![]()
¶ LIBRO tiōe que ſūt oī virtuti cōia. quare ſeꝗt̉ vt prius. ¶ Ad primū in oppoſitū dd̓. ꝙ illi diuidūt moralē per ph̓os traditā nō illā que eſt poſſibil̓ tradi que magiſ inuenit̉ in vitis patꝝ qͣꝫ in libris ph̓oꝝ lꝫ Ariſtote. x. ethicoꝝ videat̉ finaliter ponere felicitatē ꝑfectiſſimā huiꝰ vite ī illo mō viuēdi ꝗ ꝑtinet ad monoſticā ¶ Ad ẜm iā dictū eſt ꝙ ethica nō eſt de modo viuēdi ſolitario ſicut rō ſuppone bat. Is igit̉ generalibꝰ expoſitis cū dei oīpotētis auxilio ad ex ponēdā ethicā ī li. Ariſt. tra ditā accedimꝰ cuius titulꝰ talis eſt. In cipit ethica nithomathia ſtragelica ariſtotel̓. ¶ Dicit̉ āt ethica moral̓ ſcīa ab ethos grece ꝙ eſt mos latine ⁊ ychos ꝙ eſt ſcīa. ¶ Dicit̉ āt nithomachia. q. ad nithomachū Ariſt. pr̄eꝫ ẜm aliquo vel ẜm alios filiū per modū epl̓e miſſa. ¶ Dicit̉ āt ſtragelica ab illa ciuitate ſtrāgelia. vn̄ Ariſt. ortꝰ eāt quā philippus rex macedo deſtruxit quāqꝫ filius eiꝰ alexāder magnꝰ ob ariſt. reuerētiā. dicit̉ reꝑaſſe. ¶ Dr̄ ariſt. ab ares ꝙ eſt virtꝰ ⁊ olon ꝙ eſt totū. q. totꝰ virtuoſus vn̄ dicit euſtratiꝰ ꝙ ariſt. circa vtraſqꝫ ꝑtes ph̓ie ſtuduit ⁊ negotia de ambabꝰ expoſuit trāſeūtium hoīm aīas in ſtruens artibꝰ ⁊ doctrinis. ¶ Lectio prima. Mnis ars ⁊ omīs doctrina. Huic liꝰ. p̄mittit̉ ꝓhemiū ⁊ ibi ſb̓dit̉ tractatꝰ. ¶ Di camꝰ āt reſumētes in ꝓheīo. ph̓s āt red dit auditorē. priꝰ beniuolū ꝓponēs eſcīe finē ⁊ fructum. 2º. docile ꝓponens ei ꝓcedēdi modū ibi Dicit̉ āt vtiqꝫ ſuf ficiēt̓. 3º. attētū on̄dēs ei auditorē debere eē ydoneū nō inexptū nec paſſio nibꝰ deditū ibi Unꝰ ꝗſqꝫ āt bn̄ iudicat Pn̄dit igit̉ huiꝰ ſcīe finē in 6 concluſiōibꝰ quaꝝ prīa ē. ꝙ oīs ars ⁊ oīs do ctrina appetit aliqd̓ bonuꝫ finale. Scd̓a ꝙ pluriū doctrinaꝝ ⁊ artiū ſūplua bōa finalia mō diſſil̓ia que ponit̉ ibi Dr̄ia v̓o quedā vid̓t̉ eē finiū t̓cia ꝙ illa ſūt in ſb̓a diuerſa ibi Multꝭ āt quarta ꝙ illa ſūt in ꝑfectiōe īequalia ibi Quecūqꝫ ſūt taliuꝫ. quīta ꝙ inter hec oīa bōa finalia eſt aliqd̓ optimum intētū ⁊ cōſideratū ab aliquā doctrīa rū ibi Si vtiqꝫ eſt aliꝗs. Sexta ꝙ illud optimū cōſideratū ⁊ intētū in pn̄ti doctrīa ibi Si āt ſit tēptādū. ¶ Pro eui dētia cōcluſiōis prīe p̄notāda ſūt qua tuor. Prīo ꝙ bonū nō ſūmit̉ h̓ ꝓ bono morali preciſe. nec pro naturali preciſe ſed cōmuniſſime ſic autē ſūptū bonū eſt eē eēntiale vel accidētale cōueniēs rei vt ꝑficiat̉ vl̓ vt in ſua ꝑfectiōe ſaluet̉. oīs ꝗppe res vel eſt īꝑfecta vel ꝑfecta. Imꝑfecta ꝗdē ⁊ incōpleta appetit ſaluteꝫ illiꝰ eē illius boni lꝫ imꝑfecti ꝙ iā hꝫ ⁊ appetit ꝯplem̄tū ꝙ nō dū hꝫ. ꝑfecta v̓o res appetit ſalutē ſui boni ſui eē ꝙ hꝫ. Iſtud āt bonū in quo res appetitu tēdit duplex eſt. vnū ītriſecū qd̓ hītū rē formal̓r ꝑficit. ¶ Alid̓ ē extrīſecū a quo bonū intrinſecū ꝓuenit. 4º. notādū ꝙ appetitꝰ ī hac ꝑte ſūmēa eſt cōiſſime ꝓ quacūqꝫ tēdētia rei in finē ſuū. hec āt tēdētia ē ꝗntuplex. vna eſt que ſeꝗt̉ naͣm acceptā ⁊ hec ē naͣappetitꝰ vt fames. ¶ Alia formā ſenſa tā ſeu ſenſu app̄henſā ⁊ hec ē appetitꝰ aīal̓ vt ꝯcupīa rei viſu delectabilis ¶ Alia ſeꝗt̉ formā intellectā ⁊ ē appetitꝰ ītellectꝰ vt deſideriū v̓tutꝭ hn̄de. ¶ Alia ſeꝗt̉ hītū acꝗſitū quo hītuatꝰ in clinat̉ ad operari ẜm hītum ſuū vt ſciens ad cōſiderare liberal̓ ad dare. ¶ Alia ſeꝗt̉ hītū infuſū ſeu aliqd̓ ſuꝑnaͣ le donū quo dotatꝰ ꝗs dicit cupio diſſol ui ⁊ eſſe cū xp̄o. 13º. notādū. ꝙ oīꝫ que nob̓ inſūt quedā inſūt nob̓ a naͣ quedā a doctrina. quedā a ꝯſuetudīe vt īplici te dicit̉. j. in. 2º. liꝰ. ⁊ explicite in. x. de hijs enī que nobis inſūt ex diuina īfuſione nō loꝗt̉ ph̓s. nullꝰ āt hītꝰ intellectualis vel moralis ineſt nobis a naͣ vt 