Seite
cx. nam ſi nō potes de pecunijs fac de cibis veſtibꝰ vel de ſeruitus corꝑalibꝰ. et ſi oīa iſta deficiūt habeas cōpaſſionē. Aug. et habet̉. xlv. di. due. Due ſunt ſpecies elemoſine. vna cordis. alia pecunie. et ſi deficit vna ſufficit altera. Vnde aug. Vbi nō adeſt facultas ſufficit voluntas. volūtas ibi ſupplebit effectū ſi nō poſſit ī actu­Quinta cā mouēs ad miſericordiā eſt precepti auctoritas. qꝛ xp̄s deus et hō precepit. mat. ix. Euntes diſcite quid eſt miẜicordiā volo et non ſacrificiū ⁊cͣ. Dicit ambro. ſuper lucā. et poni tur in cano. lxxxvi. di. in ſingulis. Miẜicordia eſt cōmunis vſus. iō cōe preceptū eſt oībꝰ ſtati bus. oībus etatibꝰ. omībꝰ officijs nō publican­non miles excipitur. non agricola vel vrbanus diues vel pauꝑ. Ideo hiero. et ponit̉. lxxxvi. di.§. qui clementiā. Qui clementiam nō habet nec indutus eſt viſcera miſcd̓ie et lachrymarū qͣꝫuis ſpūalis ſit nō adimplebit legeꝫ xp̄i. eo ꝙ dicit ambro. ſuper epl̓am ad Thimo. Omnis ſumma diſcipline xp̄iane conſiſtit in miſcd̓ia et pietate. Sexta cauſa eſt eius vtilitas. nā ſi pre ciperetur aliqd̓ inutile poſſet ſe hō excuſare. ſi­cut fecit Ioab qn̄ p̄ceperat ei dauid vt iret nū­rare ppl̓um.i. ꝑalip. xxi. dicens. Nonne domi ne mi rex oēs ſerui tui ſunt. quare hoc q̄rit dn̄s meus. q. d. cuius vtilitatis eſt L Sed mi ſericordia nō eſt inutilis ſed valde vtilis. pͥmo deo placet. de quo aug. Nō eſt qd̓ nos ita facit deo amabiles vt pietas et miſcd̓ia. pſal̓. lxxxii. ij. Miſericordiā et iudiciū diligit deus. ⁊ pro uer. xxi. Facere miſericordiā et iudiciū magis placet dn̄o qͣꝫ victime. rō qꝛ eſt eius natural̓ ꝓ­prietas. Gre. Deus cuius ꝓpriū eſt miſereri ſꝑ et parcere. nam miſcd̓ia eſt vngentum quo vngitur xp̄s in mēbris ſuis. Vn̄ bern. Bonū eſt vngentū contritōnis qd̓ de recordatōe pec­catorū ꝯficitur. ſed melius eſt vngentū deuo­tōnis qd̓ fit de recordatōe bn̄ficiorū. ſed opti­mum eſt vngentū qd̓ vincit vtrūqꝫ ſcꝫ vnctio pietatis. ideo xp̄s ſpecialiter docuit miſcd̓iam. Luce. xi. Quod ſuꝑeſt date elemoſinam. et h̓ Eſtote miſericordes. eo ꝙ ſua naturalis ꝓprie tas eſt. Scribitur em̄ Eccī. xiij. Oē aīal ſibi ſimile diligit. multo magis qd̓ eſt ꝓprium ſibi. Eo miſcd̓ia maxime dyabolo diſplicet. vn̄ glo. ſuper illud psͣ. cxliij. Miſcd̓ia mea et refu gium meū. dicit. De nullo vincitur inimicꝰ dia bolus ſicut de miſericordia. et hͦ facit eiꝰ īuidia M Tertō miſcd̓ia homī multū prodeſt. et hoc in omni ſtatu. pͥmo in mundo. ſcd̓o in mor­te. tertō in iudicō. quarto in celo. Primo in mū do ꝓdeſt multis. pͥmo peccato obſtat. Eccle­ſiaſtici iij. Ignem ardentem extinguit aqͣ. et elemoſina reſiſtit peccatis. Nam hō caderet in multa peccata a quibꝰ per elemoſinā quam facit preſeruatur et cuſtoditur. et hoc fit vt dicit hie­ronimus rōe pauperuꝫ. qꝛ ꝓ eo orāt quibꝰ dat elemoſinā. Scd̓o bona tꝑalia multiplicat. pro uer. xi. Alij diuidunt ꝓpria et ditores fiūt. alij rapiunt nō ſua et ſꝑ in egeſtate ſunt Gre. Ter rena ſubſtantia ꝑ hoc ꝙ pauperibꝰ diſtribuitur multiplicatur. Exemplū ponit Guilhel. in ra tōnali diuinorū de bonifacō ep̄o. qui bonifacius xij. aureos de ciſta nepotis conſtantini preſpite ri recepit et dedit pauꝑibꝰ: quos ille acceꝑat pro equo ſuo vēdito: qui cū reuerſus hoc cognouiſ ſet iratus eſt ſuꝑ epūm. et epūs ingreſſus eccle­ſiam rogauit vt dn̄s eidaret cū ipſe non habe­ret quo ip̄m mitigaret. et factum eſt. Stat ī eniꝫ inuenit. xij. aureos in ſinu ſuo fulgentes. et de­dit ei di. poſt mortem meam nō eris epūs. quia illos florenos ſeruauerat ꝓ acquiſitiōe ep̄atus Idem bonifacius cū eſſet puer omne triticum dedit pauperibꝰ. audiens mater increpauit eum et bonifacius orauit: et ſtatim horreū repletum eſt. vt impleretur illud ꝓuer. iij. Honora dn̄m de tua ſubſtantia et implebunt̉ horrea tua ſatu ritate et vino torcularia redundabunt. Et ſic fe cit ſanctus eligius qui cum omne aurū pauperi­bus diſtribuit alijs pauperibꝰ aduenientibꝰ ite­rum in burſa ſua inuenit. ibi impletum eſt illud quod ſcribitur ꝓuer. xxviij. Qui dat pauꝑi nō indigebit: qui aūt deſpicit deprecantē ſuſtine­bit penuriam. Ideo petrus rauen. di. Da pau­peri vt det tibi. qꝛ habetur ꝓuerb̓. xix. Fenerat̉ dn̄o qui miſeretur pauperis. et viciſſitudinē ſuā reddet ei. ſicut factum eſt de vidua q̄ pauit He­lyam. iij. Re. xvij. cui non defecit farīa d̓ ydria et oleum in lechito quouſqꝫ dn̄s dedit pluuiam ſuper terram. Tertō miſericordia eſt vtilis in mundo: quia oratōnem exaudire facit. Iſa. lv iij. Frange eſuri. pauent. et egenos vagoſqꝫ ī duc in domum tuam. tunc inuocabis me et ego exaudiam. Sed iam multi inuocant deum ⁊ nō exaudiuntur: quia immiſericordes ſunt. de qui bus Criſo. Oratō eſt infirma que non eſt elemo finis redimita. Iō Eccleſiaſtici. xxix. Cōclude