![]()
Sermo XI. Ubi ꝓpheta de xp̄o loq̄ns in ſpū dicit. Quaſi agnꝰ corā tondēte ſe obmuteſcꝫ. nō ex culpa vt dicit Aug. ſꝫ ex patientia. ⁊ nō aperuit os ſuū. Matth̓. xxvi. ⁊ Luc. xxiij. Marci. xv. et Ioha. xix. Nō rn̄dit ei verbū. Silet mō etiā deꝰ qͣꝫtū ad quoſdā qͦs ꝑmittit viuere in laſciuijs ⁊ voluptatibꝰ ꝓ licentia bn̄placiti ſui et nō dei. De quibꝰ pͥſ. Hec.ſ. mala ⁊ pct̄a feciſti ⁊ tacui. ps. xlix. Ab hͦ ſilētio orat ſe ꝓpheta liberari in psͣ. xxvij. dicēs. Deus meus ne ſileaſ a me. Glo.ſ. me nō increpando. ⁊ aſſimilaboꝓpter peccata mea q̄ facio deſcendentibꝰ in lacum inferni. qꝛ vt habet̉ Zophonie. i. Dies ire dies illa dies tribulatōis ⁊ anguſtie: dies calamitatis ⁊ miſerie. dies tenebrarum ⁊ caliginis. dies nebule ⁊ turbinis. dies tule ⁊ clangoris ⁊cͣ. Et qͣꝫto magis modo tacuerit: tanto fortius tūc loquet̉ in verbo aſpero. Mat. xxv. Diſcedite a me maledicti in ignem eternum. R Itē manifeſtꝰ veniet ſicut manifeſte aſcē dit. Actuū. i. Sic veniet quemadmodū vidi ſtis eū euntē ī celū. qͣſi di. ſic videbitꝭ eū ad iu diciū venire. Itē manifeſtus apparebit vt dicit mgr̄ in. iiij. ſnīaꝝ. diſt. xlviij. c. i. ⁊. ij. in lr̄a. qꝛ in forma ſerui humana.ſ. iudicabit. ⁊ gl̓ificata vt mgr̄ ex verbis Aug. ibidē in. ij. c. dedu cit. ⁊ om̄ibꝰ apparebit ī iudicio vt videāt ma li in quē pupugerūt. Apoc̄. i. tā corꝑaliter occidēdo qͣꝫ ſpūaliter offendēdo. qꝛ nō minꝰ con temnūt eū qͥ p̄cepta ꝯtemnūt qͣꝫ qͥ xp̄m crucifixerunt. Et forte magis. qꝛ peccas facit qd̓ forte deꝰ nō vult. ſꝫ qͥ xp̄m crucifixerūt fecerūt qd̓ xp̄s voluit. yſa. liij. Oblatus eſt qꝛ ip̄e voluit Ideo tales ſolū hūanitatē videbūt vt timeāt diuinitatē ꝟo nō videbūt nec gaudebūt. Un̄ yſa. xxvi. Tollat̉ impiꝰ ne videat gloriam dei Diuītas em̄ vt dicit mgr̄ vbi sͣ in fine pͥmi. c. ſine gaudio videri non p̄t. quo gaudio mali ꝓpter eoꝝ peccata ſunt ⁊ erūt indigni. qͣre diuinitatē iudicis.ſ. xp̄i qui deꝰ eſt nō videbūt: ſꝫ boni diuinitatis claritatē videbūt: qꝛ digni ſunt ⁊ erūt. exqͦ ſunt mūdi corde ⁊ ꝯſciētia pu ra. De qͥbꝰ Mat. v. Btī mūdo corde qm̄ ipſi deū videbūt. qd̓ erit ip̄is gaudiū ⁊ vita eterna Iohā. xvij. Hec eſt vitā eterna vt cognoſcāte ſolum verū deum. Cognoſcet̉ em̄ ab oībꝰ.ſ. bonis ⁊ malis. n eodē modo vt p̄dixi. Cogno ſcetur inquā dn̄s iudicia faciēs. ps. ix. Quarto veniet ad iudiciū terribilis ⁊ iratꝰ peccatoribꝰ. Ideo psͣ. ad eū in ſpū inqͥt. Tu terribilies. ⁊ quis reſiſtet tibi. ps. lxxv. q. d. nullꝰ. Ex tūc.ſ. ī iudicio iratua ꝯtra pctōres apparebit vt canit eccl̓ia. Dies illa dies iredies calamitatis et miſerie: dies magna ⁊ amara valdē.