Transkription / Expositio in Aristotelis... [528

LIBO talis erat: qꝛ idem hō non eſt ad omnes virtutes aptus natꝰ optime. quar̄ talis homo hanc virtutem ad qͣꝫ eſt op time natus ſciuit.i. acquiſiuit: loquitur mor̄ ſocratico: hanc aūt virtutē ad qͣꝫ non eſt optime natus nequaqͣꝫ aſſumeerit: et per cōſequēs talis homo hēbit vnā virtutem ſine alia. Cōſequēter ibi ¶ Nec.n. iſtam rationē diſſoluit: .d. ꝙ predicta ſeparatio virtutū abinuicem cōtingit. ⁊ eſt poſſibil̓ ẜm naͣleſ virtutes de quibꝰ procedit ratio. ſed n̄ contingit ẜm morales v̓tutes ẜm quaſ homo dicit̉ ⁊ ē ſimpliciter bonus hō. Tertio ibi. Simul enī Aſſignat cauſā huius cōnexionis. d. ꝙ vni prudentie exiſtēti in anima omnes mora les virtutes inherēt.i. adherēt ei. que cunqꝫ aūt ſimul adſūt vni prudentie. ſimul adſūt ſibi inuiceꝫ ſed ẜm h̓ ꝙ ꝓ batuꝫ eſt. sͣ. omnes virtutes morales adſt̓ ⁊ coexiſtūt vni prudētie. quare ꝑ conſequēs ſibi inuicē inſeꝑabil̓r coexi ſtent. Cōſequēter ibi. Manifeſtuꝫ aūt. Repetit vnū dictum de vtilitate virtui ⁊ prudentie. d. manifeſtū eē po ſito ꝙ nec prudētia nec v̓tus eſſet petica.i. operatiua ⁊ actiua circa neceſſa ria ⁊ vtilia vite ꝙ adhuc indigemꝰ ea ꝓpter duo. primo quideꝫ qꝛ ē ꝑfectio cuiuſdā particule anime que naͣlit̓ ap petit ꝑfici. 2º. ꝓpter electionē qꝛ nulla erit electio recta ſine prudētia ⁊ ſine virtute quia electio duo de neceſſitate cōcernit.ſ. finē ⁊ illud ꝙ eſt ad finem. Iſtud enim eliggit̉ ⁊ propter finē eligit̉. Et idcirco oportet ꝙ electio cō uenienter concernat vtrunqꝫ ad hoc ꝙ ſit recta. virtus autem facit recte operari.i. recte intēdi finem. Et pruden tia illud ꝙ eſt ad finem. quare electi onis rectitudo neceſſario exigit ⁊ v̓tu tem ꝓpter ordineꝫ ad finē ⁊ prudētiā ꝓpter ordinē ad illud ꝙ eſt ad finem. Conſequēter ibi. Sed tn̄ Exponit vnam difficultatē de cōparatione ſapiē tie ⁊ prudētie que tacta fuerat. sͣ. de vtilitate earum. Erat enim difficultas in hoc quia dictum fuerat ꝙ ſapiētia ē ſtudioſior qͣꝫ prudētia. ꝯͣ. eo. li. c. 8º. p b̓ aūt dicebatur qꝫ prudentia principa tur ⁊ precipit ſapiētie ſicut dictum fu erat de ciuili doctrina. s. li. i. ī ꝓhemio ex quo videbatur ꝙ prudentia eſſet ſtudioſior ⁊ prīcipalior qͣꝫ ſapiētia. Ad h̓ aūt dicit ph̓us ꝙ prudētia nec ē pricipalior qͣꝫ ſapiētia nec eſt perfectio melioris potentie ſeu particule ale qͦ apiētia ꝙ apparet ex precepto prudē tie ī quo ratio ad oppoſitū fūdabatur ꝙ patet ex duobꝰ. primo qꝛ ſicut ſe ha bet ars medicine ad ſanitatē: ſic ſe habet prudentia ad ſapientiā. medicina vero nec vtitur ſanitate nec precipit ſanitati. ſed precipit alicui gratia ſanitatꝭ. ſic ēt prudentia nec vtitur ſapiē tia nec precipit ſapiētie. veꝝ ē ꝙ pre cipit homini gratia ſapiētie. h̓ āt non eſt principari ſapiētie ſed potius deuire. Adhuc patet idem in alio ſimili qꝛ doctrina politica precipit ſuꝑ omnibus que gerūtur in ciuitate inter qͥ agitur de dijs propter hͦ tn̄ nullus di ceret politicā principari dijs ſic neqꝫ debet dicere ꝙ prudentia principet ſapiētie qͣꝫuis aliqua precipiat circa ipſam nō tn̄ ei. ſed gratia eius. Queſtio. 17. D euidentiam predictorum queritur vtrum omnes v̓tute morales ſibi inuicem ⁊ prudētie inſe parabilit̓ ſint cōnexe. Et arguitur. ſic per quoſdam ſed ſimpliciter aſſere teſ. primo quidem ex vnitate pruden tie qꝛ ut dicit hic ph̓us. 6º. ethicoꝝ ſimul prudentie vni exiſtenti omnes vir tutes morales inherēt. 2º. ex vnita te metaphiſice quia errare in materia vnius virtutꝭ eſt errare circa materiaꝫ alterius. ſicut ſi ponatur aliquis inſta tu intemperatꝰ qͣꝫuis ex hāitu iuſtitie abſtineret ab adult̓io tn̄ ex hāitu intēperantie incidet in adulterium ⁊ per ꝯſequēs in opus iniuſtū. qꝛ aliquotiens replicatā generabit iniuſtiticiam quare patet ꝙ oppoſitū vnius virtutis