III.quā oportet deficiētes ⁊ eos vocamuſmāſuetos. qn̄qꝫ vero laudamꝰ hoīes inira excedētes ⁊ alios grauātes ⁊ eosvocamus viriles. 2º. ibi Si qui ꝗdeꝫPat remediū cōtra iſtā difficultatemdicens. ꝙ ille qui parum trāſgrediturrecedens a medio ⁊ accedēs ad mavel ad minus nō vituperat̉ tanqͣꝫ vitioſus: ſed ille qui plus ⁊ notabil̓r recedit a medio vituperat̉: qꝛ talis nō latꝫin ſua malitia: cum ꝗs ſit ille terminuſcirca quē recedens a medio nō vituperatur: ⁊ vltra quē recedens vituperat̉non eſt facile explicare ſermone: ſicutnec aliquid aliud ſenſibiliū. talia nāqꝫhn̄t iudicium in ſingularibus ⁊ in ſenſu: qui quidē ſenſus eſt vnū principiūprudentie a quo dicit̉ homo ſenſatusper quem recte iudicamus de ſingularibꝰ agibilibꝰ qn̄ ⁊ vbi ⁊ quō ſūt agēda. hoc āt ꝙ dictum eſt ad minus iſtudon̄dit qm̄ in oībus hītus mediꝰ eſt bonus ⁊ laudabilis. Deinde ibi Declinare āt. Dat documētum ex iam on̄ſa difficultate ſūmēdum. Et eſt iſtud ꝗcunqꝫ vult virtutis mediū inuenire: dꝫqn̄qꝫ ad defectū: qn̄qꝫ vero ad ſuꝑabūdantiā declinare. Sic enī tēptando ⁊ꝓbando ip̄m mediū qd̓ eſt bonū ⁊ virtuoſum poterimus adipiſci. ſic enī dicit Apoſt. Oīa probate qd̓ bonum eſttenete.Queſtio 26.D euidētiam iſtoꝝ documentoꝝ querēdū eſt. vtrum doctrina ſuꝑ inuentiōem medij tradita ſit vera ⁊ bona. Et arguit̉ ꝙ nonprimo. qꝛ oīs requirens debet doceri:quo oꝫ ip̄ꝫ accedere non ſolū vn̄ oꝫ ipſum recedere: ſed doctrina iſta nō docet quo oꝫ accedere: ſed ſolū vnde oꝫrecedere. Primū nāqꝫ documētū diciteſſe recedendū ab extremitate virtutimagis cōtraria. Scd̓m ab extremitatenr̄e nature magis īnata. Terciū ab extremitate magis voluptuoſa. Quartūindeterminate dicit de vtraqꝫ extremitate. quae̓ iſta doctrina nō docet vt dꝫ2º. ſpāliter oſtendit̉ ꝙ nullum de hijsdocumētis ſit bonū. primo quidem ꝙprimū ſit ocioſum: qꝛ illud documētuꝫeſt ocioſum per ꝙ nullꝰ vel nihil docet̉niſi illud qd̓ ſcire ſupponit̉: ſed in primo documēto ſupponit̉ ꝙ doctꝰ p̄ſciatmedium: nō enī pōt ſcire ꝙ duaꝝ extremitatū magis diſtat a medio nō p̄cognito vbi eſt mediū. quare documētum eſt ocioſum. Scd̓m on̄dit̉ ꝙ ẜꝫſit aliꝗbꝰ ꝑicl̓oſū: qꝛ aliꝗ ſūt bn̄ nati. ⁊aliꝗ male nati. vt. jͣ. li. 3º. bn̄ nati nō ſūtmagis ꝓni ad v̓tutes qͣꝫ ad vicia: ſicutmale nati: magis ad vicia qͣꝫ ad v̓tutes.quare ſi iuxͣ illud documētū debet ꝗſqꝫfugere ea ad que magis ꝓni ſunt. Sequit̉ ꝙ bene nati debeāt fugere virtutes: ſicut male nati vicia. 3º. on̄dit̉. ꝙterciū ſit erroneuꝫ: qꝛ ſi iuxta ip̄m debemus fugere delectabilia: cuꝫ operavirtutū ſint per naturā maxime d̓lectabilia: ſequeret̉ ꝙ ꝓ inueniēdo medio v̓tutis: deberemꝰ fugere oꝑa virtutꝭ. Cuius oppoſitū dictū eſt ſupra ī parte degeneratiōe virtutis. 4º. on̄dit̉. ꝙ quartum ſit incertum: qꝛ non dicit determinate aliquē terminū ad quē oporteataccedere: ſed ſolū p̄cipit ire ⁊ redire.In oppoſitū eſt auctoritas ph̓i. dd̓ gͦcuꝫ ph̓o. ꝙ doctrina iſta bene ītellectaeſt bona: ſalubris ⁊ ſancta. ꝙ on̄diturprīo per exēplū: qꝛ ſicut mediū circulidebet inueniri prius inuentis quatuor punctis que ſunt in circūferētia circuli: ⁊ extra mediū īter que due lineeꝑtracte faciēt crucem in medio circuli⁊ in puncto interſertiōis inueniet̉ mediū circuli: ſic cōſideratis quatuor pūctis extra mediuꝫ virtutis: videlicꝫ extremitate virtuti magna cōtraria ⁊ ꝓnitate nobis innata: ⁊ voluptate nob̓on̄ſa: ⁊ aliqualiter per nos ſenſata ⁊difficultate in acquiſitiōe virtutis nob̓oppoſita. Iſtis inqͣꝫ quatuor punctiscircūferētibꝰ cōſideratis ⁊ declinatisinuenitur in eorum medio: mediū virtuoſum: ſed iſta quatuor documēta docent iſta quatuor cōſiderari ⁊ declinari. quare rciſſime docēt v̓tutis mediū in
