Seite
clxxij. Quo melius anima ꝯgnoſcit ſuum origenem eo amplius erubeſcit vitā habere degenerē. iō Aug. de ſpū et anima. O aīa nobilis creatura qͦ te deijcis ſi terrā amas melior es. ſi ſolē mira ris pucbrior es. ſi celū ꝯtemplaris altior es. ſolo creatore tuo inferior es. nā nulla creatura ita p̄cioſa eſt ſicut anima. Ideo mat. xvi. Quā ꝯmutatōeꝫ dabit homo ꝓ aīa ſua. Ber. ſuper can̄. Om̄ibus occupari pōt. ſed impleri nullo mō pōt niſi in ſummo bono. ergo venerāda V Terciū eſt vt ei cui ſil̓es ſumꝰ in natu­ra ſtudeamꝰ ſil̓es eſſe in gr̄a ⁊ gl̓ia. in qͦ ꝑfecta nr̄a ꝯſiſtit beatitudo. d̓ quo. i. Ioh. iij. Scimꝰ cum apparuerit ſil̓es ei erimus qꝛ videbimus eum ſicuti eſt. dicit em̄ phūs.i. de celo et mun­do. Fruſtra eſt res que nō exit in oꝑatōem ſu am. ſicut fruſtra eſſet ignis qͥ nō calefaceret. ſic fruſtra eſſet imago dei in aīa ſi anima nō oꝑa­retur ẜm eā. Nam tres ſunt potētie in quibꝰ relucet imago trinitatis. que dn̄t trāſire in ac­tus ſuos vt induant ſil̓itudinem trinitatis dei fice. nam oꝑatio memorie ꝯſiſtit in ꝯtinua dei memorationē. Ber. in li. de meditatōe. Sicut nullū momentū eſt quo hō nō vtat̉ dei bonita te et mīa. ſic nullū dꝫ eſſe momentū quo eū nō habeat pn̄tem in memoria. Idē om̄e tꝑs in qͦ de deo nō cogitas hͦ cōputa te ꝑdidiſſe. Scd̓a oꝑatio intelligentie ꝯſiſtit in diuinoꝝ ſecreto rū ꝯgnitōe ſeu cōtemplatiōe. apl̓s ad Colo. iij. Que ſurſum ſunt q̄rite. Tercio oꝑatio vo­luntatis ꝯſiſtit in diuini amoris inheſione. nā amor efficit ꝙ p̄ſto eſt quicqͥd volūtas deſide­rare pōt. Un̄ aug. Magna inqͥt eſt res amor nā ꝑ ſeip̄m fiducialiter accedit ad deū inheret deo. familialiter ꝑcunctat̉ q̄ dei ſunt. Quantū igit̉ ꝙ nos deus ita dignificauit eſt vt agnitio dei beneficio ꝓ eodē deo gr̄as agamꝰ. rō quia ad hāc imaginē ꝑtinet capacitas eterne beati­tudinis q̄ ſolius creature rōalis ē q̄ toti mūdo p̄ualet. tantā gͦ dignitatē vtile ē ꝯſiderare. non ut extollam ſꝫ ut grati efficiam̄. nō qꝛ meruimꝰ ſꝫ ex ſua benignitate gratis accepimꝰ. de qͣ be­nignitate d. bern̄. de meditatōe in ẜmōe. O qͣꝫ ta gl̓ia aīaꝝ ꝙ dn̄s vniuerſoꝝ qͥ nullā hꝫ indi­gentiā templū ſibi fieri voluit in illis ſubdit. Heu ꝙ tā paꝝ nobilitatē aīe attendimꝰ qua p̄ ſente viuit corpꝰ. cuiꝰ abſentia ꝓbat qͥd eiꝰ p̄­ſentia ꝯtulerit. quā d̓s tāti eſtīauit p̄cij vt vni genitū ſuū ad mortē daret quā diabolꝰ tāti pē­ſauit vt ꝓ ea totum mundum offerret. De eadē dominica Sermo clxxij. Uius eſt hec imago ⁊ ſuꝑſcriptō Mat. xxij. X Pliniꝰ in ſpe culo naturali. d. circa fines marꝭ occeani mōteſ et litora eſtuāt tota nocte. rō qꝛ litora marꝭ ple­na ſūt ſulphure ⁊ ꝑ ꝯſeq̄ns plēa ignē. Spūa­liter ꝑ litꝰ marꝭ ſignificat̉ finis vite hōis. ibi. inuenit̉ ignis diuine iuſticie q̄ manifeſtat oīa q̄ fecimꝰ et illumīat. de qͦ. i. Cor. iiij. Illumīa bit abſcō. tene. ita ꝙ implebit̉ illd̓ Math. x. nihil occultū qd̓ nō reuelabit̉. ita ꝙ d. Hiero. Erūt oīa facta nr̄a quaſi in tabula d̓picta. cur etiā ꝯſonat gre. Ibi om̄ia patebunt in iuſticie ſtatera. geſta. ꝟba. cogitata bona et mala ad­uerſum ſe inuicē diuerſa ⁊ qͣlibꝫ ꝯſcientia. Iō Anẜ. Rōnalis creatura nihil dꝫ intm̄ ſtudere qͣꝫ aīam ſuā ad imaginē dei creatā purā ⁊ mū dā tenere. qꝛ in illo die ut d. amb. reqͥret deus dicēs. cuiꝰ eſt hec imago. In ꝟbis p̄miſſis duo innuūt̉. pͥmo imaginis reqͥſitio ibi cuiꝰ ē hec imago. Scd̓o ſubiūgit̉ ſuꝑſcriptiōis interro­gatio. ibi. et ſuꝑſcriptio eius. De pͥmo d. cuiꝰ eſt hec imago. O qͣꝫ magna eſt dignitas aīe ꝙ imago dei vocet̉. d. nāqͣꝫ aug. xi. de ciui. dei. In rebꝰ a deo creatis nihil eſt deo ꝓpinquiꝰ ima gine ſua qͣꝫ hō. Idcirco nota ꝙ ⁊ funt digni­tates aīe. Prīa eſt ꝙ aīa hōis ad imaginē dei creata eſt. gen̄. i. Faciamꝰ hoīeꝫ ad ima. ⁊ ſimi. no. vide in p̄cedenti ſermone. Scd̓a dignitas aīe eſt ꝙ qͥcqͥd hꝫ corpꝰ hꝫ ab aīa.ſ. pulchritu­dinē fortitudinē. locutōeꝫ. motū. et ſic de alijs. Bern̄. O corpꝰ qͣꝫ nobilē hoſpitē hēs a qͦ oīa hēs. ꝙ aūt corpꝰ oīa hꝫ ab aīa ptꝫ ex hͦ. qꝛ cum aīa recedit a corꝑe corpus erit difforme et ꝑdet pulchritudinē. fortitudinē et locutionē. et erit tāqͣꝫ trūcus immobil̓ qͥ ſenihil mouere p̄t. Ari ſto. i. de aīa. Egrediēte aīa de corꝑe corpꝰ mar­ceſcit et expirat. et ſic ſit in morte cū aīa ſeꝑat̉ a corꝑe. vn̄ ariſto. Mors nihil aliud eſt niſi receſ ſus aīe a corꝑe. Tercia dignitas anime eſt ꝙ p̄cellit omnē creaturā corporeā. Auguſtinus. Anima omnē corpoream creaturam nature di gnitate p̄cellit. Ex qͦ pꝫ ꝙ vna aīa dignior ⁊ p̄ cioſior ē qͣꝫ oīa regna mūdi et om̄e aurū et argē tum et lapides p̄cioſi anime eqͥꝑari non pn̄t.