Dominica tercia aduentus Apocal̓. ij.. iij. Qui habet aurē audiat quid ſpiritus dicat. Richar. Ille habet aures audi endi habet intellectū intelligēdi affectū di­ligendi ea dicunt̉ ꝓmittunt̉. Haymo ibi­dem. Auris corꝑis tantū ad audiēdū ꝯſiſtit. ſꝫ auris cordis ſimul intellectū cordis ingerit eſt ex gratie dei p̄ſentia. Greg. Niſi intꝰ ſit doceat inuanū lingua doctoris laborat. yſa. xxix. Et audiēt ī die illa ſurdi verba libri huiꝰ.ſ. p̄dicatōis inſpiratōis. Et ideo audi­tus exterior eſt ſignū p̄ſentie dei ſine interi ori. De quo Aug. Profundati in peccatꝭ nul lo modo poſſunt clamore extrīſeco excitari ni ſi ex p̄ſentia gr̄e dei audiāt verbū dei cōpuncti Sicut factū eſt Auguſtino in li. ꝯfeſſionum Uocaſti clamaſti rupiſti ſurditatē meaꝫ. Et ſic illa oꝑatio eſt aliud niſi emollitio cordi um ad obedientiā diuīe legꝭ. vt impleat̉ illud ps. xvij. In auditu aurꝭ obediuit mihi. Quī­ ſignū p̄ſentie diuine cognoſcit̉ interioris hoīs viuificā renouatione: qd̓ notat̉ in mor­tuoꝝ ſuſcitatōe. dicit̉ mortui reſurgūt O Sumus em̄ ẜm interiorē hoīem mortui tri­plicit̓ ẜm mortē triplicē anime. Prima mors eſt ſeparatio a deo ſit peccatū mortale. De qua Ezech̓. xviij. Anima peccauerit ip̄a mo riet̉. Et Aug. xiij. de ciui. dei. Mors anime ē deſerit deꝰ Secūda mors eſt ab oꝑbꝰ bo­nis ocioſa vacatio. Iaco. ij. Fides ſi habe­at opera mortua eſt. qn̄.ſ. putat ſe ſola fide ſaluari poſſe. non curat benefacere. hec eſt mors aīe. Gre. Uera fides eſt que qd̓ dicit verbis moribꝰ ꝯtradicit. Tūc em̄ veraciter fideles ſumꝰ ſi qd̓ verbis ꝓmittimꝰ hoc boniſ oꝑbꝰ adimplemꝰ. ille etenī vere credit. Unu­quiſqꝫ aūt quantū credit tm̄ ſperat tm̄ amat: tantū oꝑat̉. Iſido. Multi fide tantū xp̄iani ſunt ſꝫ oꝑe a veritate xp̄iana diſſentiūt. Aug. vita xp̄iana. ſolū a xp̄iano querit̉ vt ma lo careat ſed vt bono ſe exerceat. etiā ſi nihil mali fecerit nec boni dicitur homo gehēne. vt patet ſeruo inutili ꝓficiēti. Mat. xxv. Inutilē ſeruū eijcite in tenebras exteriores il­licerit fletus ſtridor dentiū ⁊c̄. Tercia mors eſt mētis ab actu ꝯtemplatōis erunoſa reuo­catio. vt qn̄ mens hoīs ab actu ꝯtemplatōis reuocata tanto languore in ſeip̄a proſternit̉ potiꝰ optaret mori: qͣꝫ guſtata ſic ſuauitate di­uina ad carnis moleſtias redire. Un̄ Bern. ſuꝑ Canti. Anima ſemel in cōtemplatione dulcedinē diuinā guſtauit neſcio an ip̄aꝫ ge­hennā ad tempꝰ experiret̉ horribiliꝰ penali­qꝫ modico ab illa ſuſpendi Sꝫ dei gratia in mentē veniēs ab hac triplici morte animā re­ſuſcitat ad triplicē vitā. a prima mortere ſuſcitat animaꝫ ad vitā gratie qua anima de­recōciliat̉ ex vnione dei grāꝫ. ad Gal̓. ij. Ui­uo aūt iam ego ſꝫ viuit ī me xp̄s. Heb̓. ix. Emūdauit cōſcientiā noſtrā ab oꝑibꝰ mortu is ad ſeruiendū deo viuēti. A ſecūda morter­ſurget gratiā ad vitā actōis meritorie Gre. in omel̓. Sicut animā habitare in corꝑe pre bant ſenſus vitales corꝑis. ſic gr̄aꝫ habitare mente ꝓbat vita virtuoſa ſpūalis. Et pe tit ps. dicēs. Tu autē dn̄e miſerere mei reſu ſcita me. Atercia morte reſuſcitat̉ ad vitā con templatōis. Col̓. iij. Mortui eſtis vita ve­ſtra abſcōdita eſt xp̄o in deo. Gre. v. mora c. xvi. p̄dictis ꝟbis apl̓i ſubinfert. Qui mortē q̄rit gaudet ſepulcrū inuenit. qꝛ mortifi care ſe appetit valde ad inuentā requiē ꝯtem. plationis hilareſcit: vt extinctꝰ mūdo lateat. cunctis exterioribꝰ reꝝ perturbatōibꝰ intra fi ſe intimi amoris abſcōdat. Un̄ Hugo de archa noe. Mortui mūdo facti occupatio intus viuimꝰ deo cōtemplationē. ꝯtem porales eſſe deſiſtimꝰ ab omībꝰ exterioribꝰ occupatōibꝰ mentē ſuſpendimꝰ in deo figi­mus. Chriẜ. li. ij. de cōpunctōe. Niſi priꝰ aīa terrena ꝯtemnere didicerit poterit celeſtia ꝯtēplari. tn̄ ideo refutāda eſt vita actiua dicit Iſid̓. de ſum. bo. Qui priꝰ in actiua vita ꝓficit poſt ad vitā cōtemplatiuā melius aſcēdit. Sicut em̄ ꝯtemplatōeꝫ amādꝰ eſt deꝰ. ita actualē vita diligēdꝰ eſt ꝓximꝰ ac­ ſicut ſine vtraqꝫ dilectōe ſalui eſſe poſſu­mꝰ. ſic ſine vtraqꝫ vita viuere debemꝰ. Pro­p̄terea dicit Greg. ſuꝑ Ezech̓. omel̓. xiiij. Sꝫ cut bonꝰ ordo viuēdi eſt ſi ab actiua in ꝯtem platiuā tendat̉. ita plerūqꝫ vtiliter animꝰ acc̄ templatiua ad actiuā reflectit̉. Idē. Sine templatiuanāqꝫ vita poſſunt ad celeſtē patri am intrare bona que poſſunt oꝑari negli­gūt. ſine actiua vero poſſunt negligūt ope­rari bona poſſunt. hec ergo in neceſſitate eſt illa vero in volūtate. hec ī ſeruitute: illa ī liber tate Un̄ maria optimā partē elegit. Marthe­cura non ideo rephendit̉. qꝛ marie quies lau­dat̉. qꝛ magna ſunt actiue merita ſꝫ ꝯtempla tiue potiora. Un̄ nec auferri marie pars dici­eo vite actiue oꝑa corꝑe tranſeūt. cōtem platiue vero gaudia ex fine ꝯualeſcūt. Unde Innoc̄. habet̉ extra de renū. c. niſi pridem Nputes ideo martha malā parte elegerit circa plurima ſatagebat. qꝛ maria optimaꝫ partē elegit auferet̉ ab ea. qm̄ licet illa ſit