![]()
LIBRO ſicut apes ⁊ forice ⁊ inter hōies ꝗ ſūt adinuicē vnius gētis. videt̉ gͦ ex naͣli inclinatione ad grege: ꝙ amicitia ẜm emped̓. cōgregās ſit quid familiar̄ ac ſociale. 2º ꝓbatur id ex philātropia.i. ex amore hominū que ap latinos vocatur hūanitas. Et dicit̉ a philos ꝙ ē amor ⁊ tropos ꝙ eſt hō. quaſi amor hōinū: qꝛ maxime ī hominibꝰ grex hꝫ locū pro eo ꝙ nos laudamus homines philātropos.i. cōitatis hominū amatores tales ſūt maxime apti ad ſocieta tem ⁊ familiaritatē quibus ſūt ꝯͣrij ⁊ mō viuendi homines ꝓterui ⁊ ꝑtinaces qui grece dicuntur ycirogmones .sͣ. li. 7º. c. 13º. 3º. patet idē ex dirrectio ne itinerū. qꝛ videtur oīs hō ōi hōi ſe hēre ut familiare aīal ⁊ amicum ī et roribus itineruꝫ. qꝛ quādocūqꝫ aliꝗs errans in itinere interrogat aliū ſciētē libenti animo docet eū. et ſi quis iſtud negaret homini nō putaret̉ hō Conr̄ ibi ¶ Uidetur aūt. Probat ꝙ āicitia ſit ſaluatīa cītatū. dicit gͦ ꝙ amicitia vi detur cōtinere ciuitates in ſtatu ſuo ꝙ apparet. qꝛ legis pōitores ⁊ ciuitatū rectores magis ſtudēt circa amicitiaꝫ inducendā qͣꝫ circa iuſticiā. Idē.n. iudiciuꝫ eſt apud legis latores de cōcor dia ⁊ amicitia. qꝛ cōcordia videtur eē ſimilis aīcitie ⁊ nō īmerito: qꝛ cōcordia eſt vnū amicabile ut. jͣ. li. 9º. c. 7º. ſꝫ legiſpoſitores maxime appetūt ꝓ ſalu te ciuitatis cōcordiā. ⁊ maxime expel lūt eis inimicā cōtentionē. quare āici tia maxīe videt̉ ſaluare ciuitates. Eſt aūt ſciendū ꝙ iſtud ſupponit̉. 2º. politi ce vbi ꝓbatur ꝙ ꝓpter amicitiā inducendā vxores nō debent eſſe cōmuneſ ſed ꝓprie. Conr̄ ibi. ¶ Et amicis. De clarat ꝙ amicitia eſt cōſecutia iuſtitie ⁊ h̓ dupl̓r primo ꝓpt̓ indigentiā quia omnibꝰ hominibuꝰ cohītantibus ami cis exn̄tibus nil opꝰ eſt iuſtitia. hōies aūt iuſti exiſtētes īdigēt āicitia. Scd̓o ꝓpter decētiam. qꝛ iuſtoꝝ hominū ma xime intereſſe videt̉ eē āicabile. Eſt gͦ notādum ꝙ vbi inter oēs cohabitā tes eſſet ꝑfecta āicitia. nō eſſet neceſſa ria iuſtitia iō qꝛ perfecta āicitia facerres āicoꝝ cōmunes qͣꝫtū ad vſuꝫ ut. 2º. politice. quare tūc non haberet locum commutatio nec lis nec vīdicatio nec per cōſequēs iuſtitia. 2º. nota ꝙ iō iuſti tia indiget amicitia: qꝛ nullus per ſe ipſuꝫ eſt ſibi ipſi ſufficiens ut ꝓbat̉ pꝰ politice. nec pōt oīa ſibi neceſſaria ha bere ab alijs per viā iuſtitie: qꝛ nūqͣ eſſet finis appreciationū ⁊ eſtimationū: quare in multis indiget ut hēat ea que ſūt proximi ꝑ viā amicabil̓ gratie Tertio nota ꝙ iō iuſtoꝝ intereſt āicitia. qꝛ iuſtitia eſt alienū bonū. ut. sͣ. li. 5. c. 3. ⁊.c. xi cōicatō aūt bonoꝝ ē effectus amicitie ut. jͣ. li. q. c. 4. quar̄ iuſto ruꝫ intereſt āicitia. Conr̄ ibi. Nō ſolū aūt. ꝓbat ꝙ amicitia ē quoddā bonū tāqͣꝫ obiectū philophilie. ꝙ interpreta tur amor āicitie. Dicit gͦ ꝙ āicitia vid̓ tur eſſe nō ſolum quid neceſſariū hōi: ſed ꝙdam bonū habēs in ſe rōnē boni ꝙ ꝓbatur: qꝛ cuiuſcūqꝫ amor eſt bonus ⁊ laudabilis ipſū eſt bonuꝫ habēs rationē boni. Sꝫ amor āicitie laudabil̓ eſt ⁊ bonus: quare ipſa āicitia ē ꝙdaꝫ bonum hn̄s rōnem boni. huius rōnis premiſit cōcluſionē. ſcd̓o ſubdit mino rem. d. ꝙ nos laudamus homines philophilos.i. āicoꝝ ⁊ amicitie amatores Et philophilia videtur nob̓ eſſe de numero bonoꝝ. Et ꝗdā d̓ nr̄is exiſtimāt ꝙ amici ⁊ viri boni: ſint ideꝫ ſic ꝙ om nes viri boni: ſūt amici et omnes ami ci ſunt viri boni. Nota vero ad eui dentiā maioris ꝙ nullus amor rei vti lis vl̓ rei delectabil̓ eſt ẜm ſe laudabiſꝫ ſolus amor bōi honeſti. qꝛ reꝫ vtilē nō amamus ꝓpter eā. rē vero delecta bilē nūqͣꝫ preciſe amamus niſi ꝓpter cōcupiſcētiam. Rē autē honeſtā ama mus ꝓpter ipſā: quare iſte ſolus amor eſt laudabil̓. Lectio 2º. Ubitat̉ aūt. ⁊c. Poſt ꝓhemium ſubdit tractatū in quo primo recitat aliorum ſn̄tias Secūdo proprias ibi. ¶ Forte āt vtiqꝫ 