Di.III. hr̄et actualiſſimam entitatem. qꝛ diui­ſibile hꝫ actualiſſimā ētitatē ſiue exn̄ tiā actualiſſimā an̄qͣ ītelligat̉ in aliqͥbꝰ illoꝝ in diuidit̉. Et hoc tenꝫ ſuꝑius poīta in qōne de vnitate dei ex rōe nec̄e tacta fuit qōne pͥª hꝰ di. nec̄e diuidit̉ in pl̓a. qꝛ. a.. b. ſi eēt formalit̓ nec̄itates eēndi an̄qͣ ītelli ge̓t̉ ī aliqͦ illoꝝ ī qͥbꝰ nec̄e dīdr̄ ſint vltīe actualitateſ ſin̄ qͥbꝰ actualitas is eēt actualitas cōiſ eēt nec̄e. qꝛ reqͥret aliqͦ aliqͥd alid̓ a ſe qd̓ eēt. Sꝫ ꝯcludit de diuerẜ ꝑſonis ī ea entitate necͣia. nam illa entitas ex ſe necͣ. expectat aliquā actualitatē ab ip ſis diſtinguētibus ꝑſonas. qꝛ diuidi tur per illa diſtinguentia ꝑſonas ita diſtinguētia ꝑſonas. ſt̓ qͣſi vltīe actu alitates qͥbus talia ētia exiſtūt. ar guit̉. a.. b. intelligendo ip̄a duaſ pͥetates ꝑſonales aut ſt̓ formalit̓ nec̄ita tes eēndi aūt. ꝯcedi p̄t ſt̓ forma lit̓ nec̄itates eēndi. nec ſeqͥt̉ igit̉ ſūt poſ ſibiles. quia per dēptitatē ſūt illa vna nec̄itas eēndi. ſꝫ ſi. a.. b. eēt ī diuerſis oporteret dicere. a.. b. eēnt formali ter nec̄itates vl̓ entitates poſſibiles. qꝛ non poſſent eēdē alicui entitati ex ſe nec̄ie. illa.n. ētitas cōmunis cui eēt eē­ eſſet quaſi potētial̓ ad exiſtēdū vt intelligit̉ an̄ illā rōeꝫ ꝯͣhētē vl̓ diuidētē Cōtra ipſi. a. inqͣtū. a. aut repugnat poſſe defice aūt. ſi ſic. a. īqͣ. a. ē necͣi um. ita cui ineſt formalit̓ ē ei necͣio eēndi. ſi igitur nihil alid̓ pōt ip̄i. a p̄ciſe inqͣtū a repugnat̉. igit̉ nihl̓ tol lit̓ qͥn ipſi. a preciſe inqͣtū. a. ſit cōpoſſi bile deficere. ſꝑ preciſe ſumptū ē poſ­ſibile deficer̄. repugāt necͣio ex ſe quer ſolutōeꝫ ad hāc obiectōeꝫ. Irca tertiam di. q̄ro. pͥº de cogͦſcibilitate dei Et q̄ro priº. Utꝝ deꝰ ſit naͣl̓r cogͦſci bil̓ ab intellectu viatoris. Arguo non. ph̓s de aīa. Fantaſmata ſe hn̄t ad intellectum ſicut ſenſibilia ad ſenſū igitur intellectus nihil intelligit niſi fantaſma poteſt ſenſus apprehender deus aūt non habet fantaſma. ⁊cͣ. Item metha. ſicut ſe habet oculꝰ noc tue ad lucem ſolis. ſic intellectuſ noſter ad ea ſunt manifeſtiſſima naͣe ſꝫ ibi ē īpoſſibilitas. hic. Itē primo phy ſicoꝝ. infinitum īqͣtum īfinitum eſt ig notum. metha. īfinita non contin­git cognoſcere. nec īfinitum. qꝛ eade­videtur eſſe ꝓportio intellectus ad in­finituꝫ ad infinita. quia equalis exce­ſus vel minor. qꝛ vtrobiqꝫ eſt infini tas. Item gregꝭ. ſuper Ezechiaꝫ. Quō tūcunqꝫ mens nr̄a in contemplatione dei ꝓfecerit non ad illud qd̓ ipſe ē: ſed ad illud qd̓ ſub ip̄o eſt attigit. Cōtra .6. meta. methaphiſica ē theologia de deo. ⁊cͣ. ſil̓r ī actu eiꝰ.ſ. ī ꝯſideratōne actuali ſb̓aꝝ ſeꝑatarū ponit felicitateꝫ humanā. io. ethycorum. Uxͣ hoc q̄ro vtꝝ deꝰ ſit pͥᵐ ꝯgnitū a no biſ naͣlit̓ ſtatu iſto. Et arguit̉ ſic vt qͦqꝫ ſic̄ ſe hꝫ ad ſic ad ꝯgitōeꝫ. me tha. ſꝫ deꝰ ē pͥᵐ ens. pͥᵐ ꝯgnitū. Itē ni­hil ꝑfecte ꝯgͦſcit̉ niſi deo ꝑfecte ꝯgnito. nihil ſimpl̓r ꝯgͦſcit̉ niſi eo ſimpl̓r cog nito. ꝯn̄a apparet. qꝛ in his ſt̓ ſe ſic̄ maxiᵐ ad maxiᵐ ſic ſimpl̓r ad ſimplicit̓ eꝯº. ex topi. Itē ꝑfectiſſimꝰ actꝰ po­ē circa obiectu ſimpir pͥmū. ꝑfectiſſimꝰ āt actꝰ ē circa deū. io. et. deꝰ ē ſimpl̓r pͥᵐ obm̄ ꝯgͦſcibile. Cōtra oīs nr̄a ꝯgni orit̉ a ſenſu pͥº mēta. poſte. ī fi. de qui eſt a ſenſibus remotiſſimus. eſt pͥmo cognitus ab intellectu nrō. In pͥª qōne ē diſtīguēd̓ deus poſſit ꝯgͦſci negatie affirmat. qꝛ negato ꝯg̓ ſcit̉ niſi affirmatōeꝫ pyerꝭ. in fine 4. metha. pꝫ ēt nll̓as negatōes ꝯgͣci mꝰ deo niſi affirmatōes qͣs remo uemꝰ īcōpoſſibi aliqͣ ab ill̓ affirmatōi bꝰ: ſic̄ remouemꝰ ꝯpōeꝫ: niſi qꝛ attri buimꝰ ſimplicitatē aliqͥd alid̓. negatō nes ēt tm̄ ſūme amam. Sil̓r ēt aut