![]()
Dn̄ica prima aduentus ⁊ ille eſt amarus ⁊ terribilis. quia ad mortem De quo Mat. xxiiij. Uigilate qꝛ neſcitꝭ qͣ ho ra dn̄s venturꝰ ſit.ſ. in mortē. Et bn̄ amarꝰ. de qͦ Eccl̓i. xli. O mors qͣꝫ amara ē memoria tua Etiā ille aduentꝰ eſt terribilis ꝯtra naturaleꝫ affectū hoīs. Un̄ eth̓. iij. dicit̉ Terribiliſſimū oīm terribiliū eſt mors. Ita ꝙ xp̄s naturali af fectu dixit Mat. xxvi. Triſtis eſt aīa mea vſ qꝫ ad mortē. Quartꝰ aduentꝰ eſt ſuꝑ hoīes ſcilicet ad iudiciū cū venerit ī nube Et ille erit admirabilis. De qͦ Luc. xxi. Uidebūt filium hoīs venientē in nube cū ptāte magna ⁊ maie ſtate. Ille erit etiā horribilis. de qͦ Malach̓. vlti. Ecce ego mittā vobis helyā ꝓphetā an̄qͣꝫ veniat dies dn̄i magnꝰ ⁊ horribil̓. ⁊ Mal̓. iij. Quis poterit cogitare diē aduentꝰ eiꝰ ⁊ qͥſ ſtabit ad videndū eū. ip̄e em̄ qͣſi ignis ꝯflans ⁊c̄. Iſti qͣttuor aduētꝰ figurant̉ ꝑ qͣttuor verſus ī pͥmo rn̄ſorio dn̄ice pͥme. Primꝰ verſus eſt. Quiqꝫ terrigene ⁊ filij hoīm ſimul ī vnuꝫ diues ⁊ pauꝑ ite obuiā. ⁊ reſpicit primū aduē tū. cui obuiare debemꝰ ꝑ gr̄aꝝ actōnes dicendo. bn̄dictꝰ qͥ venit in noīe dn̄i. Secūdꝰ verſus. Tollite portas pͥncipes veſtras ⁊c̄. Et re ſpicit ſecundū aduentū ī mentē. Et vocat noſ principes rōe liberi arbitrij. vt qͦ ad illū aduētū aperiamus portas cordis nr̄i vt pateat ſibi introitꝰ ꝑ gr̄aꝫ. De quo Apoc̄. iij. Ego ſto ad oſtiū ⁊ pulſo. ſi qͥs audierit vocē mea ⁊ aperu erit mihi ianuā intrabo ad illū. Terciꝰ verſuſ eſt. Qui regis iſrael intende. ⁊ ſignificat terci um aduentū ad mortē. quē debemꝰ attēdere et p̄ oculis habere. iuxta illud Mat. xxiiij. Eſto te parati. qꝛ q̄ neſcitꝭ hora filiꝰ hoīs vēturꝰ eſt Quartꝰ eſt Gl̓ia pr̄i. ⁊ reſpicit qͣrtū aduētuꝫ ad iudiciū. qꝛ tūc veniet ī gloria ⁊ maieſtate. Poſt hūc verſū reincipit̉ reſpōſorium. ad deſi gnandū qꝛ tūc oīa apparebūt ī iudicio q̄ a pͥn cipio vſqꝫ ad finē mūdi facta ſunt. iuxta illud Eccl̓s. vlt. Cūcta q̄ fiūt adducet dn̄s ad iudi ciū ꝓ om̄i errato ſiue bonū ſiue malū ſit. De qͦ Hiero. Erūt oīa facta nr̄a in frontibꝰ nr̄is qͣſi in tabula depicta. Et ſic̄ quarta hebdomada raro habet finem. ſic dū veniet ad iudiciū nō erit finis gl̓ie bonoꝝ ⁊ pene maloꝝ. Ut igitur ſimꝰ de numero illoꝝ: tūc ſimꝰ grati de primo aduētu in carnē quem hodie peragit eccleſia. C Pro qͦ ſciendū ꝙ licet aduētꝰ xp̄i ī carnē diu eſt p̄teritꝰ: tn̄ eccl̓ia inſtituit hͦ tꝑs celebrā dū ſeu peragendū qͣttuor de cauſis. Primo vt bn̄ficiū recolamꝰ. Secūdo vt vanā gloriā reſpūamꝰ. Tercio vt diligētiꝰ peccata vitemuſ Quarto vt feruentiꝰ gr̄as agamꝰ. Dixi pͥmo inſtitutū eſt hͦ tꝑs vt beneficiū recolamꝰ. Nā in hoc nos vltra angelos honorauit. De quo Heb̓. ij. Nuſqͣꝫ angelos app̄hēdit ſed ſemen abrae app̄hēdit. Ex qͦ ſequit̉ ꝙ inter deū et ho mines maior eſt fraternitas qͣꝫ inter deū ⁊ āge los. Fraternitas qͥdē q̄ cauſat̉ ex altero parētū firma ē. ſꝫ q̄ cauſat̉ ex vtroqꝫ maior eſt ⁊ firmi or. ⁊ angelꝰ eſt frater xp̄i ex ꝑte pr̄is eterni. hō ꝟo ex ꝑte pr̄is ⁊ mr̄is Un̄ xp̄s nunqͣꝫ vocauit angelos fratres: ſꝫ hoīes. pͣs. xxi. Narrabo no men tuū fratribꝰ meis Ergo magna debet eſſe nr̄a fiducia de miẜicordia ſaluatoris. qꝛ caro ⁊ frater nr̄ eſt. De qͦ Bern̄. Puto ſpernere me xp̄s nō poteſt. qꝛ os ex oſſibus meis ⁊ caro de carne mea. Nā Gen̄. xlij. legit̉. Ioſeph in ſuo ꝯuiuio maiorē partē dedit beniamin qͥ fuit fra ter eiꝰ ex vtroqꝫ parēte qͣꝫ ceterꝭ qͥ frēs eiꝰ erant tm̄ ex altero parēte Sic xp̄s duplicē refectōeꝫ dabit homini.ſ. ī diuītate ⁊ hūanitate. Ange los aūt in ſua diuinitate letificabit. qꝛ non vi debūt ſuam naturā aſſumptā a deo ſicut nos Scd̓o inſtitutū eſt hͦ tꝑs vt de tāto beneficio gaudeamus in ſpiritu: vana mūdi gaudia re ſpuentes. eo ꝙ dicit Auḡ. Mūdi gaudia ſūt diaboli venena. Propter qd̓ ⁊ hͦ tꝑe ꝓhibent̉ ꝯuiuia nuptiaꝝ. ⁊ deponunt̉ cantica leticie: vt Te deū laudamꝰ. Gl̓ia ī excelẜ. ad deſignādū triſticiā ⁊ deſideriū patrū de dilatione huius aduentus. Canit̉ tn̄ alleluia: ad deſignanduꝫ eoꝝ ſpem ⁊ gaudioſam fiduciā ⁊ affectū queꝫ habuerunt ad aduentū incarnatōis. De quo Zach̓. ix. Exulta ſatis captiua filia ſion. iubila filia iheruſalē ecce rex tuꝰ veniet ⁊c̄. Merito ergo debemꝰ gaudere in ſpū. qꝛ ille venit no bis pͥncipaliter quē antiqͥ ſpectabāt longo tꝑe deſiderantes. Un̄ yſa. lxiiij. Utinā diruperes celos ⁊ deſcēderes. ⁊ Aggei. ij. Ueniet deſideratus cunctis gentibꝰ. Et moyſes dixit Exo. iiij. Mitte dn̄e quē miſſurꝰ es. Et pͣs. Inclina dn̄e celos tuos ⁊ deſcēde. In ſignū huius dixit ieſus diſcipulis ſuis Lu. x. Dico vobis ꝙ multi reges ⁊ ꝓphete voluerūt videre que vos videtis ⁊ nō viderūt. Sꝫ reuera qui illiſ lōge fuit nobiſ ꝓpe factꝰ eſt. Ro. xiij. Propior ſalꝰ nr̄a eſt qͣꝫ cū credidimꝰ. i. Thimo. i. Fidelis ẜmo ⁊ om̄i acceptōe dignꝰ. qꝛ xp̄s ieſus ve nit in hunc mundū pctōres ſaluos facere. Et gͦ gaudendū merito eſt. iuxta illud Phil̓. iij. Gaudete in dn̄o. In dn̄o inquā. nō ī mūdo neqꝫ in carne. qꝛ dicit Gre. Nemo p̄t h̓ gaudere cū ſeculo ⁊ illic regnare cū xp̄o. Et idem. Seculi leticia ad eterna lamēta ꝑducit. Ter cio vt diligentiꝰ peccata vitemꝰ. Un̄ Guilh̓. 