Seite
Sermo nere nō potuit: ſed ſtatim a deo finaliter ſnīa­tus fuit. Sꝫ hō non deſꝑauit. iō effectū dile­ctōis dei ꝯſecutꝰ ē. Tercio īmēſitas dilectōis ei on̄dit̉ ī doni p̄cioſitate. cū dicit. Vt filiuꝫ uū vnigenitū daret. O ſi miſiſſet angelū ma na eēt dilectō. ſed miſit filiū etiā vnigenitū Si habuiſſet plures filios ⁊ dediſſꝫ nob̓ vnū magna eſſet dilectō. ſed exquo habuit vnige ritu ſibi equalē. ꝯſub̓alē ⁊ coeternū et eundē edit: abundans eſt dilectō. Un̄ Symon de­uiſſia. Ita deus dilexit hoīem creatū vt daret liū ſuū increatū. Sic deus ꝓ hoīe. filiꝰ ꝓ ſe­o ē datus ī redēptōem. Et dicit dedit. nō ve dit. qꝛ oīa noſtra oꝑa nō poſſent ꝯꝑari tan dilectōni. De quo Iſa. xiij. Precioſior erit trauro: ⁊ hō md̓o obrizo. Reuera. Nā dr̄. pe.i. Nō redempti eſtis auro ⁊ argēto. ſꝫ ſā uine agni. nō dicit accōmodauit nobis fi­im ſed dedit. qꝛ exquo ſemel aſſumpſit hu­anā naturā nunqͣꝫ dimiſit. ſed adhuc agit gociū noſtꝝ cora patre ꝓ nob̓ interpellādo n. i. Ioh̓. ij. Aduocatū habemꝰ apud deū trē qͥ eſt ꝓpiciatio ꝓ pctīs noſtrꝭ. Ecce qͥn dilectō ip̄cioſitate doni. Ideo Hugo ī li. ditatōnū. Quid amplius deus debuit ti acere et nō fecit. cū nō eras creauit te. pctī nū ⁊ dyaboli te feceras ⁊ redemit te. ī mūdi ulo ambulabas. angelū dedit tibi ī cuſto ꝑ ſe veīt ad te. mortē ſuſtinuit turpiſſimā ē vt te viuificaret. De quo.i. Coꝝ. xv. Si ī Adā om̄s moriūtur: ita ī xp̄o om̄s viui abūtur. quid igit̉ retribuēs ꝓ tāta dilectō Rn̄det Hugo ī li. de arra aīe. Nihil poſſu us deo ꝓ bn̄ficijs repēdere qͣꝫ reamare. Igi­qͣꝫtum potes tantū dilige. mēſura tua po tas tua. Itē dilexit nos ī infinitū. vt dicit ern̄. Amat īmēſitas. amat eternitas. amat s deus cuiꝰ magnitudīs non eſt finis. Ut t̉ eius volūtati corrn̄deamus ī infinitum ligere debemus. R Quarto īmēſitas lectōis eius ꝯſideratur ī doni vtilitate. de o ſb̓dit ī textu dicēs. vt omnis qui credit ī n̄ nō pereat ſed habeat vitā eternā.ſ. q̄ cre­fide formata. Dicit nāqꝫ Hiero. Quid ꝓ ſi voce inuocas quē oꝑe negas. Iō Gre Ille vere credit qui exercet oꝑando quod dit. Iac. ij. Fides ſine oꝑbꝰ mortua ē. Iō x. diſ. ij.§. charitas. In xp̄m credit qͥ cha­atē habet. In xp̄m qͥppe credere ē amādo ī ntēdere. Hec em̄ ē fides vt diffinit apl̓us dilectōem oꝑat̉. Subdit. nō em̄ miſit de filiū ſuū ī md̓m vt iudicet md̓m. ſed vt ſal­t̉ md̓s ꝑ ip̄m. qꝛ ī pͥmo aduētu nō venit ad iudiciū dānatōis ſed ſaluatōnis. psͣ. lxi. Ab ip̄o em̄ ſalutare meū. Et Lu. xix. Uenit.n. fi liꝰ hoīs q̄rere ⁊ ſaluū facere qd̓ perierat. Dicit em̄ s. Tho. ꝑte. iij. Sufficiēs medicamentū quo ad ſufficiētia datū ⁊ collatū ē ꝑ xp̄m me­dicū. Nā ẜm Aug. qͣꝫtū ī medico eoēs infir­mitates curare ꝓponit. ſed ſeip̄m interimit qͥ p̄cepta medici nō ẜuat. S Dixi ſcd̓o ſb̓ dit eterne dānatōis cālitatē d. qui credit ī eū nō iudicat̉.