Dominica tercia aduentusApocal̓. ij. ⁊. iij. Qui habet aurē audiat quidſpiritus dicat. Richar. Ille habet aures audiendi qͥ habet intellectū intelligēdi ⁊ affectū diligendi ea q̄ dicunt̉ ⁊ ꝓmittunt̉. Haymo ibidem. Auris corꝑis tantū ad audiēdū ꝯſiſtit.ſꝫ auris cordis ſimul intellectū cordis ingerit⁊ hͦ eſt ex gratie dei p̄ſentia. Greg. Niſi intꝰ ſitqͥ doceat inuanū lingua doctoris laborat. Iōyſa. xxix. Et audiēt ī die illa ſurdi verba librihuiꝰ.ſ. p̄dicatōis ⁊ inſpiratōis. Et ideo auditus exterior nō eſt ſignū p̄ſentie dei ſine interiori. De quo Aug. Profundati in peccatꝭ nullo modo poſſunt clamore extrīſeco excitari niſi ex p̄ſentia gr̄e dei audiāt verbū dei cōpunctiSicut factū eſt Auguſtino in li. ꝯfeſſionumUocaſti clamaſti rupiſti ſurditatē meaꝫ. Etſic illa oꝑatio nō eſt aliud niſi emollitio cordium ad obedientiā diuīe legꝭ. vt impleat̉ illudps. xvij. In auditu aurꝭ obediuit mihi. Quītū ſignū p̄ſentie diuine cognoſcit̉ ꝑ interiorishoīs viuificā renouatione: qd̓ notat̉ in mortuoꝝ ſuſcitatōe. cū dicit̉ mortui reſurgūt OSumus em̄ ẜm interiorē hoīem mortui triplicit̓ ẜm mortē triplicē anime. Prima morseſt ſeparatio a deo q̄ ſit ꝑ peccatū mortale. Dequa Ezech̓. xviij. Anima q̄ peccauerit ip̄a moriet̉. Et Aug. xiij. de ciui. dei. Mors anime ēcū eā deſerit deꝰ Secūda mors eſt ab oꝑbꝰ bonis ocioſa vacatio. Iaco. ij. Fides ſi nō habeat opera mortua eſt. qn̄.ſ. hō putat ſe ſola fideſaluari poſſe. ⁊ non curat benefacere. ⁊ hec eſtmors aīe. Gre. Uera fides eſt que hͦ qd̓ dicitverbis moribꝰ n̄ ꝯtradicit. Tūc em̄ veraciterfideles ſumꝰ ſi qd̓ verbis ꝓmittimꝰ hoc boniſoꝑbꝰ adimplemꝰ. ille etenī vere credit. Unuquiſqꝫ aūt quantū credit tm̄ ſperat tm̄ amat:tantū oꝑat̉. Iſido. Multi fide tantū xp̄ianiſunt ſꝫ oꝑe a veritate xp̄iana diſſentiūt. Aug.d̓ vita xp̄iana. Nō ſolū a xp̄iano querit̉ vt malo careat ſed vt bono ſe exerceat. cū etiā ſi nihilmali fecerit nec boni dicitur homo gehēne. vtpatet d̓ ſeruo inutili ⁊ nō ꝓficiēti. Mat. xxv.Inutilē ſeruū eijcite in tenebras exteriores illicerit fletus ⁊ ſtridor dentiū ⁊c̄. Tercia morseſt mētis ab actu ꝯtemplatōis erunoſa reuocatio. vt qn̄ mens hoīs ab actu ꝯtemplatōisreuocata tanto languore in ſeip̄a proſternit̉ ꝙpotiꝰ optaret mori: qͣꝫ guſtata ſic ſuauitate diuina ad carnis moleſtias redire. Un̄ Bern.