Seite
Sermo omnibus ſenſibus eorū. Qd̓ ſic cōtingit. cuꝫ enī in igne tria ſunt. ſplendor calor et ardor. per ſplendorem notificat ſe intellectui infun dens illi ſcientie illuminationeꝫ. voluntati ꝑ calorē immutās eā per dilectionē. ꝑ ardorem ꝟo notificat ſe memorie inebriās eā ſapientie deguſtatiōe. I Sed d. vnde talis ardor cauſatur. Reſpondetur licet ꝟaciter dici po­ſet ꝙ ex dei pn̄tia qꝛ ex dilectione patris nr̄a dilectio accenditur. ex filij ſapīa noſtra cogni­tio illuminatur. ex ſpirituſſancti clementia ⁊ dulcedine noſtra memoria dulcorat̉. et ſic ex dei preſentia generatur ſuper oīa cauſaliter et effectiue. tamē ſingulariter etiā ex dei col­locutiōe ardor diuinus oritur diſpoſitiue. ꝓ uerb̓. iij. Om̄is ẜmo dei ignitus Psͣ. cxviij. Ignitū eloquiū tuū vehemēter. Eccī. xlviij. Sermo illius quaſi facula ardebat. Prou̓. xvi. In labijs illius ignis exardeſcit. Cuꝫ er go deꝰ hec ſua eloquia ignea ad aīam dirigit tūc aīa inflamatur. ſicut cū qͥs ardentē ſagit­tam in caſtrū vel domū dirigit. Ber. ſuꝑ can Spūs eſt deus. ſpiritꝰ eſt aīa. habēt līguas ſuas ſpūales cū quibus alterutrū loquūtur ⁊ pn̄tes ſe indicēt. lingua dei eſt fauor dignatio nis eius. aīe lingua feruor deuotiōis. Et ſed tur ibidem. Elinguis eſt aīa que hāc nō hꝫ ⁊ nullatenꝰ p̄t ibi ẜmocinatio eē cū ꝟbo dei. iō locutio dei ē infuſio doni. Rn̄ſio aīe ē admi­ratio cū gr̄arū actiōe Gre. Animaruꝫ verba ſunt deſideria. deſideriū magnū clamor ma­gnus. Et ſic patet quō cauſat̉ ardor R Sꝫ d qͥd efficit ille ardor. Rn̄det̉ feliciſſimā vnionē cū deo. vt patet in naturali exemplo. Ignis enī ad virtutē ſuā ꝯuertit rē in quam agit vt illa res in ꝓpria forma nō appareat: ſed in forma ignis vt ligna iā nō ſunt diuerſa ſed vnius ignis. ſic et ignis diuinꝰ agit ī ani mā vt vnus efficiat̉ ſpūs. i. Corī. vi. Qui ad heret deo vnꝰ ſpūs ē. Ioh̓.xvij. Pr̄ ſancte ſ ua eos ī noīe tuo qͦs dediſti mihi vt ſint vnū ſicut et nos. Sꝫ ne illa or̄o ſolū videat̉ ītelli­gi de apl̓is. ſubdit. n̄ ꝓ eis rogo tm̄ ſꝫ ꝓ eis qͥ credit̉ ſūt ꝑ ꝟbū eoꝝ ī me vt oēs vnuꝫ ſint ſicut tu pr̄ ī me ⁊ ego ī te. vt ip̄i ī nob̓ vnū ſint De eadem feria Sermo. lxxx. Vrrexit dn̄s ꝟe et apparuit ſy­moni petro. Lu. xxiiij. c. et legit̉ hodierna die ꝓ euangelij officio. L Pro introductiōe orit̉ queſtio. Quare xp̄s nō ꝯtinue ꝯuerſatus ē cū diſcipulis ſuis poſt reſurrectōnē ſicut pͥus fecerat. Rn̄dꝫ ſan ctꝰ tho. ꝑte. iij. q. lv. ar. iij. ꝙ circa reſurrectio­nē duo erāt maīfeſtāda diſcipulis ſcꝫ gloria reſurrectiōis ⁊ ꝟitas reſurrectiōis. Quo ad pͥmū ſcꝫ gloriā nō decebat eū cōtinue cōuerſa­ri cū eis vt pͥus ne videret̉ ad talē vitā reſu­rex iſſe qualē prius habuerat. Sꝫ qͦ ad ſcd̓m ſcꝫ ꝟitatē reſurrectiōis tūc ſufficiebat ꝙ plu­ries eis apparuit. et cū eis familiariter locu­tus fuit comedit et bibit. et ſe eis palpanduꝫ prebuit. et ſic ꝟitas reſurrectiōis ꝑ appariti onē multiplicē innotuit. In ſumma euangeli duo innuūtur. Prīo ip̄oꝝ ambulantiū collo cutio lachrymabilis. Secūdo de ſe nō credē tiū correctio amicabilis. Primū patet ī pͥnci­pio. ſcd̓m ibi. o ſtulti ⁊cͣ. De primo dicit In il lo tꝑe. ſcꝫ in die reſurrectiōis tūc duo ex diſci­pulis. ecce licet eſſent ſine magiſtro. tn̄ adhuc ẜuabāt imperiū illius bini ambulantes. hoc enī docuit dn̄s. Prīo ad ſolaciū mutuū vt al­ter alteri ẜuiret Eccēs. iiij Meliꝰ ē duos eſſe ſimul qͣꝫ vnū: habēt enī emolimētū ſocietatis ſue. Si vnus ceciderit ab altero fulciet̉. et no mē vniꝰ ponit̉ infra qͥ vocabatur Cleophas. Alteriꝰ nomē euāgeliſta obticuit Et creditur vt dicit Theofilus ꝙ fuit lucas euāgeliſta qͥ ꝓpter hūilitatē ſe nō noīat. Et hͦ vid̓r ſētire Greg. in pͥmo mo. Sꝫ Amb̓. ſuꝑ lucā d. ꝙ fu it alter noīe admon. qꝛ lucas erat vnus diſci­puloꝝ apl̓oꝝ. vt dicit Hiero. in ꝓlogo ſuper Lucī. Et iſti diſcipuli ibāt iſto die ſcꝫ reſur­rectiōis in caſtellū qd̓ erat in ſpacio ſtadioruꝫ lx. ab hiel̓m noīe emaus. ſed poſtea poſt va­ſtatōnē iudee ſub marco aurelio reſtaurata di­ctū eſt nec apolis. et ip̄i loquebātur ad inuiceꝫ de his om̄ibus q̄ acciderāt. ſcꝫ de traditione iude. de fuga diſcipuloꝝ. de captiōe ꝟberibꝰ illuſionibus ⁊ paſſionibꝰ. et de emiſſiōe ſpūs Theoſilus. loquebātur nō quaſi credentes: ſed ſicut ſtupētes in rebꝰ extraneis. q. d. quō potuit eſſe tāta malicia iude vt eū traderet a quo tāta bona ſuſcepit. et quō poſt tanta dile­ctionis ſigna q̄ diſcipulis exhibuit ip̄i nihilo minus reliquerunt eum ⁊ fugierunt. o qͣꝫtus