Page
ermo nor­or eſt amor illis ſit patri. Cū ergo in om nibꝰ reb tis in terris anima rationalis ſi bi nihil ſimile poſſit inuenire. in deo autem in uenit ſuā ſimilitudinē: cū ad eius ſimilitudi­nē facta ſit digne totū amorē ſuum in deuꝫ de bet reflectere. Unde Auguſti. Amandus eſt genitor nēduſcreator. Secundum eſt vt ima n̄ nobis reuerentiam debita exhibea ccl̓i. x. Fili in manſuetu Indignū eſt vt creatu­nhonoret: in quo eā de­norauit. ſicut nephas is in lutū proijcere. qn̄ īme trinitatis pctī­ri. Unde ſuꝑ illud psͣ. lx. etua imaginē ip̄orum ad nihi Gloſa. qꝛ ip̄i iniqui in ſua terrena ciuitate imaginē dei ad nihilū redegerūt. id̓o in ciuitate ſua celeſti imaginē ip̄oruꝫ ad nihi­lum rediget. quia de vera beatitudīe nihil ha­bebunt. cuius capacitas ex imagine. De quo Pſal. xiiij. Ad nihiluꝫ deductꝰ eſt in cōſpectu eius malignꝰ. Ideo Chriſ. Sic corpus dili­gamus vt animā ſaluare poſſimꝰ. nō eſt anīa pro corꝑe: ſed corpus ꝓ anima factuꝫ. Et au tor de ſpiritu ⁊ anīa dicit. Omīs anīa om̄i cor pore nobilior eſt. idcirco prebe ei reuerentiam tanqͣꝫ imagini dei. Dicit nāqꝫ Bernar. ſuper Canti. Quo melius anīa cognoſcit ſuū orig­nem: eo ampliꝰ erubeſcit vitā habere degenerē Ideo Auguſti. de ſpititu ⁊ anīa. O anīa no­bilis creatura quo te deijcis. ſi terra amas: me liores. ſi ſolem miraris: pulcrior es. ſi celū cō­templaris: altior es. ſolo creatore tuo inferior es Nam nulla creatura ita p̄cioſa eſt ſicut ani ma. Ideo Matth̓. xvi. Quā cōmutationem dabit homo pro anīa ſua. Bern̄. ſuper Canti. Om̄ibus occupari poteſt: ſed impleri nullo modo poteſt niſi ſummo bono. ergo veneran­Terciū eſt vt ei cui ſimiles ſu­da. U mus in natura: ſtudeamꝰ ſimiles eſſe in gra­tia ⁊ gloria. in quo perfecta noſtra cōſiſtit bea titudo. De quo. i. Ioh̓. iij. Scimus cū appa ruerit ſimiles ei erimus. qꝛ videbimꝰ eū ſicuti eſt. Dicit em̄ ph̓us.i. de celo ⁊ mūdo. Fruſtra eſt res que nō exit in oꝑationē ſuam. ſicut fru ſtra eſſet ignis qui nō calefaceret. ſic fruſtra eſ ſet imago dei in anima. ſi anīa non oꝑaret̉ ẜm eam. Nam tres ſunt potentie in quibꝰ relucet imago trinitatis. que debent trāſire in actꝰ ſu­os vt induant ſimilitudinē trinitatis deifice. Nam oꝑatio memorie cōſiſtit in cōtinua dei ar. in libro pr meditatio­nomentū eſt quo homo nō itate ⁊ miſericordia. ſic nullū de bet eſſe mo­ī quo eū nō habeat p̄ſenteꝫ in ria. Idem. Ome tempꝰ in quo de deo nō cogitas: hoc cōputa te perdidiſſe. Secun da oꝑatio intelligētie cōſiſtit in diuinoruꝫ ſe cretorū cognitiōe ſeu ꝯtemplatione. apl̓s ad Collo. iij. Que ſurſum ſunt querite. Tercia oꝑatio volūtatis ꝯſiſtit in diuini amoris in­eſione. nam amorefficit ꝙ p̄ſto eſt quicquid voluntas deſiderare poteſt. Un̄ Augu. Ma gna inquit eſt res amor. nā ꝑ ſeip̄m fiduciali ter accedit ad deū. inheret deo. familiariter ꝑ­cunctatur q̄ dei ſunt. Quartuꝫ igit̉ ꝙ nos de­us ita dignificauit eſt: vt agnito dei beneficio ꝓ eodē deo gratias agamus. ratio. qꝛ ad hanc imagine ꝑtinet capacitas eterne beatitudinis que ſoliꝰ creature rōnalis eſt: que toti mūdo ꝑualet. tantā ergo dignitatē vtile eſt ꝯſidera­re. nō vt extollamur: ſꝫ vt grati efficiamur. nō qꝛ meruimꝰ. ſed ex ſua benignitate gratis acce pimus. De qͣ benignitate dicit Bern̄. de medi tatione in ẜmone. O qͣnta gl̓ia anīarū ꝙ dn̄s vniu̓ſoꝝ qͥ nullā hꝫ indigentiā templū ſibi fi eri voluit in illis. Subdit. Heu ꝙ tam parū nobilitatē anīe attendimꝰ: q̄ pn̄te viuit corpꝰ cuiꝰ abſentia ꝓbat qͥd eius p̄ſentia contulerit quā deꝰ tanti eſtimauit p̄cij: vt vnigenitū ſuū ad mortē daret. quaꝫ diabolus tanti penſauit vt pro ea totū mundū offerret. De eadē dn̄ica. Sermo. CLXXII. Uius eſt hec imago ⁊ ſuꝑſcriptio. Mat. xxij. X Plinius ī ſpeculo natu­rali dicit. Circa fines maris occani mōtes et littora eſtuant tota nocte. ratio. qꝛ littora ma­ris plena ſunt ſulphure: ⁊ per ꝯſequēs plena igne. Spūaliter. Per littꝰ maris ſignificat̉ fi nis vite homīs. ibi inuenit̉ ignis diuīe iuſti­cie q̄ manifeſtat oīa q̄ fecimꝰ ⁊ illumīat. de qͦ i. Coꝝ. iiij. Illūinabit abſcō. tene. ita ꝙ imple­bitur illud Mat. x. Nihil occultū quod nō reuelabit̉. ita ꝙ dicit Hiero. Erūt omīa facta nr̄a qͣſi in tabula depicta. cui etiā ꝯſonat Gre­go. Ibi om̄ia patebūt in iuſticie ſtatera geſta ꝟba. cogitata bona ⁊ mala adu̓ſum ſeinuiceꝫ diu̓ſa ⁊ q̄libet ꝯſciētia. Iō Anẜ. Rōnalis cre atura nihil dꝫ intantū ſtudere qͣꝫ animā ſuaꝫ ad imaginē dei creata pura ⁊ mundaꝫ tenere. qꝛ in illo die vt dicit Amb̓: reqͥret deꝰ dicens. ⁊ 4