ſuꝑ Canti. Anima q̄ ſemel in cōtemplationedulcedinē diuinā guſtauit neſcio an ip̄aꝫ gehennā ad tempꝰ experiret̉ horribiliꝰ ⁊ penaliqꝫ ꝓ modico ab illa ſuſpendi Sꝫ dei gratia inmentē veniēs ab hac triplici morte animā reſuſcitat ad triplicē vitā. Nā a prima mortereſuſcitat animaꝫ ad vitā gratie qua anima derecōciliat̉ ex vnione dei ꝑ grāꝫ. ad Gal̓. ij. Uiuo aūt iam nō ego ſꝫ viuit ī me xp̄s. Heb̓. ix.Emūdauit cōſcientiā noſtrā ab oꝑibꝰ mortuis ad ſeruiendū deo viuēti. A ſecūda morterſurget ꝑ gratiā ad vitā actōis meritorie Gre.in omel̓. Sicut animā habitare in corꝑe prebant ſenſus vitales corꝑis. ſic gr̄aꝫ habitaremente ꝓbat vita virtuoſa ⁊ ſpūalis. Et hͦ petit ps. dicēs. Tu autē dn̄e miſerere mei ⁊ reſuſcita me. Atercia morte reſuſcitat̉ ad vitā contemplatōis. Col̓. iij. Mortui eſtis ⁊ vita veſtra abſcōdita eſt cū xp̄o in deo. Gre. v. morac. xvi. p̄dictis ꝟbis apl̓i ſubinfert. Qui mortēq̄rit gaudet cū ſepulcrū inuenit. qꝛ qͥ mortificare ſe appetit valde ad inuentā requiē ꝯtem.plationis hilareſcit: vt extinctꝰ mūdo lateat. ⁊cunctis exterioribꝰ reꝝ perturbatōibꝰ intra finū ſe intimi amoris abſcōdat. Un̄ Hugo dearcha noe. Mortui mūdo facti ꝑ occupationē intus viuimꝰ deo ꝑ cōtemplationē. ⁊ ꝯtemporales eſſe deſiſtimꝰ dū ab omībꝰ exterioribꝰoccupatōibꝰ mentē ſuſpendimꝰ ⁊ in deo figimus. Chriẜ. li. ij. de cōpunctōe. Niſi priꝰ aīaterrena ꝯtemnere didicerit nō poterit celeſtiaꝯtēplari. Nō tn̄ ideo refutāda eſt vita actiuaNā dicit Iſid̓. de ſum. bo. Qui priꝰ in actiuavita ꝓficit poſt ad vitā cōtemplatiuā meliusaſcēdit. Sicut em̄ ꝑ ꝯtemplatōeꝫ amādꝰ eſtdeꝰ. ita ꝑ actualē vita diligēdꝰ eſt ꝓximꝰ achͦ ſicut ſine vtraqꝫ dilectōe ſalui eſſe nō poſſumꝰ. ſic ſine vtraqꝫ vita viuere nō debemꝰ. Prop̄terea dicit Greg. ſuꝑ Ezech̓. omel̓. xiiij. Sꝫcut bonꝰ ordo viuēdi eſt ſi ab actiua in ꝯtemplatiuā tendat̉. ita plerūqꝫ vtiliter animꝰ acc̄templatiua ad actiuā reflectit̉. Idē. Sine cōtemplatiuanāqꝫ vita poſſunt ad celeſtē patriam intrare qͥ bona que poſſunt oꝑari nō negligūt. ſine actiua vero n̄ poſſunt qͥ negligūt operari bona q̄ poſſunt. hec ergo in neceſſitate eſtilla vero in volūtate. hec ī ſeruitute: illa ī libertate Un̄ maria optimā partē elegit. Marthecura non ideo rephendit̉. qꝛ marie quies laudat̉. qꝛ magna ſunt actiue merita ſꝫ ꝯtemplatiue potiora. Un̄ nec auferri marie pars dicieo ꝙ vite actiue oꝑa cū corꝑe tranſeūt. cōtemplatiue vero gaudia ex fine ꝯualeſcūt. UndeInnoc̄. ⁊ habet̉ extra de renū. c. niſi cū pridemNputes ꝙ ideo martha malā parte elegeritq̄ circa plurima ſatagebat. qꝛ maria optimaꝫpartē elegit q̄ nō auferet̉ ab ea. qm̄ licet illa ſit