ſire de delectatione. Incipit liber decimus. Lectio. j. Oſt aūt de lectatiōe Pꝰ qͣꝫ det̓minauit de fine v̓tutis. .. li. i. de vir tutibus ōibꝰ ad illū finē cō­ferentibus in reliquis.§. libris. Hic cōſequēt̓ ī x. re dit ad cōplend̓ tractatū de fine v̓tutꝭ ī­choatū in primo: qꝛ ꝟo in dicto fine.ſ. in ipſa felicitate includit̉ delectatio operatio ut dictū eſt.. li. i. c. xj. pri­mo tāgit de d̓lectatiōe.. de oꝑatione in qua cōſiſtit felicitas.. c.. Dictis vtiqꝫ.. propōit intētū. d. poſt .. tractata ſūt de fine v̓tutis de vir tutibus āicitijs eaꝝ cōditionibus ſequit̉ ꝑtrāſire dicēdo d̓terminando de d̓lectationē: ſequitur forte ad plendum tractatū de felicitate: quia plures aiunt felicitatē delectatio ne vocāt beatū ab eo ē gaude. ut .. li.. c. 14º.. ibi. Maxīe enī ꝓ­bat ſit agendū de delectatione.. āt agit de ip̄a ibi. Eudoxiꝰ. Probat igit̉ ſit agendū de delectatione du­plici via. pꝰ. ex ꝑte delectationū:. ex parte hominū ibi. pro talibus āt. Ex parte aūt delectationū tāgit quīqꝫ me­dia ꝓpt̓ agēduꝫ videtur de delec­tatione triſtitia. quid̓ qꝛ delectatō maxīe videtur coapꝓpriā generi no­ſtro.ſ. generi humano. qꝛ qͣꝫuis ſit cōis ōibꝰ aīalibus. ſic̄ ſenſus tactus gu ſtus ut.. tractatu de tēperātia tamen maxime inuenitur cōcorporata hūane vite.. li. ſcd̓o. c.. quare ꝓpter: hic ubi agitur de cōditionibus hōinū agē­ ē de delectatiōe.. qꝛ pedagogi oy­abizones.i. gubernatores iuuenū eru diunt eos delectatiōe triſtitia ut.ſ. lectētur ī ill̓ ſolū ī quibꝰ oꝫ triſtentur in hijs ſolū in ꝗbus oꝫ. enī ē recta di ſciplīa. ut ait pl̓o.. li.. c. aliquādo .n. oꝫ adhibere penas ī educatione in x uenum. qꝛ obediūt ẜmoni ſimplici ut.. c. xi. quar̄ ēt ꝓpter. hic agēduꝫ ē de delectatiōe triſtitia ubi agit̉ de hominū eruditiōe.. qꝛ vr̄ gaudere ac delectari ꝗbus oꝫ odire ac triſtari in ꝗbus oꝫ ſit maxime cōferens ad uir tute eo nꝰ eſt bonꝰ qui non gaudet oꝑibus bonis. nꝰ uirtuoſus qui ga udet oꝑibus virtuoſis. ut.. lio.. c. xi. ſil̓r ītelligo nꝰ eſt bonꝰ qui triſta tur oꝑibus mal̓. quare de hijs agendū eſt hic vbi agit̉ de virtute.. qꝛ delec tatio triſtitia p̄tendūt extendūt vi res ſuas totā hoīs vitā tanqͣꝫ illa que hn̄t īclinationē aīorū facere īdeſinent̓ patet qꝛ delectatio ītendit triſtitia reijcit opōnes ꝗbus ſuꝑueniunt ut. li. . c.. quar̄ ꝓpter: hic ē de ipſis agē dum vbi agit̉ de īclinationibꝰ opō­nibꝰ hōinū.. qꝛ hn̄t magnā potentiā ad decorādaꝫ vel īquinādaꝫ virtutē felicē uitā eo os eligūt delectabl̓ia fugiunt triſtia. ut.. c. ꝓximo. ideo ſi delectabilia exiſtāt. erit felix ſed īdigens. ut.. liº.. c. 12º. quare de hijs agendū ē hic vbi agr̄ de felicitate Conr̄ ibi. pro talibꝰ āt. ꝓbat ideꝫ ex ẜauia.ſ. ex ꝑte hominum ſuꝑ iſtis opi­nantiū ſic ītendēs arguere. de hijs eſt hic agendū de quoꝝ bonitate mali­tia ſūt diuerſe opiniones ph̓orū morali uꝫ.ſ. de bōitate malitia delectatiōis triſtitie ſūt hꝰ opiniones. quare ⁊cͣ. hꝰ rei. ponit pꝰ. mi. recitās illas opinio nes.. ſingl̓r reprehendit quoddā di­ctū vnius opinionis illarū ibi. Ne for te āt. Dicit quibuſdā ph̓is vide bit̉ nihil eligendū eſſe pro talibus. pu ta pro adeptione delectabiliū uel pro fuga triſtiuꝫ: ipſis quid talibꝰ hn̄tibus multam dubitationē. aliter aliter ſē tiētibus diuerſis hōinibuſ. qꝛ hij dn̄t lectationē eſſe ſimplicit̓ bonum alij ve­ro dn̄t eꝯº. ipſaꝫ eſſe aliquid ualde pra uuꝫ. iſti tn̄ dn̄t diuerſimode. quidam .n. dn̄t ita ꝑſuaſi ita opinantes alij uero ꝑſuaſi nec opinantes dele ctationeꝫ eſſe ſimpliciter prauam eſti M 3