Di.III. hr̄et actualiſſimam entitatem. qꝛ diuiſibile n̄ hꝫ actualiſſimā ētitatē ſiue exn̄ tiā actualiſſimā an̄qͣ ītelligat̉ in aliqͥbꝰ illoꝝ in qͣ diuidit̉. ¶ Et ꝑ hoc tenꝫ iª rō ſuꝑius poīta in qōne de vnitate dei ex rōe nec̄e eē q̄ tacta fuit qōne pͥª hꝰ 2º di. ꝙ nec̄e eē n̄ diuidit̉ in pl̓a. qꝛ. a. ⁊. b. ſi n̄ eēt formalit̓ nec̄itates eēndi an̄qͣ ītelli ge̓t̉ ī aliqͦ illoꝝ ī qͥbꝰ nec̄e eē dīdr̄ cū ſint vltīe actualitateſ ſin̄ qͥbꝰ iª actualitas cō is n̄ eēt iª actualitas cōiſ n̄ eēt nec̄e eē. qꝛ reqͥret aliqͦ mō aliqͥd alid̓ a ſe ꝑ qd̓ eēt. Sꝫ hͦ nō ꝯcludit de diuerẜ ꝑſonis ī ea dē entitate necͣia. nam illa entitas ex ſe necͣ. n̄ expectat aliquā actualitatē ab ip ſis diſtinguētibus ꝑſonas. qꝛ nō diuidi tur per illa diſtinguentia ꝑſonas ⁊ ita diſtinguētia ꝑſonas. nō ſt̓ qͣſi vltīe actu alitates qͥbus talia ētia exiſtūt. Cū gͦ ar guit̉. a. ⁊. b. intelligendo h̓ ꝑ ip̄a duaſ ꝓ pͥetates ꝑſonales aut ſt̓ formalit̓ nec̄ita tes eēndi aūt nō. ꝯcedi p̄t ꝙ n̄ ſt̓ forma lit̓ nec̄itates eēndi. nec ſeqͥt̉ igit̉ ſūt poſ ſibiles. quia per dēptitatē ſūt illa vna nec̄itas eēndi. ſꝫ ſi. a. ⁊. b. eēt ī diuerſis oporteret dicere ꝙ. a. ⁊. b. eēnt formali ter nec̄itates vl̓ entitates poſſibiles. qꝛ non poſſent eē eēdē alicui entitati ex ſe nec̄ie. illa.n. ētitas cōmunis cui eēt eēdē eſſet quaſi potētial̓ ad exiſtēdū vt p̄ intelligit̉ an̄ illā rōeꝫ ꝯͣhētē vl̓ diuidētē Cōtra hͦ ipſi. a. inqͣtū. a. aut repugnat poſſe defice aūt n̄. ſi ſic. a. gͦ īqͣ. a. ē necͣi um. ⁊ ita cui ineſt formalit̓ ē ei rō necͣio eēndi. ſi nō igitur ꝑ nihil alid̓ pōt ip̄i. a p̄ciſe inqͣtū a repugnat̉. igit̉ ꝑ nihl̓ tol lit̓ qͥn ipſi. a preciſe inqͣtū. a. ſit cōpoſſi bile deficere. gͦ ſꝑ preciſe ſumptū ē poſſibile deficer̄. gͦ repugāt necͣio ex ſe quer ſolutōeꝫ ad hāc obiectōeꝫ. Irca tertiam di. q̄ro. pͥº de cogͦſcibilitate dei Et q̄ro priº. Utꝝ deꝰ ſit naͣl̓r cogͦſci bil̓ ab intellectu viatoris. ¶ Arguo ꝙ non. ph̓s 3º de aīa. Fantaſmata ſe hn̄t ad intellectum ſicut ſenſibilia ad ſenſū igitur intellectus nihil intelligit niſi qͥ fantaſma poteſt ꝑ ſenſus apprehender deus aūt non habet fantaſma. gͦ ⁊cͣ. Item 2º metha. ſicut ſe habet oculꝰ noc tue ad lucem ſolis. ſic intellectuſ noſter ad ea q̄ ſunt manifeſtiſſima naͣe ſꝫ ibi ē īpoſſibilitas. gͦ ⁊ hic. Itē primo phy ſicoꝝ. infinitum īqͣtum īfinitum eſt ig notum. ⁊ 2º metha. īfinita non contingit cognoſcere. gͦ nec īfinitum. qꝛ eadevidetur eſſe ꝓportio intellectus ad infinituꝫ ⁊ ad infinita. quia equalis exceſus vel nō minor. qꝛ vtrobiqꝫ eſt infini tas. Item gregꝭ. ſuper Ezechiaꝫ. Quō tūcunqꝫ mens nr̄a in contemplatione dei ꝓfecerit non ad illud qd̓ ipſe ē: ſed ad illud qd̓ ſub ip̄o eſt attigit. ¶ Cōtra .6. meta. methaphiſica ē theologia de deo. gͦ ⁊cͣ. ſil̓r ī actu eiꝰ.ſ. ī ꝯſideratōne actuali ſb̓aꝝ ſeꝑatarū ponit felicitateꝫ humanā. io. ethycorum. Uxͣ hoc q̄ro vtꝝ deꝰ ſit pͥᵐ ꝯgnitū a no biſ naͣlit̓ ꝓ ſtatu iſto. Et arguit̉ ꝙ ſic vt qͦqꝫ ſic̄ ſe hꝫ ad eē ſic ad ꝯgitōeꝫ. 2º me tha. ſꝫ deꝰ ē pͥᵐ ens. gͦ pͥᵐ ꝯgnitū. Itē nihil ꝑfecte ꝯgͦſcit̉ niſi deo ꝑfecte ꝯgnito. gͦ nihil ſimpl̓r ꝯgͦſcit̉ niſi eo ſimpl̓r cog nito. ꝯn̄a apparet. qꝛ in his q̄ ſt̓ ꝑ ſe ſic̄ maxiᵐ ad maxiᵐ ſic ſimpl̓r ad ſimplicit̓ ⁊ eꝯº. ex 2º topi. Itē ꝑfectiſſimꝰ actꝰ poē circa obiectu ſimpir pͥmū. ꝑfectiſſimꝰ āt actꝰ ē circa deū. io. et. gͦ deꝰ ē ſimpl̓r pͥᵐ obm̄ ꝯgͦſcibile. Cōtra oīs nr̄a ꝯgni orit̉ a ſenſu pͥº mēta. ⁊ 2º poſte. ī fi. gͦ de qui eſt a ſenſibus remotiſſimus. nō eſt pͥmo cognitus ab intellectu nrō. In pͥª qōne n̄ ē diſtīguēd̓ ꝙ deus poſſit ꝯgͦſci negatie n̄ affirmat. qꝛ negato n̄ ꝯg̓ ſcit̉ niſi ꝑ affirmatōeꝫ 2º pyerꝭ. in fine ⁊ 4. metha. pꝫ ēt ꝙ nll̓as negatōes ꝯgͣci mꝰ d̓ deo niſi ꝑ affirmatōes ꝑ qͣs remo uemꝰ īcōpoſſibi aliqͣ ab ill̓ affirmatōi bꝰ: ſic̄ n̄ remouemꝰ ꝯpōeꝫ: niſi qꝛ attri buimꝰ ſimplicitatē l̓ aliqͥd alid̓. negatō nes ēt tm̄ n̄ ſūme amam. Sil̓r ēt aut