ſ. malis ⁊ peccatoribꝰ. qꝛ vt habet̉ ad Roma. i. In illa die reuelabit̉ ira dei de celo ſuꝑ omneꝫ impietatē ⁊ iniuſticiā hoīm eoꝝ qͥ veritatē dei in iniuſticia detinēt. Nolētes iuſte viuere ⁊ a peccatis declinare. Un̄ mgr̄ vbi ſupra. ca. ij. ī fine lr̄e. Apparebit terribilis malis ⁊ iuſtꝭ mi tis. Erit em̄ terror malis ⁊ lumen iuſtis. Reuera tunc terribilis ⁊ iratꝰ apparebit ī die iudicij vt timeāt hi qͦꝝ poculis iā timor dei nō eſt q̄re ad ml̓ta peccata corruunt Iuxta illud ꝓuer. viij. Btūs hō qͥ ſemꝑ eſt pauidꝰ. qͥ vero mētis eſt dure corruet ī malū. ⁊ etiā ſine timo re dei iuſtificari nō pn̄t. vt d̓r Eccl̓i. i. Qui ſine timore dei eſt nō poterit iuſtificari.i. cū iuſtis habere mite iudicē ſꝫ iratū. Itē qͥ ī ſuo pri mo aduentu mitis venit pctōribꝰ. Mat. xxi. Ecce rex tuus venit tibi māſuetꝰ. qꝛ venit vo care pctōres ad penitētia Matth̓. ix. Sꝫ qꝛ inter malos qͥ nolūt intelligere ut bene agant. psͣ. xxxv. aliqͥ ſunt. Hiere. xviij. qͥ nō agunt ꝓpcto ſuo penitētiā in hͦ tꝑe māſuetudīs ⁊ greꝗbꝰ pctōribꝰ iratꝰ adueniet ⁊ terribilis. Nam inqͥt ꝓpheta. Si penitētiaꝫ egerit gens illa a malo ſuo agā ⁊ ego pn̄iam ſuꝑ malo qd̓ cogitaui vt facerē ei. Si fecerit malū in ocul̓ meis vt nō audiat voce meam. penitētiā agā ſuper bono qd̓ locutꝰ ſum ut facerē ei. Et ideo qͦs ſic inuenerit veſte charitatis carere ligatis mani bus ⁊ pedibꝰ cū funibꝰ peccatoꝝ. ut d̓r ꝓuer. v. Funibꝰ pctōꝝ ſuoꝝ quiſqꝫ ꝯſtringit̉: ꝓijciet ī tenebras exteriores. Tūc qͥlibet pctor qͥ hic deū nō timebat dicet illud ps. liiij. Timor et tremor venerūt ſuꝑ me ⁊ ꝯtexerūt me tenebre ſcilicꝫ culpe: q̄ ſunt cauſa. De om̄ibꝰ his dicit Greg. ſuꝑ Ezech̓. edēptor humani generꝭ cū iudex apparuerit mitis ⁊ ſpecioſus erit iuſtis. terribil̓ et iratꝰ iniuſtꝭ. quē em̄ māſuetum aſpiciēt electi: pauendū et terribilē videbunt reprobi. Ideoqꝫ electi tūc eū nō terribilē vide bunt: qꝛ mō terrorē eiꝰ ꝯſiderare nō ceſſant. ſꝫ ſtudioſe ꝯſiderāt qͣꝫ terribilis et iratꝰ ad iudi ciū veniet. iō culpas ſuas deflēt. et nūc amore illiꝰ an̄ oculos mētis ponūt et quotidie bona agūt et mala ꝑtimeſcūt. gͦ erit eis piꝰ. Un̄ ſan. Tho. dicit in. iiij. di. xlviij. Sic amici gloria ē delectabilis et ꝯrijs illiꝰ odio habet̉.ſ. inimicis. ſic viſio claritatis ip̄iꝰ humanitatꝭ xp̄i bonis erit delectabilis qꝛ in p̄miū. malis ꝟo cōtriſtabilis qꝛ in ſuppliciuꝫ. Un̄ Aug. Mallent reprobi om̄e tormētū potiꝰ ſuſtinere qͣꝫ fa ciē iratā iudicis videre Et īplebit̉ in eis illud Zach̓. xiiij. Oculi ꝯtabeſcēti foraminibꝰ ſuis 