![]()
VIIII pigritando ⁊ tardando qꝛ minimum l̓ nihil malorum oꝫ tradere aīcis quan tuꝫ eſt poſſibile. unde exiuit h̓ verbum cuiuſdam infortūati nolentis infortuīa ſua reuelar̄ amicis ſuis. ſꝫ dicebat ego ſum ſufficienter īfortunatus ꝓ me ⁊ ꝓamicis meis. quare nō oꝫ quod ipſi ſci ant ne vna mecū īfortunentur. Quo. ad tertium dicit ꝙ amici maxime ſunt vocādi in caſu in quo ipſi debeant in pauca turbari ⁊ triſtari ⁊ ipſe vocans poſſit per eos ad magͣ acquirēda iuuari: uel ſaltem ad nō ꝑdēda. puta ſi ami ci tui poſſet te faciliter a mortis periculo. uel ab alio magno dāno liberare tu deberes ſine oī mora diſpēdio tuoꝝ aīcorum ſuffragium īuocare. Conr̄ ibi. ¶ Ire āt eꝯuerſo. tradit alia tria documēta de mō eundi ad aīcos. d. quo ad primū ꝙ ire ad aīcos īfortūatos oꝫ ecō uerſo qͣꝫ vocare eos: qꝛ īfortunati d̓bēt tarde vocare amicos ut dictū eſt. ſꝫ aīci debēt ire ad eos cito ⁊ prompte ēt n̄ uocati. cuius ratio ē bonum ⁊ melius. bonū quid̓ qm̄ aīci boni intereſt per ſe ac prompte ēt ſine requiſitione benefacere. ⁊ maxime hijs īfortunatis in neceſſitate poſitis nō dignificantibꝰ ſu as miſerias reuelare nec īportune alioruꝫ auxilium implorare. qui vulgo dicuntur pauperes verecundi ⁊ ſic ē bonum iſtis ⁊ illis viſitantibus ⁊ viſitatꝭ Itē eſt eis melius ⁊ delectabilius pro eo quod viſitās bn̄ agit liberaliꝰ ⁊ honorabilius ſi ꝑ ſe nō reꝗſitus agit quā ſi requiſitus extiterit. viſitatꝰ etiā bene ficiū cū minori verecūdia recipit ſi non petierit qͣꝫ ſi petierit. quare ābobꝰ eſt melius ⁊ delectabiliꝰ. Quo ad ſecūdū documentū dicit ꝙ ēt ad bonas fortunas aīci oꝫ aīcum eiꝰ ire cito ⁊ ꝓmpte ſi tn̄ ipſe ſit ul̓ eſſe poſſit cooꝑans cum aīco ī eius hoīs fortunis. cuius ratio ē qꝛ neceſſitas aīcorum ī rebus utilibus ē ad h̓.ſ. ad ꝓmouere ⁊ augere bona coaici ſui. Quo ad tertiuꝫ dicit ꝙ ad bonā paſſionē.i. ad bonā fortunaꝫ aīci vnde iſte poſſit bn̄ pati ⁊ iuuari quiete ⁊ tarde ē eundum. cuius rō ē duplex vna quidē ex ꝑte viſitātis qꝛ nō eſt bonum hoīem ſtudioſum promptū fieri ⁊ ſe ingerere ad adiuuari ꝑ alios. liberalis.n. nec petitiuꝰ: nec multū acce ptiunꝰ ē. ut. sͣ. li. 4. tractatu. d̓ lib̓alita te. 2º. uero rō ē ex ꝑte viſitati qꝛ reuere dū ⁊ declinandū ē ⁊ cauere oꝫ opinio nem īdelectatiōis ne.ſ. bene fortunatus opinet̉: ꝙ tu nō delectaris in bono ſuo ut ſuo. ſed ut poteſt eſſe cōmodū tu um ⁊ ſumme cauere oꝫ oneroſū eſſe aīeo ꝙ quādoqꝫ accidit qn̄ quis ſe impotune īgerit bonis fortunis alterius. vltimo āt cōcludit ꝙ aīcorum pn̄tia ī oībꝰ fortunis qualibuſcūqꝫ videt̉ eſſe utiqꝫ appetibilis ⁊ eligibilis. Nota uero ꝙ aliquis pōt dare aīco bn̄fortunato opinioneꝫ īdelectatiōis dupliciter vno mo do. ſi nullum cōgratulatiōis oſtēdat ſi gnum ſuꝑ eius bōa fortuna. alio modo ſi oſtēdat: tn̄ ex modo cupiditatis ſue p̄tendat ꝙ non delectatur ꝑꝑ illum. ſed ꝑꝑ ſe ipſum. utrūqꝫ āt cauēdū ē ⁊ d̓ utroqꝫ pōt intelligi lr̄a ph̓i. L. 14. Am igit̉ quēadmodū. Det̓minatꝭ. 13. primis queſtionibꝰ hic determinat. 14. ⁊ ultimaꝫ qͣꝫ ſine ꝓpōe tituli determinat. ſuppōit .n. ꝙ ſunt quatuor amicabilia ut.ſ. bn̄ ficentia. beniuolētia. ſocialis cōuictus ⁊ ꝯcordia. poſſet gͦ queri ꝙ iſtorum ſit aīcis eligibiliſſiuꝫ vtrum cōuiuere uel aliquod aliud. Ad h̓ reſpōdet ph̓us ꝙ cōuiuere eſt eis eligibiliſſiuꝫ. h̓ aūt pro bat quadrupliciter pº ex cōdōne uiſus 2º. ex opone ſenſus ibi. cōicatio.n. 3º. ex cōmuni hōiū uſu ibi. ⁊ ꝙ aliqn̄ 4º. ex ꝓfectu virtutis ibi. ſit quidē igit̉. pº. ergo ſic ītendit arguer̄ ſicut ſe habꝫ viſus ad ꝑſonas mutuo ſe amātes. ſic cōuictus ad amicos: qꝛ amātes ſunt quaſi amici ⁊ viſus quaſi cōuictus. ſed viſus ē amātibus ſe dilectiſſimū. ⁊ ma gis eligunt hūc ſenſum ad prefruendū ſe ipſis mutuo quam alios ſenſus ⁊ ſi aor ẜm hūc ſenſū extitiſſet ⁊ factus fu iſſet. quare cōuictus erit amicis dilecM 