Seite
DI. I telligeret. ⁊ intelligendo amaret. ⁊ amādo poſſideret. ac poſſidendo frueret̉. Eamqꝫ hoc modo diſtinxit. vt pars in ſui puritate Qūo diſtin­cta ſit rōnaliſ creatura. ꝑmaneret nec corpori vniret̉.ſ. angeli. ꝑs corꝑi iungeret̉.ſ. anime. Diſtincta ē itaqꝫ rōnalis creatura in incorpoream ⁊ corpore am. ⁊ incorporea quidē angelus. corporea vero homo vocat̉ ex anima rationali ⁊ car­ne ſubſiſtens. Conditio ergo rōnalis crea ture primā cauſam habuit dei bonitatem Quare creatus ſit homo vel ange lus. e Ideoqꝫ ſi querat̉ quare creatus ſit hō vel angelus? Breui ẜ mone reſponderi poteſt ꝓpter bonitatem eius. Unde Augꝰ. in li. de doctrina xp̄ia­na Quia bonꝰ eſt deus ſummus. ⁊ inqͣꝫtū ſumus: boni ſumus. Ad quid creata ſit rationalis crea tura. f Et ſi q̄ritur ad ꝗd creata ſit rōnalis creatura? Reſpondet̉ ad laudandū deum. ad ſeruiendū ei. ad fruen dum eo. in quibꝰ ꝓficit ipſa: nō deus. Deꝰ em̄ ꝑfectus ⁊ ſumma bonitate plenus. nec augeri pōt nec minui. Ꝙ ergo rōnalis crea tura facta eſt a d̓o. referendū eſt ad creato­ris bonitatē et ad creature vtilitatem. Breuiſſima reſponſio cum querit̉ quare vel ad quid facta ſit rationa lis creatura. g Cuꝫ ergo queritur quare vel ad quid facta ſit rationalis crea tura? Breuiſſime reſponderi poteſt ꝓpter dei bonitatem ⁊ ſuam vtilitatem. Vtile nē pe ipſi eſt ſeruire deo et frui eo. Factus er­go angelus ſiue homo ꝓpter deuꝫ dicitur eſſe. n̄ quia creator deus ⁊ ſumme beatus alterutrius indiguerit officio qui bonoruꝫ noſtroruꝫ nō eget. ſed vt ſeruiret ei ac frue retur eo. cui ſeruire regnare eſt. In hoc er­go ꝓficit ſeruiens: non ille cui ſeruit̉. Sicut factus eſt homo vt ſeruiret. deo. ſic mundus vt ſeruiret homi ni. h Et ſicut factꝰ eſt ho mo ꝓpter deum.i. vt ei ſeruiret. ita mundꝰ factus eſt ꝓpter hominē. ſcꝫ vt ei ſeruiret. Poſitus eſt ergo homo in medio vt et ei ẜuiretur: ⁊ ip̄e ſeruiret. vt acciperet vtriqꝫ ⁊ reflueret totū ad bonū hominis. ⁊ qd̓ ac­cepit obſequiū ⁊ qd̓ impēdit Ita em̄ volu it deus ſibi ab homine ẜuiri. vt ea ſeruitu­te non deꝰ ſed homo ſeruiēs iuuaretur. et voluit vt mūdus ſeruiret homini. ⁊ exind̓ ſimiliter iuuaret̉ homo. Totū ergo bonuꝫ hominis erat et qd̓ factum eſt ꝓpter ipſuꝫ et ꝓpter quod factus eſt ipſe. Omnia em̄ (vt ait apoſtolus) noſta ſunt.ſ. ſuperiora ⁊ Auguſti. Qūo oīa no­ſtra ſunt. equalia et inferiora. Superiora quidē no­ſtra ſunt ad ꝑfruendum vt deus trinitas. Equalia ad conuiuendum.ſ. angeli. Qui ⁊ ſi nob̓ modo ſuꝑiores ſint. in futuro erūt equales: qui ⁊ modo noſtri ſunt. qꝛ ad vſū nobis ſunt. Sicut res dominoꝝ dicunt̉ eē famulorum non dominio. ſed quia ſunt ad vſum eorum. Ipſiqꝫ angeli in quibuſdam ſcripture locis nobis ſeruire dicunt̉. dum ꝓpter nos in miniſteriū mittuntur. Qūo dicit̉ aliquando in ſcriptura homo factus eſt propter reparatō nem angelici caſus. i De homine quoqꝫ in ſcriptura interdū reꝑitur ꝙ factus ſit ꝓ pter reꝑationem angelice ruine. Quod nō ita eſt intelligendum quaſi nō fuiſſꝫ hō fa­ctus ſi nō peccaſſet angelus. ſed quia inter alias cauſas.ſ. p̄cipuas. hec etiā nonnulla cauſa extitit Noſtra ergo ſunt ſuperiora ⁊ equalia. nr̄a etiā ſunt inferiora. qꝛ ad ẜuiē dum nobis facta. Quare ita ſit homoinſtitutus vt anima ſit vnita corpori. k Solet etiam queri cū maioris dignitatis eſſe videt̉ aīa ſi abſ­qꝫ corꝑe ꝑmanſiſſet. cur vnita ſit corpori? Ad qd̓ primo dici pōt qꝛ deꝰ voluit. et vo­Prima cauſa luntatis eius cauſa querēda nō eſt. Scd̓o aūt pōt dici ꝙ ideo deus voluit eā corpori S cd̓a cauſa. vniri. vt in hūana on̄deret ꝯditione nouū exemplū beate vnionis que eſt inter deuꝫ et ſpiritum in qua diligit̉ ex toto corde. et videt̉ facie ad faciē. Putaret em̄ creatura ſe nō poſſe vniri creatori ſuo tanta ꝓpinqͥ­tate. vt eū tota mente diligeret et cognoſce­ret. niſi videret ſpūm qͥ eſt excellentiſſima