓ ibi Habꝫ āt dubita tionē 4º. vtrū āicabilia hōis ad āicuꝫ venerit ex āicabilibꝰ hōis ad ſe ip̄ꝫ ibi āicabilia 5º. vtꝝ hōis ad ſeip̄ꝫ poſſit eē āicitia ꝓprie dicta ibi. videbit̉ āt 6º. vtꝝ bēiuolētia ſit āicitia l̓ amatio l̓ ꝗd ibi. hēiuolētia 7º. vtꝝ ꝯcordia ſit omodoxia l̓ āicitia l̓ ꝗd ibi. Lāicabile) 8º. vtꝝ bn̄factores magis diligāt bn̄ficia tos qͣꝫ eꝯº ibi. l. bn̄factores. 9º. vtꝝ oporteat amar̄ ſe ip̄ꝫ ibi dubitat̉ āt vtrū oꝫ lx. vtꝝ felix īdigeat āicis īdigentia morali ibi dubitat̉ āt ⁊ circa felicē. ii. vtꝝ īdigeat eis īdigētia naͣli ibi. na libꝰ. 2º. vtꝝ vnus debeat face̓ paucos l̓ pl̓res āicos ibi vtꝝ igͣ plures 13º. vtꝝ homini ſit opus amicis in bonis fortu nijs magis quam in infortunijs ibi. ¶ Utrum autem in bonis. 14º. vtrum amicis ſit eligibiliſſimuꝫ conuiue ibi. Iaꝫ igitur vel ſecundum aliam litteram. Utrum igitur. c. fi. De prima queſtione. primo proponit materiam queſtionis. ſcd̓o determinat queſtionē ibi. ¶ Dignitatem autē. Circa primuꝫ repetit generalē cauſā conſeruationis āicitie aſſignatā. sͣ. liº. 8º. 2º. repetit cām diſſolutiōis āicitie ibi. ¶ In amicitia Dicit gͦ pº. ꝙ quēad̓ꝫ dictū ē. sͣ. analo gū. i. ꝓportionale ī tribuēdo ⁊ retribu ēdo equat ⁊ ſaluat āicitiā ī oībꝰ āicitiis diſſimiliū ſpēꝝ puta. ī politica āicitia qͥ eſt īter coriariū ⁊ aliū artificē fit retributio ipſi coriario ꝓ calciamētꝭ da tis ẜꝫ dignitatē ⁊ valorē datoꝝ calcia mētoꝝ ⁊ ſimil̓r ſit retributio textori ⁊ reliꝗs artificibꝰ ⁊ ad h̓ attributa ē ⁊ ī uēta cōis omniuꝫ venalium menſura .ſ. nūmiſma ad ꝙ omnia referūtur: et eo mēſurantur ut oſtenſum eſt. sͣ. li. 5º. cꝰ. 8º. Conr̄ ibi in āicitia aūt. Repetit 