ſ. iudicio dānatōis. qui.ſ. credit fi de formata. Et fides formata ẜm Aug. eſt q̄ oꝑat̉ ꝑ dilectōem. nā charitas ē forma fidei. De qͦ Bern̄. ſuꝑ Can̄. ẜmo. xxvi. Seꝑatio a charitate ē mors fidei. Ideo ſcienduꝫ ꝙ vera fides ꝯſiſtere dꝫ in tribꝰ.ſ. ī corde. ore ⁊ opere Prīo ī corde ſine heſitatōe. qꝛ hr̄ de heretꝭ. c. dubiꝰ. Dubius ī fide infidel̓. ⁊ Athanaſius Quā niſi quiſqꝫ fideliter firmiterqꝫ credide­rit: ſaluus eſſe non poterit. qꝛ corde credit̉ ad iuſticiā Ro. x. Iō Iaco. i. In fide nil heſitās. qͥ em̄ heſitat ſil̓is efluctui marꝭ qͥ a vēto mo­uet̉ ⁊ circūfert̉. ⁊ ſic inanis ē fides dubitātis. Iō Eccl̓i. ij. Ue diſſolutꝭ corde qͥ nō credūt deo. ⁊ iō nō ꝓtegent̉ ab eo. Quapropter hor­tamur ī can. xxiiij. q. i. Arecta. inqͥt. A recta fide et apl̓ica tramite ꝓpter vllā ꝑturbatōeꝫ nolite recedere. qꝛ dicit Aug. de vera innocē­tia. Sine fide falſa eſt oīs ꝟtus etiaꝫ ī bonis moribꝰ. Scd̓o fides dꝫ ſtare ī oris ꝯfeſſione ſi hō interrogat̉ de ea a fidei ꝑſecutoribꝰ. nā di. apl̓s Ro. x. ore fit ꝯfeſſio ad ſalutē. vbi di­cit glo. ordinaria. Nihil ꝓdeſt ī corde eſſe qd̓ veꝝ eſt ſi hoc dr̄ ī voce qd̓ ē falſuꝫ. qꝛ veritas ē credēda ⁊ ꝯfitēda. Nō em̄ ꝑfecte credit qui hoc qd̓ credit nō ꝯfitet̉ ore. vt patet de.s. Pe tro qui ore negauit xp̄m queꝫ tn̄ corde ſciuit. ſic̄ ⁊ pͥus ꝯfeſſus fuit eū eſſe filiū dei viui. et ſic peccauit. Iō Mat. x. Qui ꝯfitebit̉ me coraꝫ ho. ꝯfitebor et ego eū corā pa. m. quapropter d̓r de ſum. tri. ⁊ fide catho. Firmiter credimꝰ. ſcꝫ corde. ⁊ ſimpl̓r ꝯfitemur.ſ. ore T Sꝫ di. Eſt ne ſemꝑ neceſſariū ad ſalutē verb̓ ꝯfi teri fidē. Rn̄dꝫ. s. Tho. ij. ij. q. iij. ar. ij. d. Cō fiteri fidē nō ſemꝑ ⁊ in omni loco ē de neceſſi­tate. ſed aliquo loco ⁊ tꝑe.ſ. qn̄ ꝑ omiſſionem hmōi ſb̓traheret̉ honor debitꝰ deo vel etiā vti litas ꝓximis impendēda. vt ſi aliqͥs interro­gatus de fide taceret. ⁊ ex hoc crederet̉ ꝙ non hr̄et fidē. vel ꝙ fides nō eſſet vera. vl̓ alij ꝑ eiꝰ taciturnitatē auerterētur a fide. In hmōi ca ſibus ꝯfeſſio fidei ē de neceſſitate ſalutꝭ. Ter­cio fides vera debet ſtare ī oꝑis ꝯpletōe. Iſi­do. Beatus ē qͥ bn̄ credit ⁊ credēdo bn̄ viuit.