Seite
Di IX. ſatione natural̓r: ſꝫ ꝙ ignis habeat ſplē dorem ſibi coeuuꝫ hoc nō ſequit̉ ip̄um preciſe ꝑ hoc quod eſt cauſans naͣliter: ſꝫ ex hoc ꝙ eſt ꝓducens natural̓r. quia ſi ꝑ impoſſibile nō cauſaret illū ſed ꝓ­duceret ita ꝙ ſplendor eſſet eiuſdē nae cum igne. adhuc non minꝰ ſequeret̉ cōe uitas. igitur vbi ē vere rō producentis naturaliter ſine ratiōe cauſantis natu ral̓r ſicut eſt in diuinis ibi vere ſequit̉ ꝓ ducens habere ꝓductum natural̓r ſibi coeū. Iſta ſolutio etiā cōfirmatur accipiendo illud qd̓ reperit̉ perfectiōis ſparſim in generatōibus diuerſaꝝ crea turaꝝ ⁊ relinquendo ea que ſūt impe­fectionis. in generatōibus.n. ſucceſſiuo ruꝫ hoc eſt perfectionis in eis ꝙ duꝫ fi unt ſūt imperfectionis eſt in eis ꝙ non manēt ſꝫ habent eſſe tm̄ in fluxū partis poſt ꝑtem. In generationē ꝑmanētiuꝫ hoc eſt perfectionis ꝙ manent ⁊ impe­fectionis ꝙ nō ſunt dum fiunt. quia h ponit imperfectionem in faciente. quia nō eſt perfectum faciens. ſil̓r in facto ꝙ neceſſario hꝫ eſſe poſt nō eſſe in indiui­ſibilibus ſucceſſiuoꝝ. hoc eſt ꝑfectioniſ ꝙ dum fiunt ſunt ⁊ tota ſimul ſunt. ſꝫ imꝑfectionis ꝙ raptum tranſeunt. Ag gregando igitur perfectiōes habebitur genitū quod ſimul generabit̉ ⁊ erit ⁊ ꝑ manent erit. hoc eſt genitū generari et ꝑfecte eſſe in nunc perfecte ſtate quod ē nūc eternitatis. hoc eſt propoſitum. Ad primum argᵐ dico ꝙ principium dicit̉ multipl̓r. ſicut apparet. 5º metha. c. j. ⁊ ſi accipiatur eodē modo bn̄ poteſt ꝯcedi ꝙ ſi ſit principiū alicuiꝰ ꝙ ſit pͥn cipium illius quod eſt idem ipſi. ſed pͥn cipium nō cōſueuit cōſtrui cum hoc qd̓ eſt durationis pro principio originis. ſꝫ tm̄ ꝓ principio quod ſit quaſi termin illius duratiōis a quo. ſicut inſtās dicit̉ prīcipiuꝫ tꝑis. ⁊ ſiue hoc ſit ex vſu ẜmo nis vel ex virtute ſermonis nō cōcedere tur iſta pater eſt principium duratiōis filij ſine determinatione. ſꝫ bn̄ concede­retur iſta pater eſt prīcipium originati uū eternitatis filij. Qn̄ igitur arguis ꝑ idētitateꝫ eē ⁊ durationis: quia quicqͥd eſt principium vnius ⁊ alterius. cōcedo ſi principium vniformiter accipitur reſ pectu eſſe ⁊ durationis. ſꝫ ly principiuꝫ non conſtruitur cum li durationis ī ra tione qualis principij li principiuꝫ con ſtruitur cuꝫ li eſſe. qꝛ reſpectu eſſe eſt pͥn cipiū originatiuū. Et ideo nō ſequitur ſꝫ eſt fallacia equiuocatōis vel amphy­ſꝫ ad hoc vt ꝯn̄tia teneat oporteat det̉ minare principiuꝫ in ꝯn̄te per hoc qd̓ ē originans vel originale. ſic. pater eſt pri cipium originale durationis filij. quod concedo vt dictuꝫ eſt. Ad 2ᵐ dico ꝙ verbum noſtrū eſt dupliciter in fieri. Uno mō eſt in fieri quod eſt propria gi­gnitio ip̄ius verbi. Alio mō eſt in fieri quod eſt propria inquiſitio precedēs il lam gignitionem. quaꝫ inquiſitionem Aug. vocat cogitatōnem volubileꝫ. ꝙ verbum noſtrū ſit in fieri hoc ſcd̓o mo do hoc eſt imperfectionis ⁊ ex parte v̓­bi quia ponit nouitateꝫ ⁊ ex ꝑte intelle ctus noſtri quia ponit imperfectaꝫ cau ſalitatem. ⁊ hoc modo verbuꝫ diuinū non eſt in fieri. ⁊ ideo concedit Aug. v̓. bum noſtrū cogitatione formari. ita ꝙ pͥus ſit formabile ꝙͣ formatuꝫ in illa in quiſitiōe pͥma: ſꝫ ꝙ verbuꝫ noſtꝝ ſit in fieri ꝙͣtum ad gignitionē non eſt īperfe ctionis: īmo eſt neceſſariū ad per ſe rō­nem verbi. ⁊ erit etiam in prīa. ⁊ ita nō eſt imperfectionis in verbo eterno ſemper eſſe in fieri.i. gigni abſqꝫ omni ī quiſitione p̄uia. Ad 3ᵐ dico ꝙ Au­gu. videtur negare filium ſemper naſci in queſtione preallegata. cum tamē ori genes dicat oppoītum ſicut allegat ma giſter in littera ſuper illud Iere. io. īuē ta eſt. ⁊ Gregoriuſ moralium. 29. ſuper illud Iob. 38. ſciebas quando naſcitur Nunquid igitur illa ſibi ꝯͣdicunt.