Dn̄ica viceſimatercia poſt tri. nobis pc̄ta nr̄a ⁊ emundet nos ab oī iniqͥtate De quo ⁊ Iſido. Confeſſio ſanat. cōfeſſio iuſtificat: ⁊ veniaꝫ peccati impetrat. Ideo peccatū nō eſt abſcondendū: ſed oſtendendū. Iux ta illud Prouerb̓. xxviij. Qui abſcondit ſcele ra ſua nō diriget̉. qui aūt ꝯfeſſus fuerit ⁊ reliquerit ea: miſericordiā ꝯſequet̉. Iō Iſa. xliij. Narra ſi qͥd habes vt iuſtificeris. De qͦ Gre. Nunqꝫ deꝰ mentē deſerit q̄ ſe in pc̄tꝭ veraciter cognoſcit. ⁊ ꝯfitetur malū qd̓ fecit. Scd̓o debemus on̄dere bonitatē in oꝑatione. de qͦ Iacobi. iij. Quis ſapiens ⁊ diſciplinatꝰ īter vos on̄dat ex bona ꝯuerſatione oꝑationē ſuam in manſuetudine ſapiētie. Iuxta illud. i. Pe. ij. Cōuerſationē veſtrā inter gentes habētes bonam. Nā ſicut arbor cognoſcitur ex fructu. ſic homo ex oꝑe. naꝫ vbi eſt patientia. vbi charitas. vbi humilitas. vtiqꝫ certo temꝑe ſe oſten dit. Iuxta illud Matth̓. v. Sic luceat lux ve ſtra corā homībꝰ vt videāt oꝑa veſtra bona Debemus enim oſtendere opera noſtra bona ad dei glorificationē ⁊ proximi edificationē. nō ad ꝓpriā cōmēdationē. Exemplo ezechie Iſa. xxxix. ⁊. iiij. Regū. xx. qͥ oſtendit theſauꝝ ſuū nuncijs regis babylonis. ⁊ poſtea omnia ꝑdidit. ita euenit huic qui oꝑa bona oſtēdit ꝑ tactantiā ⁊ hominū cōplacentiā. De qͦ Chriſo. Qd̓ qͥs ꝓpter hoīes facit: totū ꝑdit ⁊ amit tit. ⁊ Augꝰ. Iactantia eſt eo ꝑiculoſior qͦ noīe religioſior. Tercio debemꝰ on̄dere imaginē in expiratione. ⁊ eſt membruꝫ ſcd̓m: in quo dixi innuit̉ inquiſitio de imaginis impreſſione di cens. cuiꝰ eſt imago hec. Glo. ſicut ceſar imp̄ſ ſionē imaginis exigit in nūmiſmate. ita deus animā vultꝰ ſui lumine inſignitā. De qͣ ima gine dicit̉ Geneẜ.i. Faciamꝰ hoīem ad imaginem ⁊ ſil̓itudinē noſtrā. Dicit ſanctus Thoꝑte. i. q. cxiij. arti. v. hoc eſt intelligendū ẜm animā nō ẜm corpꝰ luteū. vt dicit Amb̓. in ex ameron. Quid eſt deꝰ aut caro aut ſpiritꝰ. nō vtiqꝫ caro ſed ſpūs. ergo ẜm carnē nō ſumus deo ſil̓es: ſꝫ ẜm ſpūm. Attn̄ adhuc ē īꝑfecta ⁊ nō ꝑfecta dei imago. ⁊ hͦ ſignificat cū dicit hominē factū ad imaginē dei. prepoſitio em̄ ad ſi gnificat quendā acceſſum q̄ cōpetit rei diſtan ti. Sed pͥmogenitꝰ om̄is creature eſt imago dei ꝑfecta. ꝑfecte implēs illud cuiꝰ eſt imago. et ideo dicit̉ imago ⁊ nō ad imaginem. homo vero dicit̉ ad imaginē ⁊ ſil̓itudinē ꝓpter imꝑfectionē ſil̓itudinis. qꝛ ſil̓itudo dei ꝑfecte non poteſt eſſe niſi in idēptitate nature. et ſic imago dei eſt in filio ſuo pͥmogenito. ſicut imago regis in filio ſibi naturali. De quo Amb̓. Illecipi mus det bis pa dis. In h. imago. ſicut imaQuapropter inqͣ dei ꝑfecta. deus eſt ⁊ lux. ſic ⁊ filius eſt vt tia de ſapientia. iuſticia dei mine. deus de deo. Horum nih imꝑfecta eſt imago. Ideo Augude trinitate. Anīa eo eſt imago dei qͦ eſt: particepſqꝫ eſſe pōt. ſcꝫ veritatis. iuſticie ⁊ lucis dei. Et ſic eſt ad imaginē. Dicit em̄ ſactus Tho. ꝑte.i. ꝙ imago dei ſolū inuenituri natura intellectuali. qual̓ eſt ſpiritꝰ rationalihumanus. T Item ẜm Bernar. Audi quomō homīs anīa eſt ad ſimilitudineꝫ dei. Primo qꝛ ſicut deꝰ eſt immortal̓. ſic et anima Scd̓o qꝛ deꝰ eſt vbiqꝫ totꝰ ⁊ vnicus. vt habet̉ Hiere. xxiij. Celum ⁊ terrā ego impleo. ſic anima eſt tota in toto ⁊ in qͣlibet eiꝰ parte tota. vt dicit ph̓s. ij. de aīa. Tercio deꝰ nō inquinatur ſordibꝰ orbis. ſic nec anīa ſordibꝰ corporis Quarto ſicut deꝰ in diſſimilibꝰ creaturis diſſimilia oꝑatur. ⁊ ſic aīa totū corpus viuificat. attamē diſſimiliter oꝑatur. qꝛ in aure oꝑatur actū audiēdi. in oculo actū videndi. ⁊ ſic de alijs. Quinto ſicut deꝰ eſt vnus in eſſentia ⁊ tri nus in ꝑſonis. ⁊ ſic eſt vna anīa: tres hn̄s potentias. intellectū. voluntatē ⁊ memoriā. ⁊ ſic eſt ad ſimilitudinē dei. Ideo Ambro. in exameron Exquo anima eſt ad dei imaginē. ideo ꝓpter iſtā dignitatē anīa nomīe homīs nuncupatur. Ideo ſcriptū eſt Geneẜ. xlvi. Omnes anīe que intrauerunt cum Iacob in egyptum fuere. lxx. Similiter Treno. iij. Bon eſt dominꝰ ſperantibꝰ in eum. ⁊ anime querēti illū. nā viuificatio potiꝰ attribuit̉ anime qͣꝫ corpori. ⁊ ſic etiaꝫ denominatio aliquādo fita digniori. Sed diceres. quare nos deus ita dignificauit: vt nos ẜm anīam ad eiꝰ imagineꝫ creauit. cū cōſideratio ꝓprie dignitatis aliqꝫ inducat ſuperbiā. vt patet in primo angelo: ꝙ ex conſideratiōe nobilitatis nature ſue elatuin ſuperbiā dixit Iſaie. xiiij. Similis ero altiſ ſimo. Ad hoc reſpondet̉: ꝙ vtile eſt dignitatē imaginis dei in nobis cōſiderare ꝓpter quattuor. Primū vt inde artius deum diligamꝰ. quodlibet em̄ ſimile naturaliter diligit ſuū ſimile. Eccl̓i. xiij. Unde etiā licet natural̓ ſit a
